«سندروم رینود» ازعلت تا درمان

شفا آنلاین>سلامت>سندروم رینود یکی از مشکلات دستگاه گردش خون است. در حالت کلی سندروم رینود معمولا انگشتان دست و پا را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما در برخی از مواقع امکان درگیر شدن بخش‌های انتهایی بدن نیز وجود دارد. باید بدانید بیشتر افراد خود را به خوبی با این بیماری وفق داده و می‌توانند درصورت بروز علائم آن را کنترل کنند، بنابراین حدوداً در نیمی از بیماران مبتلا،این بیماری پس از چند سال بهبود می‌یابد. پدیده سندروم رینود علاج پذیر است اما عوارض جانبی نیز دارد که می‌تواند کیفیت زندگی افراد را کاهش دهد لذا با توجه به اهمیت موضوع در این باره با دکترسیامک مرادی، فوق تخصص درد و دکترمحمد رضا کاظمی، فوق تخصص درد گفتگو Aده است.
به گزارش شفا آنلاین:دکترمرادی در این باره می‌گوید: سندروم رینود در دانش پزشکی به کاهش چشمگیر جریان خون در رگ‌های دست یا پا که به یکی از علت‌های سرمای شدید یا احساسات آنی و در اثر فعالیت شدید سیستم سمپاتیک، ممکن است اتفاق افتد می‌گویند و پدیده رینود نیز یک اختلال دستگاه گردش خون است که به‌عنوان عارضه‌ای از سایر بیماری‌ها بروز می‌کند.
وی ادامه داد:هر دو اختلال گفته شده شریان‌های کوچک دست و پا را درگیر ساخته و در هر دو جنس دیده می‌شوند ولی در خانم‌های سنین ۴۰ الی ۲۰ سال شایع ترند.
این فوق تخصص درد اظهار کرد: بیماری‌هایی که اغلب با سندروم رینود مرتبط هستند بیماری‌های خودایمنی یا بافت همبند مانند لوپوس، اسکلرودرمی، بیماری برگر، سندرم شوگرن،روماتیسم مفصلی،بیماری عروقی انسدادی مانند تصلب شرایین، پلی میوزیت، اختلالات خونی مانند کرایوگلوبولینمی، اختلالات تیروئید،فشار خون ریوی می‌باشند.
وی مطرح کرد: دو نوع اصلی بیماری سندروم رینود وجود دارد که عبارتند از سندروم رینود اولیه و سندروم رینود ثانویه.
دکترمرادی ابراز کرد: سندروم رینود اولیه که بیماری رینود نیز نامیده می‌شود، در نتیجه یک بیماری پزشکی همراه نیست و ممکن است آنقدر خفیف باشد که بسیاری از افراد مبتلا به آن به دنبال درمان نباشند و می‌تواند خود به خود حل شود.
این فوق تخصص درد افزود: سندروم اولیه رینود بسیار شایع‌تر و معمولاً شدت آن کمتر از سندروم رینود ثانویه است. سندروم اولیه رینود اغلب از سنین ۱۵ تا ۲۵ سالگی شروع می‌شود.
وی تصریح کرد: سندروم رینود ثانویه که پدیده رینود نیز نامیده می‌شود، ناشی از یک مشکل اساسی است. اگرچه سندروم رینود ثانویه نسبت به فرم اولیه شایع نیست، اما بیشتر جدی است.
دکترمرادی متذکرشد: سندروم رینود ثانویه اغلب با اختلالات خود ایمنی در ارتباط است که در صورت سوء عملکرد سیستم ایمنی بدن و حمله به بافت‌ها و اندام‌های بدن اتفاق می‌افتد.علائم و نشانه‌های سندروم رینود ثانویه معمولاً در حدود ۴۰ سالگی ظاهر می‌شوند.
> علت اصلی سندروم رینود دقیقاً مشخص نشده است
این فوق تخصص درد گفت:علت اصلی سندروم رینود دقیقاً مشخص نشده است اما علل متعددی برای آن حدس زده شده اند. سرما، یکی از این علل است. گاه ممکن است واکنش طبیعی عروقی به سرما در ناحیه مورد نظر مختل شود و ژنتیک نیز در این ماجرا بی‌تأثیر نیست. علاوه بر این‌ها محدود شدن رگ‌های خونی نیز می‌توانند سندروم رینود را سبب شوند و از استرس نیز به عنوان یکی از علل سندروم رینود نام برده می‌شود.
