پیامدهای ‌پرولاکتین بالا‌ در بدن چیست؟

دکتر صمدیان در این باره می‌گوید: پرولاکتین بالا یکی از اختلالات هورمونی است که باید پیگیری شود چرا که قادر است برخی ازبیماری‌ها را در بدن ایجاد کند.وی اظهار کرد: پرولاکتین، هورمونی از غده هیپوفیز است که از نظر فیزیولوژیکی به طور قابل‌توجهی در پایان بارداری افزایش می‌یابد و پس از تولد منجر به تولید شیر می‌شود. اهمیت فیزیولوژیکی پرولاکتین در مردان نامشخص است. پرولاکتین زمانی آسیب شناسی (پاتولوژیک) می‌شود که پرولاکتین افزایش یابد که به آن هیپرپرولاکتینمی می‌گویند. این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات بیان کرد: هیپرپرولاکتینمی یا ناشی از تومورهای خوش‌خیم کوچک غده هیپوفیز است که پرولاکتینوما نیز نامیده می‌شود، یا به‌عنوان عارضه جانبی برخی داروها، به ‌ویژه داروهای روان‌گردان رخ می‌دهد.وی مطرح کرد: هیپرپرولاکتینمی اغلب ناشی از دارو است که از عوارض جانبی سایر داروها است. افزایش پرولاکتین تقریباً همیشه با کمبود تستوسترون همراه است.دکتر صمدیان افزود: افزایش پرولاکتین همچنین می‌تواند علت اختلالات باروری مردانه و زنانه (ناباروری) باشد. پرولاکتین بالا را می‌توان به طور قابل‌اطمینانی با قرص‌ها (مهارکننده‌های پرولاکتین) کاهش داد که معمولاً باید مادام‌العمر تجویز شوند.این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات عنوان کرد: به‌طورکلی سطح طبیعی پرولاکتین عبارت است از در مردان( ۲ تا ۱۸ نانوگرم در میلی‌لیتر)، زنان غیر باردار( ۲ تا ۲۹ نانوگرم در میلی‌لیتر) و در زنان باردار( ۱۰ تا ۲۰۹ نانوگرم در میلی‌لیتر).وی ابراز داشت: سطح پرولاکتین به ‌ندرت خیلی پایین است ولی افزایش سطح پرولاکتین بسیار شایع‌تر است. سطح پرولاکتین اگر بالاتر از 23 الی ۲۳.۲ میکروگرم در لیتر در خون یک زن غیر باردار باشد، پرولاکتین بالا حساب می‌شود. سطح پرولاکتین در سه‌ماهه اول بالاتر از ۷۵ میکروگرم در لیتر است. در سه‌ماهه دوم و سوم، سطح طبیعی پرولاکتین دوباره به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد و به ترتیب تا ۱۵۰ میکروگرم در لیتر و ۳۰۰ میکروگرم در لیتر می‌رسد. تمام مقادیر بالاتر از این به‌عنوان مقادیر پرولاکتین بالا گفته می‌شود و می‌تواند عواقب منفی داشته باشد.
دکتر صمدیان توضیح داد: پرولاکتین نقش مهمی در سلامت باروری زنان دارد و سطح پرولاکتین خون در دوران بارداری و شیردهی افزایش می‌یابد. در زنان باردار، این هورمون مسئول تضمین رشد و توسعه غدد پستانی است و سلول‌های غدد پستانی را برای تولید شیر تحریک می‌کند. هنگامی که نوزاد نوک پستان را می‌مکد، سلول‌های ماهیچه‌ای کوچک غده پستانی را تحریک می‌کند تا شیر خارج شود.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ادامه داد: در دوران شیردهی، سطح بالای پرولاکتین می‌تواند تخمک‌گذاری را سرکوب کند و در نتیجه از بارداری جدید در دوران شیردهی جلوگیری کند ولی با این‌حال، عامل تعیین‌کننده در اینجا این است که کودک چقدر و برای چه مدت از شیر مادر تغذیه می‌کند بنابراین شیردهی به‌هیچ‌وجه روش قابل‌اعتمادی برای پیشگیری از بارداری نیست.
