انتظار می رود این هجدهمین پرواز برای تقویت کننده مرحله اول باشد که در این ماموریت استفاده شده است، که قبلا برای پرتاب Crew Demo-۲، ANASIS-۱۱، CRS-۲۱، Transporter-۱، Transporter-۳ و ۱۲ Starlink استفاده شده بود.
ناوگان وسیعی از ماهواره‌های استارلینک به دور زمین می‌چرخند و پوشش اینترنتی را در مقیاس جهانی فراهم می‌کنند. در یک شب صاف، ممکن است بتوانید نگاهی اجمالی به چند ماهواره در این ابرصورت فلکی در حال حرکت در آسمان بیندازید و اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که بلافاصله پس از استقرار آنها را ببینید، حتی ممکن است آنها را به عنوان «قطار ماهواره‌ای استارلینک» ببینید.
در حالی که ناوگان ماهواره‌ای در حال رشد تهدیدی برای رصدهای نجومی است، اگر بدانید چه زمانی و کجا باید نگاه کنید، می‌تواند هدف جالبی برای آسمان‌نگاران باشد. قطارهای استارلینک که به‌عنوان رشته‌ای از نورهای درخشان در آسمان ظاهر می‌شوند، در اولین باری که به آسمان رفتند، گزارش‌های متعددی از مشاهده یوفو را به همراه داشته‌اند.
اما خطوط طویل نورها فقط اندکی پس از پرتاب قابل مشاهده هستند. هنگامی
که ماهواره ها به ارتفاع عملیاتی خود یعنی ۵۵۰ کیلومتر صعود می‌کنند،
پراکنده می‌شوند و تشخیص آنها در پس زمینه ستارگان بسیار دشوارتر است. / خبرآنلاین