وی بیان کرد: شرایطی که می‌توانند باعث بروزسندروم رینود ثانویه شوند عبارتند از آرتریت، بیماری بافت پیوندی، حرکات تکراری و لرزش، سندروم تونل کارپا، مصرف برخی داروها، قرارگیری در معرض برخی مواد و برخی آسیب دیدگی‌ها.
دکترمرادی افزود: آترواسکلروزیس که یک ساختار تشکیل شده از پلاکت است و در عروق خونی قرار دارد و همچنین سندروم برگر که در آن عروق خونی دست و پا متورم می‌شوند باعث ایجاد سندروم رینود ثانویه خواهند می‌شوند. فشار اولیه ریه نیز می‌تواند یکی از علل ایجاد آن باشد.
این فوق تخصص درد اشاره کرد: بیشتر افراد مبتلا به بیماری پوستی اسکلرودرما ممکن است به بیماری سندروم رینود نیز مبتلا شوند. علائم آن معمولا مرتبط با لوپوس، آرتریت روماتوئید، سندروم شوگرن می‌باشد.
وی مطرح کرد: افرادی که شغل یا سرگرمی‌های آن‌ها با انجام حرکات تکراری همراه است، مثل نواختن گیتار یا پیانو، بیشتر در معرض ابتلا به سندروم رینود هستند. سندروم تونل کارپال نیزباعث ایجاد فشار بر اعصاب دست می‌شود و در نتیجه شانس ابتلا به سندروم رینود را افزایش می‌دهد.
دکترمرادی خاطرنشان کرد: داروهایی که می‌توانند بر ایجاد سندروم رینود تاثیر بگذارند عبارتند از بتا بلاکرها، داروهای میگرن، داروهای ADHD، برخی داروهای مربوط به شیمی درمانی و برخی داروهای ساده برای درمان سرماخوردگی.
این فوق تخصص درد عنوان کرد: مصرف دخانیات موجب باریک شدن عروق خون می‌شود که می‌تواند در نهایت منجر به بروز سندروم رینود گردد و همچنین قرارگیری در معرض وینیل کلوراید نیز می‌تواند همین تاثیر را داشته باشد.
وی اشاره کرد: ایجاد برخی آسیب‌ها مثل سرمازدگی، شکستن مچ دست یا پا یا جراحی‌های عمومی نیز می‌تواند باعث ایجاد سندروم رینود گردد.
دکترمرادی گفت: عوامل متعددی خطر ابتلا به سندروم رینود اولیه را افزایش می‌دهند که عبارتند از اینکه زنان بیشتر از مردان مبتلا به این بیماری می‌شوند، این بیماری معمولا در سنین ۱۵ تا ۳۰ سالگی رخ می‌دهد و افرادی که در آب و هوای سرد زندگی می‌کنند، بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند و اگر یکی از اعضای درجه اول شما به این بیماری مبتلا باشد، خطر بروز آن در افراد دیگر خانواده بالا می‌شود.
این فوق تخصص درد اذعان داشت: سندروم رینود در اپیزودها یا حملات ناشی از بیماری رخ می‌دهد. نواحی خاصی از بدن ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند اما انگشتان دست و پا شایع هستند. هنگامی که این بیماری پابرجا ماند، ممکن است پیشرفت کند وعلائم مختلفی را پیدا کند که عبارتند از اینکه ناحیه آسیب دیده به دلیل عدم جریان خون، رنگ پریده یا سفید می‌شود و یا ناحیه آسیب دیده آبی می‌شود در حالی که احساس سردی و بی‌حسی می‌کنید، زیرا بافت اکسیژن از دست داده است.
وی افزود:هنگامی که ناحیه آسیب دیده گرم می‌شود و گردش خون باز می‌گردد، می‌توانید قرمزی، تورم و ناراحتی را تجربه کنید و در موارد شدید زخم‌های پوستی و قانقاریا ایجاد می‌شود. در ابتدا، ممکن است علائم را فقط در یک انگشت یا یک پا تجربه کنید. سپس می‌تواند به اندام‌های دیگر شما منتقل شود و هر حمله می‌تواند از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.
> سندروم رینود معمولاً انگشتان دست را تحت تأثیر قرار می‌دهد
دکترمرادی اظهارکرد: سندروم رینود معمولاً انگشتان دست را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در حالت اولیه، انگشت شست هیچ علامتی را تجربه نمی‌کند. با این حال، اگر انگشت شست تحت تاثیر قرار گیرد، این می‌تواند نشان‌دهنده پدیده ثانویه رینود باشد.