وی تصریح کرد: واقعیت این است که مردان به ‌طورکلی غلظت سرمی پرولاکتین کمتری نسبت به زنان دارند ولی با این‌وجود، به نظر می‌رسد این هورمون دارای یک اثر محافظت‌کننده عصبی در سیستم عصبی مرکزی است و می‌توان فرض کرد که پرولاکتین از رشد نورون‌های جدید (عصب‌زایی) حمایت می‌کند و همچنین دارای اثر ضد استرس و ضد اضطراب است. این اثرات فیزیولوژیکی مثبت تنها زمانی قابل‌مشاهده است که سطح پرولاکتین خون در سطح نرمال باشد.
دکتر صمدیان افزود: علاوه بر این، به نظر می‌رسد که پرولاکتین همچنین به آماده‌سازی مردان برای نقش والدینی کمک می‌کند. مطالعات علمی نشان می‌دهد که در مردان با سطح پرولاکتین بالا، تمایل به مراقبت از فرزندانشان وجود دارد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات می‌گوید: برخی از علائم مرتبط با پرولاکتین بالا وجود دارد ولی با این‌حال، فقط به این دلیل که شما هر یک از این علائم را دارید به این معنی نیست که پرولاکتین باعث ایجاد آن می‌شود لذا برای اینکه واقعاً مطمئن شوید، تنها چیزی که به شما کمک می‌کند آزمایش خون است.
وی خاطرنشان کرد: یکی از شایع‌ترین دلایل آزمایش خون، سیکل نامنظم یا عدم تخمک‌گذاری در زنان است. این علامت به‌ویژه برای زنانی که می‌خواهند بچه‌دار شوند می‌تواند استرس‌زا باشد و یکی دیگر از اثرات رایج افزایش مقدارپرولاکتین می‌تواند شیردهی خارج از فرآیند شیردهی یا مکش نوزاد باشد. علاوه بر این، در موارد نادر، ممکن است افزایش موهای بدن وجود داشته باشد.
دکتر صمدیان اظهار کرد: پرولاکتین بالا ناشی از دارو یعنی به‌ دلیل یک عارضه جانبی داروها مانند آنتاگونیست‌های دوپامین (فنوتیازین ها، بوتیروفنون ها)، متوکلوپرامید، سولپیراید، رزرپین، آنتاگونیست‌های H۲ (سایمتیدین)، مواد افیونی، استروژن‌ها، سیپروترون استات، این مشکل رخ داده است.
این جراح مغزواعصاب و ستون فقرات بیان کرد: به ‌طورکلی در صورت ابتلا به هایپر پرولاکتینمی، تغییرات قاعدگی رخ می‌دهد. از تغییر در ریتم طبیعی تا عدم وجود کامل قاعدگی می‌تواند با ترشح شیر از طریق غدد پستانی همراه باشد.
وی گفت: سایر علائم مرتبطی که ممکن است در صورت ابتلا به هایپر پرولاکتینمی تجربه کنید عبارتند از سردرد، هیرسوتیسم یا موهای زائد بدن، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک، مشکل در بارداری یا سقط مکرر است.
دکتر صمدیان یاد‌آور شد: در زنان یائسه، پرولاکتینوما هیچ علامتی نشان نمی‌دهد و به این دلیل است که پرولاکتین دیگر نمی‌تواند بر چرخه تأثیر بگذارد. زنان مبتلا فقط زمانی متوجه پرولاکتینوما می‌شوند که به حدی بزرگ شده باشد که بافت مجاور را تحت‌تأثیر قرار دهد و در نتیجه باعث سردرد یا اختلالات بینایی شود ولی با این‌حال، اگر سر با روش تصویربرداری توموگرافی رزونانس مغناطیسی به دلیل دیگری بررسی شود، کاملاً تصادفی نیز قابل کشف است.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات گفت: در مردان نیز، پرولاکتینوما باعث ایجاد سطح پرولاکتین بسیار بالا می‌شود و غدد مردانه را مهار می‌کند. در نتیجه، آنها اسپرم و تستوسترون کمتری تولید می‌کنند که مهم‌ترین هورمون در مردان است. علائم معمولی عبارت‌اند از ناباروری و بی‌حالی است.
