در روشهای معمول DBS، الکترودهایی با ایجاد سوراخهایی در جمجمه، در نواحی عمیق مغز کاشته میشوند. این روش، علیرغم اثربخشی، خطرات خاص خود را به همراه دارد، از جمله جابهجایی یا شکستن الکترودها.
"ورق زیستی" راهحلی نوآورانه برای این چالشها ارائه میدهد. این ایمپلنت نازک و انعطافپذیر، به طور مستقیم روی سطح مغز قرار میگیرد و از طریق امواج مغناطیسی خارجی فعال میشود. این امر نیاز به جراحی پیچیده و کاشت الکترود در مغز را از بین میبرد و احتمال بروز عوارض را به طور قابلتوجهی کاهش میدهد.
"ورق زیستی" از دو جزء اصلی تشکیل شده است: یک هسته مغناطیسی و یک پوسته پیزوالکتریک. هسته مغناطیسی، میدان مغناطیسی خارجی را به ارتعاشات مکانیکی تبدیل میکند که پوسته پیزوالکتریک آن را به پالسهای الکتریکی تبدیل میکند. این پالسهای الکتریکی سپس سلولهای عصبی خاصی در مغز را تحریک میکنند که مسئول کنترل حرکت هستند.
تحقیقات اولیه نشان میدهد که "ورق زیستی" در کاهش علائم لرزش، سفتی و کندی حرکت در بیماران مبتلا به پارکینسون بسیار مؤثر است. این ایمپلنت جدید، پتانسیل تبدیل شدن به یک درمان انقلابی برای بیماری پارکینسون و سایر اختلالات عصبی را دارد.