استرس و اضطراب عامل افزایش "اختلال تیک"

فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در تعریف کلی اختلال تیک اظهار کرد: در واقع به حرکات سریع، تکراری و نیمه ارادی تا غیرارادی ماهیچه‌های بدن تیک گفته می‌شود، که در هر سنی ممکن است دیده شود، اما معمولاً در کودکی شروع می‌شود. شروع تیک می‌تواند از سن پنج سالگی باشد ضمن اینکه برخی افراد با تیک‌های صوتی مواجه هستند، برای مثال به طور غیر قابل کنترلی گلوی خود را صاف می‌کنند، حرکات تیک می‌توانند طی خواب شبانه نیز ادامه داشته باشد، همچنین این نشانه‌ها در بازه‌های زمانی مختلف شدید یا خفیف هستند.

وی در خصوص علت تیک در بدن توضیحاتی داد و افزود: علت دقیق تیک هنوز مشخص نیست، با این حال به نظر می‌رسد که این عارضه به دلیل تغییراتی در مغز که حرکت را کنترل می‌کنند ایجاد می‌شود، ژنتیک نیز در بروز تیک نقش دارد. افرادی که یکی از اعضای خانواده آنها به این اختلال مبتلا هستند، بیشتر در معرض آن قرار دارند، بیش فعالی یا نقص توجه "ADHD" اختلال وسواس فکری یا عملی "OCD" مصرف موادی مانند کوکائین یا آمفتامین‌ها، آسیب‌های سر، سکته، عمل‌های جراحی و برخی عفونت‌ها از جمله موارد اثرگذار در ایجاد تیک است، فاکتورهایی مانند استرس و اضطراب علائم تیک را تشدید می‌کنند ولی نقش علیتی در بروز تیک ندارند و عامل بوجود آورنده‌ تیک محسوب نمی‌شوند.

ماهورام گفت: اختلال تیک گذرا یا موقت بیشتر از یکسال طول نمی‌کشد و مطالعات گوناگون شیوعی تا حدود ۲۰ درصد در بین کودکان در سال‌های ابتدایی مدرسه را برای آن در نظر گرفته‌اند. تیک مزمن نیز بیشتر از یکسال طول می‌کشد، تیک حرکتی، این اختلال در حرکات فرد دیده می‌شود، از رایج‌ترین آنها می‌توان به پلک زدن، چروک کردن و خاراندن بینی و تکان دادن سر اشاره کرد. در تیک‌های صوتی نیز فرد صداهای خاصی مانند زمزمه یا پاک کردن گلو را تولید می‌کند، به طور مثال در تیک ساده یک ناحیه از بدن درگیر است که از رایج‌ترین آنها می‌توان به پلک زدن مکرر اشاره کرد. در تیک‌های پیچیده چندین قسمت بدن درگیر می‌شوند و اگر به آنها توجه کنید متوجه الگوی حرکات خواهید شد؛ مثلاً ممکن است فرد بازوی خود را تکان دهد و سپس سر خود را بالا و پایین کند.

فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در پاسخ به این سوال که تشخیص اختلال تیک چگونه است؟ گفت: روانپزشک یا پزشک عمومی با بررسی علامت‌ها می‌تواند این اختلال را تشخیص دهند. گاهی ممکن است برای رد سایر احتمالات، آزمایش خون و تست‌های تصویربرداری نیز پیشنهاد شود، معمولا فاکتورهایی مثل سن شروع اختلال، مدت زمان آن، شدت علائم، نوع اختلال "حرکتی یا صوتی" در تشخیص اختلال تیک مورد توجه است.

وی افزود: اگر این تیک‌ها خفیف باشند و مشکل خاصی ایجاد نکنند، احتیاج به دارو ندارند، می‌توان با کنترل عواملی مانند اضطراب و استرس تا حدودی بروز تیک را کنترل کرد، تیک در بسیاری از مواقع همانگونه که خودبه‌خود پدید می‌آید خودبه‌خود هم از بین می‌رود، پزشکان متخصص از تکنیک‌هایی برای درمان اختلال تیک استفاده می‌کنند، گاهی پزشک از بیمار می‌خواهد تا هنگام بروز این عارضه از یک حرکت دیگر به صورت عمدی استفاده کند؛ مثلاً اگر تیک حرکت دادن دست را دارد به جای آن حرکت دیگری را انجام دهد. با ادامه این روش، میزان بروز تیک کاهش می‌یابد. گاهی پزشک به بیمار مهارت‌هایی را آموزش می‌دهد که بتواند احساسات، افکار و رفتار خود را کنترل کند. به این ترتیب مشکلاتی مانند استرس و اضطراب که عامل تشدید تیک هستند کاهش می‌یابند.

ماهورام در پایان اضافه کرد: دارو درمانی نیز می‌تواند مورد توجه پزشکان قرار گیرد. چنانچه تیک باعث ایجاد ناراحتی در فرد شده باشد یا روی عملکرد تحصیلی، شغلی و اجتماعی او تأثیر منفی گذاشته باشد، لازم است که از دارو بهره برد تا علائم با سرعت بیشتری کاهش یابند، اگر چندین نوع تیک حرکتی و صوتی را تجربه می‌کنید، تیک به صورت مداوم و آزار دهنده تکرار می‌شود و انجام امور روزمره برای شما مشکل شده، لازم است که به روانپزشک مراجعه کنید. / ایسنا