وی اشاره کرد: اختلالات در هورمون مردانه اولین علائم اولیه پرولاکتینوما در مردان است. در برخی موارد، بزرگ‌شدن سینه (ژنیکوماستی) و جریان خودبه‌خود شیر (گالاکتوره) نیز ممکن است رخ دهد. بااین‌حال، این بیشتر در زنان دیده می‌شود، زیرا غدد پستانی مردان نسبت به پرولاکتین حساسیت کمتری دارند.
دکتر صمدیان متذکر شد: اگر پرولاکتینوما برای مدت طولانی وجود داشته باشد، توده عضلانی در مردان کاهش می‌یابد. رشد موهای ناحیه زائد نیز ممکن است کاهش یابد. همانند زنان، توده استخوانی در مردان نیز کاهش می‌یابد. پرولاکتینومای طولانی‌مدت می‌تواند منجر به پوکی‌استخوان شود.این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات توضیح داد: برای تشخیص پرولاکتین بالا پزشک آزمایشات مختلفی را توصیه خواهد کرد.
وی مطرح کرد: اگر در معاینات فقط یک‌بار پرولاکتین افزایش یابد اما طبیعی باشد احتمال داده می‌شود که افزایش یکباره بیشتر به دلیل عوامل استرس‌زا در اولین جلسه مشاوره با پزشک است.
دکتر صمدیان افزود: اگر پرولاکتین سرم به طور مکرر بدون علائم بالینی مرتبط افزایش یابد، هیپرپرولاکتینمی آزمایشگاهی نیز می‌تواند توسط یک به ‌اصطلاح ماکروپرولاکتین ایجاد شود. اینها پرولاکتین‌های بیولوژیکی غیرفعال با وزن مولکولی بسیار بالا هستند که با بررسی‌های کروماتوگرافی یا با رسوب (رسوب) ماکرومولکول با پلی اتیلن گلیکول قابل تشخیص هستند.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اظهار کرد: در صورت افزایش پرولاکتین، سایر هورمون‌های هیپوفیز مانند TSH، ACTH، FSH، LH و کورتیزول نیز باید تعیین شود.
وی بیان کرد: انتخاب مناسب برای بررسی هیپرپرولاکتینمی پایدار، توموگرافی با رزونانس مغناطیسی است که می‌تواند به طور قابل‌اعتماد میکروپرولاکتینوم در اندازه 3/0 الی 4/0 سانتی‌متر را با بالا مناسب تشخیص دهد. فناوری بررسی وضوح توموگرافی کامپیوتری معمولاً فقط قادر به تشخیص ماکروپرولاکتینوم‌های بیش از یک سانتی‌متر است.
دکتر صمدیان توضیح داد: نحوه تشخیص هیپرپرولاکتینمی بدین صورت است که در صورت مشکوک بودن به پرولاکتین اضافی، بدون توجه به‌ روز سیکل قاعدگی، باید آزمایش خون برای تعیین سطح پرولاکتین انجام شود. توصیه می‌شود این کار را در صبح و در حالت استراحت انجام دهید و از موقعیت‌های استرس‌زا که می‌تواند سطح را بالا ببرد، اجتناب کنید. اگر مقدار بالا باشد، باید حداقل با یک نمونه دوم تأیید شود.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ادامه داد: در صورتی که سطوح بالای پرولاکتین تایید شود، باید حاملگی، استفاده از داروهایی که پرولاکتین را افزایش می‌دهند، کم‌کاری تیروئید و یا سندرم تخمدان پلی‌کیستیک را رد کنیم. وی بیان کرد: اگر پس از رد کردن همه علل احتمالی، افزایش پرولاکتین قابل‌توجه باشد و نتوانیم توضیحی بیابیم، تشدید مغناطیسی غده هیپوفیز برای ارزیابی وجود آدنوم هیپوفیز که پرولاکتین را تولید می‌کند، انجام می‌شود.