این فوق تخصص درد می‌گوید: سندروم رینود ثانویه همچنین ممکن است شروع به حرکت به سایر نواحی بدن مانند صورت، گوش ها، زانو، سینه‌ها نواحی کند.
وی اظهارکرد: اگر سندروم رینود ثانویه شدید باشد که نادر است،کاهش گردش خون به انگشتان دست یا پا ممکن است باعث آسیب دیدگی بافت شود.اگر شریانی کاملاً مسدود شود ممکن است منجر به زخم (زخم‌های پوستی) یا مرگ بافت (قانقاریا) شود که درمان هر دو مورد دشوار است. به ندرت، در موارد شدیدی که درمان نشوند ممکن است نیاز به قطع قسمت آسیب دیده بدن باشد.
دکترمرادی یادآور شد: هر چند عوامل متعددی در بروز بیماری سندروم رینود نقش دارند اما انجام برخی از کارها می‌تواند در پیشگیری از ابتلا به این بیماری نقش مثبتی ایفا کند که عبارتند از ترک مصرف سیگار،انجام ورزش منظم،انجام حرکات کششی، کنترل استفاده از داروها و مواد کافئین داری که بر روی گردش و جریان خون تاثیر می‌گذارند، محافظت از دست و پا به وسیله دستکش و جوراب مناسب، کنترل استرس، کنترل تنش‌های عاطفی، استفاده از لباس‌های گرم و مناسب در فصول سرد سال.
این فوق تخصص درد بیان کرد:جهت تشخیص سندروم رینود پزشک از علائم و سابقه پزشکی سوالاتی می‌پرسد و معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. همچنین احتمال دارد پزشک آزمایشاتی را برای رد سایر مشکلات پزشکی که می‌توانند علائم و نشانه‌های مشابه ایجاد کنند، تجویز کند.وی ادامه داد: برای تشخیص تفاوت بین سندروم رینود اولیه و ثانویه، پزشک می‌تواند آزمایشی به نام کاپیلاروسکوپی را انجام دهد. در طول آزمایش، پزشک ناخن را زیر میکروسکوپ یا ذره بین قرار می‌دهد تا تغییر شکل یا التهاب رگ‌های خونی ریز را تشخیص دهد.
دکترمرادی خاطرنشان کرد: اگر پزشک تشخیص دهد که بیماری دیگری مانند اختلال خود ایمنی یا بیماری بافت همبند احتمال دارد باعث ایجاد سندروم رینود شود، انجام آزمایش خون مانند آزمایش آنتی بادی‌های ضد هسته‌ای و سرعت رسوب گلبول قرمزرا توصیه می‌کند.
این فوق تخصص درد متذکر شد: هیچ کس با آزمایش خون نمی‌تواند سندروم رینود را تشخیص دهد لذا پزشک شاید آزمایشات بالینی دیگری مانند آزمایشاتی که بیماری‌های شریانی را رد می‌کنند، برای کمک به تشخیص وضعیتی که می‌تواند با سندروم رینود مرتبط باشد، تجویز کند.
وی توصیه کرد: اولین و مهم‌ترین اقدامی که در موقعیت حمله سندروم رینود باید انجام شود گرم نگه داشتن دست، پا یا هر عضو درگیر است، بنابراین به محیطی گرم‌تر بروید و دستان خود را زیر بغل تان بگذارید تا گرم شوند.انگشتان دست و پای خود را تکان دهید. آب ولرم (نه داغ ) روی انگشتان خود بریزید و آنها را ماساژ دهید.اگر شرایطی استرس آفرین موجب بروز این مشکل شده، بهتر است با ترک محیط و آرام کردن خود، مشکل را بهبود بخشید.
دکترمرادی عنوان کرد: با دیدن علائم سندروم رینود و در صورت وجود سابقه خانوادگی، در صورت تشدید ناراحتی با وجود درمان، در صورت بروز زخم‌های غیر التیام یابنده بر روی انگشتان دست یا پا باید به پزشک مراجعه کنید.
این فوق تخصص درد ابراز داشت: بسته به تشخیص پزشک متخصص درمان سندروم رینود شامل دو مرحله است که عبارتند از درمان دارویی سندروم رینود و درمان سندروم رینود با جراحی.
