خشونت علیه کودکان صرفا نوع خاصی از خشونت است که نمود عاطفیتری پیدا میکند. بزه دیدگی اطفال در معنای وسیع کلمه شامل هر نوع تجاوز به حقوق کودکان است.
شفا آنلاین>سلامت>بروز خشونت در جامعه به عنوان یک پدیده آسیب ساز در بستر جامعه اذهان عمومی
را به خود مشغول کرده و مسائل و مشکلاتی را برای شهروندان در پی خواهد
داشت. خشونت در لغت به معنای درشت خویی که نقطه مقابل این معنا و مفهوم،
نرمی و گشاده رویی و بردباری است و خشونت در یک تعبیر دیگر به معنای
پرخاشگری هم به کار میرود.
پرخاشگری آن نوع رفتار خشمآلود و خشن است که
به قصد آسیب رساندن به دیگران محقق میشود و خشونت در ادبیات کیفری در یک
معنا اعمال زور و قدرت به منظور آسیب رساندن جانی به دیگری مفهوم مییابد.
کاربرد غیرقانونی اعمال زور و قدرت شامل قتل، حمله و تهاجم، چاقوکشی، تجاوز
به عنف را اصطلاحا خشونت کیفری مینامند. نحوه برخورد نامناسب والدین با
نیازهای فرزندان، تراکم و افزایش جمعیت، تشویق رفتارهای پرخاشگرایانه،
تنبیه والدین و مربیان، شهرنشینی و حاشیه نشینی در شهرها، بد آموزی حاصل از
وسایل ارتباط جمعی، عامل اقتصادی و فقر و ضعف بنیه اخلاقی و اعتقادی از
جمله این جرایم است.
راهکارهای قانون مجازات اسلامی جدید مصوب سال ۹۲ در
رابطه با جرایم خشن مثل چاقوکشی، تهاجم، قتل عمدی، تجاوز به عنف، راهکاری
نسبتا سخت گیرانه است. در حال حاضر در جامعه ما خشونت منحصر به خشونت علیه
کودکان نیست و به نظر میرسد دامنه خشونت وسیعتر از آن چیزی است که به نظر
میرسد. خشونت علیه کودکان صرفا نوع خاصی از خشونت است که نمود عاطفیتری
پیدا میکند. بزه دیدگی اطفال در معنای وسیع کلمه شامل هر نوع تجاوز به
حقوق کودکان است. به موجب ماده ۲ قانون حمایت از کودکان و نوجوانان ۱۳۸۱،
هر نوع اذیت و آزار کودکان و نوجوانان که موجب شود به آنان صدمه جسمانی،
روانی و اخلاقی وارد شود و سلامت جسم و روان آنها را به مخاطره اندازد
ممنوع است. از آن جا که اطفال و نوجوانان به لحاظ روانی و جسمانی در حال
رشد هستند و شخصیت آنان در حال شکلگیری است، در جامعه و به ویژه در برابر
بزهکاری، بیشتر از بزرگسالان آسیب پذیرند و از همه مهمتر این که، کمتر از
بزرگسالان میتوانند مصالح عالیه خود را تشخیص دهند. به همین جهت است که
قوانین و مقررات ناظر به بزهکاری و بزه دیدگی اطفال جنبه افتراقی دارد.
عواملی نظیر بیکاری، فقر، سن، خانواده، محیط زندگی و... از دلایل ارتکاب
جرایم خشن میباشند. تشدید مجازات و اعمال کنترل اجتماعی، تقویت زیرساختها
و ساز و کارهای اخلاقی، آگاهی جمعی، کاهش محرومیت نسبی، کنترل خرده
فرهنگهای نابهنجار در جامعه و... از راهکارهای کاهش جرایم خشن درجامعه میباشد.