> به مقدار زیاد پرولاکتین، کم‌خونی هیپرپرولاکتین نیز گفته می‌شود
دکتر صمدیان اذعان داشت: به مقدار زیاد پرولاکتین، کم‌خونی هیپرپرولاکتین نیز گفته می‌شود که یکی از شایع‌ترین دلایل به ‌اصطلاح پرولاکتینوما است، یعنی تومورهایی در غده هیپوفیز یا هیپوتالاموس که خود هورمون تولید می‌کند. این منجر به افزایش سطح در خون می‌شود. در مورد چنین توموری، مهم است که در ابتدا آرامش خود را حفظ کنید زیرا خوش‌خیم است و معمولاً می‌توان به راحتی با یک روش جراحی برداشت.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات اظهار کرد: دلایل دیگری نیز می‌تواند برای افزایش ارزش پرولاکتین وجود داشته باشد. گاهی اوقات علت، هورمون دیگری است که بر تولید پرولاکتین تأثیر می‌گذارد. به‌عنوان‌مثال، این موارد شامل کمبود دوپامین یا افزایش سطح تستوسترون است.
وی ادامه داد: بسیاری از زنان همچنین سطح پرولاکتین را با تیروئید کم ‌کار مرتبط می‌دانند. کم‌کاری تیروئید در واقع اغلب باعث افزایش برخی از هورمون‌ها می‌شود و همچنین می‌تواند در اینجا محرک باشد بنابراین تنها پزشک شما می‌تواند با کمک آزمایشات و با درنظرگرفتن سابقه پزشکی شما تشخیص واضحی بدهد.
دکتر صمدیان توصیه کرد: قبل از انجام لقاح مصنوعی، پزشک باید بررسی کند که آیا تومور یا هر دلیل دیگری برای افزایش پرولاکتین وجود دارد یا خیر.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات خاطرنشان کرد: پرولاکتینوما از سلول‌های تغییریافته در غده هیپوفیز، یک غده هورمونی درست در زیر مغز تشکیل شده است. به طور دقیق‌تر، پرولاکتینوما از سلول‌های غده هیپوفیز قدامی ایجاد می‌شود. وی افزود:غده هیپوفیز دارای سلول‌های مختلفی است که هورمون‌های مختلفی تولید می‌کنند. سلول‌های به‌اصطلاح لاکتو تروفیک، هورمون پرولاکتین را تولید می‌کنند. پرولاکتینوما زمانی رخ می‌دهد که یک سلول لاکتوتروف جهش‌یافته و شروع به تقسیم غیرقابل‌کنترل می‌کند. این در نهایت باعث ایجاد توده بزرگی از سلول‌های تغییریافته می‌شود که همگی پرولاکتین تولید می‌کنند و سطح پرولاکتین افزایش می‌یابد.
دکتر صمدیان اشاره کرد: در حدود ده درصد موارد بدن علاوه بر پرولاکتین، هورمون رشد نیز تولید می‌کنند. معمولاً پرولاکتینوما بدون علت ظاهری ایجاد می‌شود. در موارد نادر به‌عنوان بخشی از یک بیماری ارثی، نئوپلازی غدد درون‌ریز متعدد نوع ۱ (MEN ۱) ایجاد می‌شود.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات توضیح داد: پرولاکتین در غده هیپوفیز تشکیل می‌شود. معمولاً در دوران شیردهی به طور فزآینده‌ای تولید می‌شود و سپس از تولید شیر پشتیبانی می‌کند. در هیپرپرولاکتینمی، پرولاکتین خارج از شیردهی تشکیل می‌شود.
وی مطرح کرد: افزایش نامناسب در سطح پرولاکتین، شناخته شده به‌عنوان هیپرپرولاکتینمی، منجر به تغییر در چرخه قاعدگی، چرخه مهار تخمک‌گذاری، نازایی و ترشح شیر از غدد پستان در زنانی که باردار نیستند و یا تغذیه با شیر مادر یک کودک می‌گردد.