وی توضیح داد: جهت درمان سندروم رینود پزشک ممکن است از شما بخواهد مصرف برخی از داروها، مانند داروهای سرماخوردگی بدون نسخه که حاوی سودوافدرین هستند، را کاهش دهید.این داروها با تنگ کردن رگ‌های خونی می‌توانند موجب تشدید علائم شما شوند.
دکترمرادی افزود: اگر شما بیماری سندروم رینود ثانویه دارید، پزشک ممکن است برای کنترل فشار خون و شل کردن رگ‌های خونی شما، دارو تجویز کند.اگر در اثر این بیماری، روی پوست خود دچار زخم شوید، ممکن است نیاز به استفاده از کرمی داشته باشید که حاوی یکی از داروها مانند مسدود کننده‌های کانال کلسیم، داروهای گشاد‌کننده عروق و داروی ضدافسردگی است.
این فوق تخصص درد اشاره کرد: در صورتی که شرایط شما پس از طی مراحل درمان دارویی بهبود پیدا نکرد و احتمال بروز مشکلات جدی‌تری مانند از دست دادن انگشتان دست و پا وجود داشت، پزشک ممکن است جراحی را توصیه کند.عمل‌های جراحی شامل بریدن عصب‌های رگ‌های خونی در پوست شما می‌شود تا میزان باز و بسته شدن آنها را محدود کند. پزشک ممکن است به دست و پای شما، داروهایی را تزریق کند تا آن عصب‌ها را مسدود کند.وی گفت: برخی اقدامات می‌توانند به کنترل شرایط سندروم رینود کمک کنند که عبارتند از ترک سیگار، ورزش کردن، کنترل استرس و دمای بدن خود را ثابت نگه دارید.
>دو نوع عارضه سندروم رینود
اولیه و ثانویه وجود دارد
در ادامه نیز دکتر کاظمی در اینباره خاطرنشان کرد: سندروم رینود یک عارضه نادر است که سرخرگ‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. سرخرگ‌ها شریان‌های حمل خون از قلب به قسمت‌های مختلف بدن هستند. عارضه رینود را بعضی مواقع سندروم، بیماری یا پدیده نیز می‌نامند.
وی بیان کرد: مشخصه عارضه سندروم رینود، دوره‌های کوتاه‌مدت اسپاسم عروقی (تنگ شدن سرخرگ‌ها) است. اسپاسم عروقی سرخرگ‌ها موجب کاهش جریان خون به انگشتان دست‌وپا می‌شود.
این فوق تخصص درد مطرح کرد: در افراد مبتلا به سندروم رینود، عارضه معمولاً در انگشتان دست دیده می‌شود. در حدود ۴۰ درصد از افرادی که به این عارضه مبتلا هستند، انگشتان پا تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در موارد بسیار نادری، این عارضه در بینی، گوش‌ها، سینه و لب‌ها نیز دیده می‌شود.
وی توضیح داد: دو نوع عارضه سندروم رینود وجود دارد که شامل اولیه و ثانویه است. در سندروم رینود اولیه، علت بیماری معلوم نیست. سندروم رینود اولیه شیوع بیشتری دارد و خطر آن کمتر از سندروم رینود ثانویه است.
دکتر کاظمی ادامه داد: سندروم رینود ثانویه به ‌وسیله یک بیماری، عارضه یا عامل قبلی حادث می‌شود. این نوع سندروم رینود را اغلب پدیده رینود می‌نامند.
این فوق تخصص درد ابراز داشت: در هر دو نوع سندروم رینود، حتی خفیف‌ترین یا جزئی‌ترین تغییری در دما می‌تواند باعث حمله رینود شود. برای مثال، بیرون آوردن چیزی از یخچال یا قرارگرفتن در معرض دمای زیر ۶۰ درجه فارنهایت موجب کبود شدن انگشتان دست می‌شود.
وی اظهار کرد: اغلب افرادی که سندروم رینود دارند دچار هیچ نوع آسیب‌دیدگی بافتی یا ناتوانی طولانی‌مدت نمی‌شوند. با این حال، افرادی که سندروم رینود شدید دارند ممکن است به دلیل حملات پی‌درپی سندروم رینود، زخم‌های پوستی یا گانگرن (سیاه‌مُردگی) بگیرند. گانگرن به مرگ یا پوسیده شدن بافت‌های بدن گفته می‌شود.دکتر کاظمی می‌گوید: عوامل متعددی ممکن است منجر به سندروم رینود ثانویه شوند که ابتلا به برخی بیماری‌ها و عارضه‌ها، انجام اعمال تکراری، آسیب‌دیدن دست‌وپا، قرارگرفتن در معرض بعضی مواد شیمیایی و مصرف برخی داروها می‌باشد.
