مشکل بیکاری اختیاری

از سوی دیگر ما شاهد هستیم بقدری قیمت مسکن را بالا برده اند که تقریبا هیچ خریداری نیست. حتی صنعت ساختمان هم با بحران مواجه شده است . کجای دنیا چنین حماقتی مرسوم است؟ سرمایه داران ما سهم بسیار بزرگ از تولید را به خودشان اختصاص داده اند و سهم ناچیز کارگری را در یک تبانی آشکار با دولتها، هر سال کمتر می کنند. هزینه فرصت مفتخوارگی برای نظام سرمایه داری ما بسیار پایین است و هیچ نیرویی در جامعه کارگری نیست تا حتی به تعادل کار و سرمایه فکر کند. در هیچ نظام سرمایه داری در جهان سرمایه گذاری در تورم و احتکار اینقدر که در ایران رواج دارد ، دیده نمی شود. تورم بیماری اقتصادی است و سرمایه گذاری در تورم نفهمیدن اقتصاد است. اگر در دنیا به کسب پیشنهاد سرمایه گذاری در بازاری را بدهید که هم بازدهی منفی دارد و هم ارزش افزوده صفر ، حتما شما را به روانپزشک معرفی خواهد کرد اما در ایران بخش بزرگی از سرمایه های کشور در بازارهای ارز، طلا، سپرده های بانکی ، طرح های نیمه تمام ، زمین و مسکن و … با ارزش افزوده صفر سرمایه گذاری شده است! این یک اشتباه بزرگ است که باعث درماندگی و بیچارگی کشور ما شده است. سرمایه داران ما در بورس سالهاست که از تجدید ارزیابی دارایی های مردم خودداری می کنند و هر سال به اندازه تورم، سرمایه مردم در بورس از بین می رود اما آنها افزایش سرمایه از محل آورده نقدی سهامداران را بسیار دوست دارند.