دکتر صمدیان تصریح کرد: علل بروز هایپر پرولاکتینمی در زنان مختلف است که مهمترین آن عبارتند از بی‌خوابی، استرس، ورزش بیش از حد، دستکاری غدد پستانی، کم‌کاری تیروئید، افزایش سطح استرادیول، سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و غیره، مصرف برخی از داروها، مانند داروهایی که برای جلوگیری از استفراغ و حالت تهوع استفاده می‌شود و به‌ندرت تومورهای هیپوفیز که پرولاکتینوما نامیده می‌شوند که در بیشتر موارد با دارو قابل‌کنترل هستند.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات عنوان کرد: علل پرولاکتین بالا در مردان نیز ماکروپرولاکتین، کم‌کاری تیروئید، تومورهای هیپوفیز، اختلالات خود ایمنی، مصرف برخی از داروها است.
وی افزود: در صورت بروز ماکروپرولاکتین، سطح سرمی پرولاکتین بیماران افزایش‌یافته است اما در نهایت مولکول پرولاکتین به دلیل یک نقص بزرگ می‌شود که با انجام آزمایش ریشه یابی می‌شود. دکتر صمدیان ادامه داد: هیپرپرولاکتینمی می‌تواند ناشی از کم‌کاری تیروئید (تیروئید کم‌کار) باشد و در سالهای گذشته موارد هورمون‌های تیروئید (T ۳ ) و تیروکسین (T ۴ ) در آنها کاهش داشته است.این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ابراز داشت: به‌ عنوان یک قاعده، تومورهای هیپوفیز به‌اصطلاح آدنوم هستند، یعنی بزرگ‌ خوش‌خیم که باعث می‌شوند که پرولاکتین بیشتری تولید گردد. علائم شایع آن عبارتند از سردرد، حالت تهوع، استفراغ و همچنین اختلال در بینایی. وی افزود: در این زمینه، لازم به ذکر است که تومورهایی که هورمون‌های رشد را افزایش می‌دهند، اغلب منجر به افزایش ترشح پرولاکتین می‌شوند لذا تومورهای هیپوفیز بسته به میزان بالا بودن مقادیر پرولاکتین، تشخیص و درمان می‌شوند.دکتر صمدیان مطرح کرد: اختلالات خودایمنی نیز می‌تواند منجر به افزایش سطح پرولاکتین شود. گاهی اوقات شما خوش‌شانس هستید و علائم از بین می‌روندو این اختلال خود را تنظیم می‌کند.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات می‌گوید: برخی از داروها می‌توانند باعث افزایش سطح پرولاکتین شوند. به‌عنوان‌مثال، داروهای ضد استفراغ (مواد ضد تهوع و استفراغ)، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای، داروهای مسدودکننده انتخابی گیرنده سروتونین و همچنین برخی از داروهایی که برای کاهش فشارخون استفاده می‌شوند. وی خاطرنشان کرد: فهرست طولانی از عواملی که می‌توانند سطوح بالای پرولاکتین را افزایش دهند، شامل عوامل احساسی نیز می‌شود. فقط گوش‌دادن به موسیقی یا تماشای فیلم‌هایی که حال و هوا را پایین می‌آورد می‌تواند کافی باشد اما بیماری‌هایی مانند نارسایی مزمن کلیه یا سیروز کبدی نیز می‌تواند علت باشد. درهرصورت، شروع اقدامات درمانی پس از تشخیص مناسب منطقی است.دکتر صمدیان تصریح کرد: علل نادر سطوح عمدتاً بسیار بالای پرولاکتین می‌تواند گره‌های خوش‌خیم غده هیپوفیز (پرولاکتینوم) باشد که بدون پاسخ به عوامل بازدارنده پرولاکتین تولید می‌کند. در نهایت، این گره‌ها معمولاً ارزش بیماری واقعی ندارند. بااین‌حال، اندازه آنها می‌تواند افزایش یابد و گاهی اوقات به دلیل فشار روی عصب بینایی، به ناهنجاری‌هایی در هنگام بررسی میدان بینایی منجر شود.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات می‌گوید: تومورهای خوش‌خیم دیگر نیز می‌توانند باعث هیپرپرولاکتینمی شوند، اگرچه خود هورمون تولید نمی‌کنند. این تومورها با اعمال فشار بر ساقه هیپوفیز، جریان خون به غده هیپوفیز را مسدود می‌کنند.
