درحالی که کارشناسان حوزه سلامت وضعیت کنونی رزیدنت‌ها را به کارگران بی جیره و مواجب تشبیه می‌کنند مسئولان وزارت بهداشت معتقدند وضعیت کاری و معیشتی این گروه بهبود یافته است.
شفا آنلاین>سلامت>بار بیماران در مراکز آموزشی درمانی
بر‌شانه‌های رزیدنت‌ها گذاشته و همین‌طور از استاد به رزیدنت سال بالایی و
به سال پایینی‌ها منتقل می‌شود و سلسله مراتب به فکر وضعیت اقتصادی خودشان
هستند.
به گزارش شفا آنلاین:درحالی
که کارشناسان حوزه سلامت وضعیت کنونی رزیدنت‌ها را به کارگران بی جیره و
مواجب تشبیه می‌کنند مسئولان وزارت بهداشت معتقدند وضعیت کاری و معیشتی این
گروه بهبود یافته است.
خودکشی
۱۳ رزیدنت فقط در یک سال! دانشجویانی که به امید پزشک شدن وارد محیط
درمانی شدند اما به دلیل فشار کاری طاقت‌فرسا و حقوق‌های زیرخط فقر،
افسردگی و اضطراب ناشی از عوامل متعدد شغلی و به دوش کشیدن وظایف اساتید
دست به خودکشی زدند. فشار‌ها به این قشر گاهی آنچنان زیاد است که هر از
چندگاه با اخباری از جنس خودکشی مواجه می‌شویم. چندی پیش هم خبر خودکشی یک
رزیدنت سال اول، در یکی از بیمارستان‌های کشور خبرساز شد.
نماینده
پزشکان متخصص طرحی کشور در نظام پزشکی علی سلحشور در واکنش به شرایط کاری
سخت رزیدنت‌ها می‌گوید که «بین سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۱ سیزده رزیدنت خودکشی
کرده‌اند». اکثرا رزیدنت‌ها بر این باورند که شرایط سخت دوره رزیدنتی، گاهی
اوقات از تحمل افراد خارج می‌شود و فرد برای پایان بخشیدن به مشکلات دوره
رزیدنتی، به زندگی‌اش پایان می‌بخشد.پایین
بودن حق‌الزحمه آن‌ها نیز یکی دیگر از چالش‌ها است، حق‌الزحمه رزیدنتی
یک‌بار در سال ۱۴۰۰ افزایش یافت که از حدود ۳ میلیون تومان به ۶ میلیون
تومان رسید، در سال ۱۴۰۱ افزایشی وجود نداشت و دوباره در سال ۱۴۰۲ مبلغ ۶
میلیون تومان به ۸ میلیون تومان افزایش پیدا کرد.
دوره‌های
رزیدنتی در رشته‌های مختلف متفاوت و از چهار تا پنج سال است. به طور مثال
دوره رزیدنتی برای رشته‌هایی مانند ارتوپدی، داخلی و جراحی، چهار سال است.
این رزیدنت‌ها به بیمارانی در حوزه تخصص خود و زیر نظر استادان یا
سال‌بالایی‌ها رسیدگی می‌کنند. در بسیاری از بیمارستان‌های آموزشی- درمانی،
خبری از استاد نیست و سلسله مراتب در نهایت به رزیدنت سال بالایی می‌رسد و
او هم باید از طریق شبکه های اجتماعی مشکلات را به پزشک گزارش دهد.
اصلی‌ترین
چالش رزیدنت‌ها دور باطل و چرخه نادرستی است که در نظام آموزش پزشکی کشور
وجود دارد و به نوعی در این حوزه با نگاه از بالا به پایین مواجهیم. تا
جایی که بار بیماران در مراکز آموزشی درمانی بر‌شانه‌های رزیدنت‌ها گذاشته و
همین‌طور از استاد به رزیدنت سال بالایی و به سال پایینی‌ها منتقل می‌شود و
سلسله مراتب به فکر وضعیت اقتصادی خودشان هستند و رزیدنتی که مشکلات
اقتصادی و روانی فراوانی دارد، باید جور سال‌بالایی‌ها و اساتید را هم
بکشد.
درحالی
که معاون آموزشی وزارت بهداشت ابوالفضل باقری‌فرد، معتقد است «رزیدنت‌ها
باید از حقوق ثابت برخوردار باشند» و می گوید ما دستمزد دستیاری پزشکی را
از ۲ میلیون تومان به ۸ میلیون تومان افزایش داده‌ایم، اما سخنگوی سازمان
نظام پزشکی رضا لاری پور با تأکید بر این که دستیاران تخصصی به کارگرانی با
کمترین جیره و مواجب در نظام شغلی کشور تبدیل شده‌اند، می‌گوید در شرایطی
که رزیدنت ها ماهیانه بیش از ۴۰۰ ساعت در بیمارستان های دولتی کشیک می دهند
حقوق ماهیانه دستیاران تخصصی پزشکی بسته به رشته و سنوات تحصیل آن‌ها باید
به ۲۰ تا ۲۴ میلیون تومان در ماه برسد.
کارشناس
حوزه بهداشت و درمان داریوش چیوایی درباره راهکار حل مشکلات رزیدنت‌ها
می‌گوید: «در دنیا وقتی دیدند کار بیش از حد به رزیدنت واگذار شود می‌تواند
منجر به خطای پزشکی و آسیب روحی به دستیار تخصصی شود، قانون گذاشتند که از
یک ساعت مشخص بیشتر نمی‌توانند رزیدنت را به‌کار بگیرند»وی
اعتقاد دارد حقوق آن‌ها باید اصلاح شود. یک مسأله ریشه‌ای نیز وجود دارد
که نیروی کار به اندازه کافی در بیمارستان‌ها وجود ندارد. بخشی از کمبود
نیروی کار به این برمی‌گردد که «پزشک متخصص به‌عنوان تمام‌وقت در بیمارستان
حاضر نمی‌شود که اگر تمام‌وقت باشد بار کاری رزیدنت‌ها نیز کمتر خواهد شد. / فارس
