کانسرهای بالغین درطی پروسه های چند مرحله ای ایجاد شده واغلب طی سالها و دهه ها رشد می نماید ولی تومورهای کودکان در دوره زمانی بسیار کوتاه تری ایجاد شده و رشد می نماید و نقش ژنتیک در مقایسه با عوامل محیطی در سرطان های اطفال پر رنگ تر است.
طول عمر بیماران مبتلا به سرطان در گروه سنی اطفال به مدد روش های جدید درمانی ازسال 1960 تا به امروز به صورت مداوم افزایش یافته است و به اسثنا مواردی همچون گلیوماهای ساقه مغز که تقریبا همیشه کشنده هستند با بقای 3ماهه %85 وبقای 5ساله %75دراین گروه سنی ازبیماران مواجه هستیم.
برخلاف بزرگسالان که باشیوع بیشتر سرطان هایی همچون پستان،پروستات،ریه ودستگاه گوارش درآنها مواجه هستیم در گروه سنی اطفال لوسمی ها،تومورهای مغزی و لنفوم هوچکین و نان هوچکین از شیوع بیشتری برخوردار هستند.
علاوه بر تفاوت های بافت شناختی تومورهای اطفال ریسک ایجاد کانسر ثانویه و تحمل بافت های نرمال هم در گروه بالغین و اطفال متفاوت است.ریسک ایجاد تومورهای ثانویه در گروه سنی اطفال با مداخلات همچون شیمی درمانی و رادیوتراپی افزایش می یابد و درصورت استفاده از هر مدالیته درمانی این افزایش به صورت تصاعدی خواهد بود،ریسک ایجاد تومورهای ثانویه درسنین پایین6-3 برابر بیشتر از کودکانی است که در دوران نزدیک به نوجوانی به سر می برند.
تومورهای ثانویه به طور معمول در طی یک دوره پانزده ساله بعد از ابتلا توموراولیه و پایان درمان رخ داده و%65 این تومور ها دربیمارانی که رادیوتراپی شده اند در داخل فیلد قبلی و %20 در مجاورت آن رخ می دهد و %15 موارد هم شاهد ظهور کانسر های ثانویه در مناطق دور دست هستیم . کوچکتر بودن سایز تومور وارگان های حیاتی در اطفال ،حساسیت بیشتر برخی از ارگان های حیاتی به اشعه و دوز تحمل پایین تر این ارگان ها نسبت به بالغین در کنار امکان ثابت سازی کمتر بیماران گروه سنی اطفال از مشکلاتی است که پزشک متخصص رادیوانکولوژی در درمان این گروه از بیماران با آن مواجه است.
استفاده از روش IMRT اگر چه برخی معتقدند به علت اینکه در این روش حجم های بیشتری از بافت نرمال دوز کمتری دریافت خواهند کرد ونسبت به روش سه بعدی رادیوتراپی موجب افزایش بیشتر کانسرهای ثانویه خواهد شد به علت امکان بهتر برای حفظ ارگان های حیاتی در این روش با درنظر گرفتن ملاحظات خاص برای گروهی از کودکان مبتلا به سرطان قابل استفاده است.
نکته قابل توجه دیگر درمورد سرطان های اطفال این است که نه تنها مرگ ومیر در کودکان مبتلا به سرطان در کشورهای درحال توسعه بیشتر از کشورهای پیشرفته است همه گیری کرونا باعث تشدید این شکاف بین کشورهای پیشرفته و درحال توسعه شده است و طبق مطالعه ای که در دسامبر2020 منتشر شده است به علت همه گیری کرونا تعداد زیادی از کودکان در این کشورها تشخیص دیررس ، تاخیر و یا قطع درمان خود را تجربه کرده اند.