وی بیان کرد: درمان ارتباط مستقیم با علت ایجاد پرولاکتین بالا دارد.تعدادی از داروها وجود دارند که می‌توانند تولید پرولاکتین را کاهش دهند لذا تشخیص، درمان و نظارت بر درمان کلینیک انجام می‌شود.
دکتر صمدیان اظهار کرد: اگر علت شناخته شده‌ای مانند دارو، کم‌کاری تیروئید و غیره برای پرولاکتین بالا داریم، باید با هدف عادی‌سازی سطح پرولاکتین و در نتیجه بازیابی ظرفیت تولید مثل، علت را درمان کنیم.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ادامه داد: در شرایط دیگر (از جمله تومورهای هیپوفیز)، درمان شامل داروهای خوراکی مانند کاب رگ و لین است که به عادی‌سازی سطح پرولاکتین کمک می‌کند و در نتیجه چرخه‌های قاعدگی تخمدان را برمی‌گرداند که ترشح شیر را از غدد پستانی نیز حذف می‌کند.
وی توضیح داد: در تشخیص پرولاکتین بالا، تعیین مقدار TSH در پیش‌زمینه است. TSH توسط غده هیپوفیز برای تحریک تولید هورمون‌های تیروئید ترشح می‌شود. اگر عرضه هورمون تیروئید کافی نباشد، سطح TSH براین‌اساس افزایش می‌یابد تا غده تیروئید برای تولید هورمون‌های بیشتر تحریک شود. اگر سطح TSH طبیعی باشد، می‌توان فرض کرد که غده تیروئید به طور دائم کم‌کار نیست.
دکتر صمدیان اضافه کرد: سطوح پایین TSH و افزایش هورمون‌های تیروئید شواهدی از پرکاری تیروئید است. اغلب توسط گره‌های مستقل کار می‌کنند (تنظیم نشده) یا بیماری‌های ایمنی با آنتی‌بادی‌های تیروئید ایجاد می‌شود. اینها همچنین می‌توانند تأثیر پایداری بر بقیه تعادل هورمونی و همچنین بر بلوغ تخمک داشته باشند.
> هر پرولاکتینومی نیاز به درمان ندارد
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات می‌گوید: هر پرولاکتینومی نیاز به درمان ندارد. اگر بسیار بزرگ است یا علائم ایجاد می‌کند، درمان توصیه می‌شود. در مورد پرولاکتینومای کوچک که هیچ علامتی از خود نشان نمی‌دهند، می‌توان از درمان نیز صرف‌نظر کرد. پزشک و بیمار باهم کار خواهند کرد تا مزایا و خطرات گزینه‌های درمانی را بسنجید.
وی اظهار کرد: اگر در صورت ابتلا به پرولاکتینومی درمان لازم باشد، معمولاً تجویز آگونیست‌های دوپامین خیلی خوب پاسخ می‌دهد. اینها داروهایی هستند که تأثیری مشابه با ماده پیام‌رسان خود دوپامین در بدن دارند. به‌این‌ترتیب، آگونیست‌های دوپامین می‌توانند سطح پرولاکتین را کاهش داده و پرولاکتینوما را کوچک کنند یا حتی آن را به طور کامل ناپدید کنند.
دکتر صمدیان ادامه داد: معمولاً حدود دو تا سه هفته طول می‌کشد تا سطح پرولاکتین شما کاهش یابد. بااین‌حال، پرولاکتینوما معمولاً چند هفته تا چند ماه طول می‌کشد تا کوچک شود. اگر تومور بر میدان بینایی تأثیر بگذارد، اختلال بینایی معمولاً چند روز پس از شروع درمان بهبود می‌یابد.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات متذکر شد: آگونیست‌های دوپامین معمولاً باید برای چند سال مصرف شوند. سطح پرولاکتین در این مدت به طور مداوم کنترل می‌شود. آگونیست‌های دوپامین مانند بروموکریپتین، کابرگولین ممکن است برای پرولاکتینوما تجویز شود.