این فوق تخصص درد اظهارکرد: سندروم رینود ثانویه با بیماری‌ها و عارضه‌هایی ارتباط دارد که به طور مستقیم به سرخرگ‌ها آسیب می‌زنند. رینود ثانویه همچنین با بیماری‌هایی مرتبط است که به رشته‌های عصبی کنترل‌کننده سرخرگ‌ها در دست‌وپا آسیب وارد می‌کنند. برای مثال، سندروم رینود در اکثر افرادی که به اسکلرودرمی (پینه خوردگی پوست) مبتلا هستند رخ می‌دهد. همچنین برای افرادی که لوپوس دارند ایجاد مشکل می‌کند.
وی ادامه داد: دیگر مثال‌ها از بیماری‌ها و عارضه‌هایی که منجر به رینود می‌شوند عبارتند از روماتیسم مفصلی، تصلب شرائین، ناهنجاری‌های خونی، سندروم شوگرن، مشکلات تیرو‌ئیدی و فشارخون ریوی و سندروم تونل کارپال.
دکتر کاظمی گفت: اعمال تکراری که به سرخرگ‌ها یا رشته‌های عصبی کنترل‌کننده سرخرگ‌های دست‌وپا آسیب می‌زنند ممکن است منجر به سندروم رینود شوند. تایپ کردن، نواختن پیانو یا انجام مکرر دیگر فعالیت‌های مشابه ممکن است در طولانی‌مدت باعث بروز سندروم رینود ثانویه شوند.
این فوق تخصص درد افزود: استفاده از ادوات مرتعش‌کننده مثل چکش‌برقی یا دریل نیز می‌تواند خطر ابتلا به سندروم رینود ثانویه را افزایش دهد.
وی متذکر شد: آسیب‌هایی که به‌ واسطه تصادف، یخ‌زدگی، جراحی یا دیگر عوامل به دست‌وپا وارد می‌شوند ممکن است منجر به سندروم رینود شوند.
دکتر کاظمی خاطرنشان کرد: قرارگرفتن در معرض بعضی مواد شیمیایی در محل کار می‌تواند باعث عارضه‌ای شبیه به اسکلرودرمی شود که با پدیده سندروم رینود مرتبط است. مثالی از این نوع مواد شیمیایی کلرید ونیل است که در صنایع پلاستیک‌سازی کاربرد دارد. نیکوتین موجود در سیگار نیز می‌تواند خطر ابتلا به رینود را بالا ببرد.
این فوق تخصص درد توضیح داد: داروهای به‌خصوصی می‌توانند باعث بالارفتن خطر ابتلا به سندروم رینود ثانویه شوند که عبارتند ازداروهای ضد میگرن، بعضی از داروهای ضدسرطان، بعضی از داروهای بدون نسخه مانند سرماخوردگی و آلرژی و مکمل‌های غذایی و قرض‌های ضد حاملگی.
>عوامل خطر سندروم رینود اولیه و ثانویه با هم فرق دارند
وی ابراز کرد: عوامل خطر سندروم رینود اولیه و سندروم رینود ثانویه با هم فرق دارند. عوامل خطر سندروم رینود اولیه عبارتند از جنسیت زیرا زنان بیشتر از مردان احتمال ابتلا به سندروم رینود اولیه دارند، سندروم رینود اولیه معمولاً قبل از ۳۰ سالگی به وجود می‌آید، سندروم رینود اولیه ممکن است در اعضای یک خانواده رخ بدهد، زندگی در اقلیم سرد نیز تاثیر‌گذار است.
