به گزارش شفا آنلاین:رپژوهشگران در دانشگاه پزشکی پاراسلسوس در سالزبورگ اتریش به رهبری استفانی پانزر، رادیولوژیست بالینی ۲۱ جنازه مومیایی‌شده کودکان مصر باستان را که در موزه‌های آلمان، ایتالیا و سوئیس نگهداری می‌شد، بررسی کردند.
این مومیایی‌ها مربوط به «پادشاهی قدیمی» مصر (هزاره سوم پیش از میلاد) تا دوره امپراتوری روم (قرن چهارم پس از میلاد) بودند. این کودکان در فاصله یک تا چهارده‌سالگی مرده بوند.
این پژوهشگران با استفاده از روشی به نام «توموگرافی کامپیوتری» (CT) تمام بدنی- یک تکنیک اسکن کردن که به اشیا آسیب نمی‌رساند- به طور کامل جمجمه‌های مومیایی‌ها و نیز استخوان‌های دست و پا راآنها را از لحاظ ناهنجاری‌های استخوانی ارزیابی کردند.
آنها دریافتند که هفت نمونه (۳۳ درصد) نشانه‌های کمخونی را نشان می‌دهند که در استخوان بزرگ‌شده بخش جلویی«کاسه مغز»، مشهود بود.
با این حال، پژوهشگران در مورد یکی از مومیایی‌ها مربوط به یک کودک یک ساله، پژوهشگران از مشاهده بافت فراوان مغز استخوانی در سراسر جمجمه و ساختارهای استخوانی متصل به آن تعجب کردند. این پسربچه همچنین یک زبان درازشده داشت.
عارضه این پسربچه که امروزه تالاسمی نامیده می‌شود، یک بیماری ارثی است که باعث می‌شود بدن کمتر از حد طبیعی هموگلوبین تولید کند. رشد بیش از حد بافت مغز استخوانی برای جبران کمخونی باعث رشد غیرطییعی استخوان‌های گونه‌ها و زبان هم می‌شود.
گرچه تالاسمی امروزه به طور موفق با انتقال خون و درمان با داروهای دفع‌کننده آهن قابل‌درمان است. به نظر این دانشمندان این کودک احتمالا دچار کمخونی شدید بود و بدشکلی‌های اسکلتی او در نتیجه گسترش پیدا کردن مغز استخوان به وجود آمده است.
پژوهشگران می‌گویند دقیقا نمی‌دانند چرا کمخونی در مصر باستان اینقدر شایع بوده است، اما به عواملی احتمالی مانند کمبودهای تغذیه‌ای،اختلالات ارثی و عفونت اشاره می‌کنند که همه آنها می‌تواندن باعث اختلال در جذب مواد مغذی از روده‌ها یا از دست دادن خون ار طریق آنها شوند.
دانشمندان همچنین به بیماری مالاریا به عنوان یک عامل خطرساز دیگر کمخونی اشاره می‌کنند که در مصر باستان نسبتا شایع بوده است. این موضوع هنگامی تایید شد که یکی از گونه‌های انگل عامل بیماری مالاریا در انسان‌ها یعنی «پلاسمودیوم فالسیپارم» در یک بررسی در سال ۲۰۰۸ در مومیایی‌های ۳۵۰۰ ساله کشف شد.
امروزه کمخونی قابل‌تشخیص است و در اغلب موارد می‌توان آن را درمان کرد.و اما در مصر باستان چنین امکاناتی وجود نداشت، بنابراین گمان می‌رود بسیاری از کودکان به علت کمخونی یا عوارض آن مرده باشند.