وی مطرح کرد: داروی بروموکریپتین چندین سال است که برای درمان پرولاکتینوما استفاده می‌شود. دو بار در روز مصرف می‌شود و با کاهش سریع سطح پرولاکتین بسیار مؤثر عمل می‌کند. بااین‌حال، بروموکریپتین می‌تواند عوارض جانبی زیادی ایجاد کند: افراد از سرگیجه، حالت تهوع و گرفتگی بینی شکایت دارند. بااین‌حال، بسیاری از عوارض جانبی با مصرف دارو قبل از غذا یا قبل از خواب قابل پیشگیری است.
دکتر صمدیان گفت: داروی کابرگو لین، فقط یک یا دو بار در هفته مصرف می‌شود و عوارض جانبی کمتری ایجاد می‌کند. این می‌تواند سطح پرولاکتین را تا حدود ۹۰ درصد کاهش دهد و بنابراین درمان انتخابی است. بااین‌حال، برای زنانی که قصد بارداری دارند توصیه نمی‌شود.
این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات توضیح داد: در دوران بارداری، اندازه غده هیپوفیز دوبرابر می‌شود تا پرولاکتین بیشتری تولید کند. این هورمون برای تولید شیر مهم است که می‌تواند به‌ویژه برای زنان مبتلا به ماکروپرولاکتینوما خطرناک باشد؛ بنابراین، هرکسی که پرولاکتینوما دارد و مایل به بچه‌دار شدن است، باید قبل از بارداری با یک متخصص غدد در مورد درمان صحبت کند. وی توصیه کرد: اگر در دوران بارداری مشکلات بینایی یا سردرد دارید، ممکن است نشانه‌ای از رشد مجدد پرولاکتینوما باشد. برای اینکه بتوانید این را زود تشخیص دهید، هر ماه یک آزمایش چشم انجام می‌شود. اکثر زنان پس از درمان پرولاکتینوما می‌توانند به طور طبیعی باردار شوند.دکتر صمدیان بیان کرد: اگر بیمار مبتلا به پرولاکتین بالا به آگونیست‌های دوپامین پاسخ ندهد، پرولاکتینوما باید با جراحی برداشته شود. برای زنی که دارای ماکروپرولاکتینومای بسیار بزرگ است، جراحی درمان انتخابی است. خطر ادامه رشد پرولاکتینوما در طول بارداری احتمالی در این مورد بسیار زیاد است.این جراح مغز و اعصاب و ستون فقرات ادامه داد: در حین عمل، پرولاکتینوما از طریق بینی خارج می‌شود. جراح از آندوسکوپ استفاده می‌کند، ابزاری بلند و نازک که مجهز به منبع نور و دوربین است. افزایش مقادیر پرولاکتین معمولاً بلافاصله پس از عمل کاهش می‌یابد، حتی گاهی اوقات در مورد میکروآدنوم به مقدار طبیعی می‌رسد.وی عنوان کرد: پرتودرمانی جهت درمان پرولاکتین بالا به‌ندرت استفاده می‌شود و اگر گزینه‌های درمان‌های پزشکی و جراحی موفقیتی کافی داده نمی‌شود. پرتو می‌تواند پرولاکتینوما را کوچک کرده و سطح پرولاکتین خون را کاهش دهد. بااین‌حال، درمان اغلب تنها پس از سال‌ها اثر کامل خود را نشان می‌دهد و همچنین دارای عوارض جانبی زیادی مانند حالت تهوع، خستگی، ازدست‌دادن چشایی و بویایی و ریزش مو است. دکتر صمدیان در پایان گفت: نیمی از بیماران مبتلا به پرولاکتین بالا که پرتودرمانی دریافت کرده‌اند، در عرض ده سال دچار اختلال عملکرد هیپوفیز با سطوح پایین هورمون‌های هیپوفیز در خون می‌شوند./آفتاب