دکتر کاظمی ادامه داد:عوامل خطرسندروم رینود ثانویه شامل این است که معمولاً بعد از سن ۳۰ سالگی شروع می‌شود، بیماری‌ها و عارضه‌های بخصوص مانند بیماری‌هایی که به سرخرگ‌ها آسیب می‌زنند یا موجب تخریب رشته‌های عصبی کنترل‌کننده سرخرگ‌های دست‌وپا می‌شوند می‌توانند باعث سندروم رینود ثانویه شوند.این فوق تخصص درد افزود: آسیب‌دیدن دست‌وپا، قرارگرفتن در معرض بعضی مواد شیمیایی در محل کار، انجام اعمال تکراری با دست، مصرف بعضی داروهای خاص مثل داروهای میگرن، سرطان، سرماخوردگی یا آلرژی و فشارخون و داروهای نقص توجه یا بیش‌فعالی، بعضی داروهای شیمی‌درمانی، استعمال دخانیات و زندگی در اقلیم سردسیری احتمال ابتلا به سندروم رینود ثانویه را افزایش می‌دهد.
وی بیان کرد: افراد مبتلا به سندروم رینود اولیه یا سندروم رینود ثانویه ممکن است در پاسخ به سردی هوا یا استرس عاطفی مورد حمله سندروم رینود قرار گیرند. حملات سندروم رینود معمولاً انگشتان دست‌وپا را هدف قرار می‌دهند و به ‌ندرت این حملات بینی، گوش‌ها، سینه و لب‌ها را نیز هدف قرار می‌دهند.
دکتر کاظمی بیان کرد: در طی حملات سندروم رینودی، سرخرگ‌ها برای مدت کوتاهی خیلی تنگ می‌شوند. در نتیجه، خون خیلی ناچیزی به نواحی تأثیریافته می‌رسد یا اصلاً نمی‌رسد. این امر ممکن باعث شود تا این نواحی ابتدا رنگ‌پریده یا سفید و سپس کبود و بی‌حس، سرد یا دردناک شوند. زمانی که خون به نواحی تأثیریافته برمی‌گردد، قرمز شوند، احساس ضربه‌زدن، سوزن‌سوزن شدن، سوزش یا خواب‌رفتگی کنند.
این فوق تخصص درد اذعان داشت: سندروم رینود ثانویه شدید می‌تواند باعث پوست درد شود که با مرگ یا پوسیدگی بافت‌های بدن همراه است. خوشبختانه، سندروم رینود شدید بسیار نادر است.
وی می‌گوید: حملات سندروم رینودی ممکن است کمتر از یک دقیقه یا بیشتر از چند ساعت طول بکشند. حملات ممکن است به‌صورت روزانه یا هفتگی رخ بدهند و از یک انگشت دست یا پا شروع شده و به بقیه انگشتان دست‌وپا سرایت کنند. بعضی مواقع، فقط یک انگشت دست یا پا تحت تأثیر قرار می‌گیرد. نواحی مختلف ممکن است در زمان‌های مختلف تحت تأثیر قرار گیرند.
دکتر کاظمی اذعان داشت: جهت تشخیص سندروم رینود پزشک از بیمار سوالاتی درخصوص علائم، رژیم غذایی، عادت‌ها و سرگرمی‌های او می‌‌پرسد. بیمار باید آماده باشد تا در مورد بروز علائم از روز اول، تناوب بروز آن‌ها و دلایل احتمالی آن‌ها توضیح بدهد.
این فوق تخصص درد ادامه داد: پزشک ابتدا جهت تشخیص سندروم رینود ناخن‌های دست‌وپای شما را معاینه می‌کند تا سلامت پوست و ناخن‌های شما و همچنین گردش خون در این نواحی را بررسی کند و همچنین ممکن است از شما یک معاینه کامل برای پیداکردن علائم و نشانه‌های هرگونه بیماری یا عارضه مرتبط با سندروم رینود ثانویه به عمل آورد.
وی بیان کرد: برای این که سندروم رینود اولیه را با ثانویه اشتباه نگیرد، پزشک ممکن است تست کاپیلاروسکوپی به عمل آورد. این تست شامل مشاهده پوست انتهای ناخن زیر یک دستگاه میکروسکوپ و بررسی آن برای اطمینان از وجود هرگونه مویرگ بدشکل یا متورم است. برای این کار، پزشک یک قطره روغن روی انتهای ناخن می‌ریزد تا زیر میکروسکوپ بهتر دیده شود.
دکتر کاظمی افزود: ممکن است تست خون نیز به‌منظور مشاهده آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای یا اندازه‌گیری سرعت رسوب اریتروسیت‌ها و یا پروتئین واکنشی C گرفته شود که به تشخیص خودایمنی و دیگر التهاب‌ها کمک کند.
این فوق تخصص درد اشاره کرد: از تست تحریک سرمایی نیز برای بروز علائم سندروم رینود استفاده می‌شود. در این تست، یک دماسنج کوچک به انگشت دست بسته می‌شود. سپس دست شما در معرض سرما قرار می‌گیرد. دست شما سپس از آب یخ برداشته می‌شود. دماسنج سرعت بازگشت انگشت به دمای طبیعی را اندازه‌گیری می‌کند. اگر شما سندروم رینود داشته باشید، ممکن است بیش از ۲۰ دقیقه طول بکشد تا دمای دست شما به حالت نرمال برگردد.وی اظهار کرد: برای بیماری سندروم رینود اولیه هیچ راه درمانی وجود ندارد اما راه‌هایی برای مدیریت علائم آن وجود دارد. برای انواع خفیف بیماری سندروم رینود، پوشاندن نقاط حساس بدن قبل از ترک منزل می‌تواند کمک‌کننده باشد. دکتر کاظمی ادامه داد: اگر حمله سندروم رینود رخ داد، قراردادن نواحی تأثیریافته در آب گرم (نه آب داغ)، علائم را کم کرده و از وخیم شدن آن‌ها جلوگیری می‌کند. اگراسترس عامل این بیماری است، یادگیری چگونه مدیریت‌کردن استرس می‌تواند کمک‌کننده باشد.
این فوق تخصص درد عنوان کرد: برای موارد متوسط تا شدید سندروم رینود، استفاده از برخی داروها و جراحی ضروری باشد مصرف داروهایی مانند مسدودکننده‌های آلفا -1، مسدودکننده‌های کانال کلسیمی دی‌هیدروپیریدین، پماد موضعی نیتروگلیسیرین و دیگر داروهای گشادکننده عروق سبب رقیق شدن سرخرگ و بهبود علائم سندروم رینود مفید است.
وی خاطرنشان کرد: تنگ شدن عروق که باعث بروز سندروم رینود می‌شود تحت کنترل اعصاب سمپاتیک در نواحی تأثیریافته قرار دارد. جراح می‌تواند شکاف کوچکی را ایجاد کرده و رشته‌های عصبی را از سرخرگ‌های خونی جدا و حذف کند و به‌این‌ترتیب، وقوع و شدت حملات را کاهش دهد.
دکتر کاظمی اشاره کرد: تزریق بعضی از داروهای شیمیایی که مانع رشته‌های عصبی سمپاتیک در تنگ کردن عروق می‌شوند، می‌تواند مؤثر واقع شود.
این فوق تخصص درد توضیح داد: سندروم رینود معمولاً زندگی فرد را تهدید نمی‌کند اما می‌تواند عوارض داشته باشد. سرمازدگی زمانی رخ می‌دهد که گردش خون دچار مشکل شود و سندروم رینود یکی از عوامل آن است و پوست دچار خارش، قرمزی و التهاب می‌شود و ممکن است فرد احساس سوزش، داغی یا شکنندگی کند.وی افزود که سرمازدگی معمولاً بین ۱ یا ۲ هفته برطرف می‌شود اما می‌تواند دوباره برگردد. گرم نگه‌داشتن نقاط حساس بدن می‌تواند از بروز سرمازدگی در آن‌ها جلوگیری کند. اگر دست‌وپا سرمازده شوند، آن‌ها را به‌آرامی گرم کنید زیرا گرمای زیاد می‌تواند مقدار آسیب را بیشتر کند.دکتر کاظمی بیان کرد: اگر علائم سندروم رینود بدتر شوند و مقدار خون برای مدت طولانی پایین باشد، انگشتان دست‌وپا ممکن است بدفُرم شوند. اگر اکسیژن به‌طورکلی در آن ناحیه وجود نداشته باشد، تاول‌های پوستی و بافت‌های مرده به وجود می‌آيند. درمان این دو عارضه دشوار است و ممکن است به قطع عضو منجر شوند.این فوق تخصص درد در پایان گفت: افرادی که مستعد سندروم رینود هستند می‌توانند اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از بروز بعضی محرک‌ها انجام دهند که عبارتند از گرم نگه‌ داشتن خانه، بدن و خودرو در مواقعی که هوا سرد است، دوری از استرس‌های هیجانی و عاطفی تا جایی که امکان دارد، ورزش‌کردن به‌منظور داشتن یک شیوه زندگی سالم و کم استرس، خودداری از مصرف داروها و موادی که محرک محسوب می‌شوند و عدم مصرف الکل و کافئین،ترک دخانیات.