صنعت داروی ایران در خطر جدی فرو پاشی

شفا آنلاین>سلامت>در این روزها هزینه تهیه یک نسخه درمان سرماخوردگی ساده یا یک عفونت گلو چند صد هزار تومان شده و بسیاری از کسانی که دچار بیماری‌های شایع و مزمن مثل دیابت و فشارخون هستند افزایش هزینه داروها را کاملا حس می‌کنند. حالا دیگر نمی‌توان گفت چون دارو ارزان است ایرانی‌ها بیش از حد دارو مصرف می‌کنند، هرچند در مورد قاچاق دارو نمی‌توان با قطعیت سخن گفت.

به گزارش شفا آنلاین: دکتر امیر صدری، پزشک عمومی و فعال صنفی و رسانه ای نوشت: یک فرد عادی تنها گاهی در معرض تماس با قیمت دارو ها قرار می‌گیرد و یک فرد بیمار هم شاید تنها در معرض تماس با قیمت داروهای بیماری خویش باشد، اما اگر کارت به گونه‌ای باشد که هر روز اخبار مربوط به صنعت دارو را بررسی کنی، از سیل افزایش قیمت داروها، که عموما اسمش را می‌گذارند اصلاح قیمت، شوکه می‌شوی. حالا هر روز اخباری مربوط به افزایش قیمت چند قلم از محصولات چند شرکت داروسازی منتشر می‌شود. در واقع از اولین روز سال به بعد هر روز شرکت‌های متعدد داروسازی اعلام می‌کنند که درخواست‌شان برای افزایش قیمت فرآورده‌ های دارویی‌ شان مورد قبول سازمان غذا و دارو قرار گرفته و فهرستی از قیمت قدیم و جدید چند محصول‌شان منتشر می‌کنند.

در هر نامه برای مثال ۱۰ یا ۲۰ عدد دارو محصول یک شرکت خاص افزایش پیدا می‌کند، میزان افزایش هم عموما در حد ۱۰، ۱۵ یا ۲۰ هزار تومان است و طبیعی است که افزایش قیمت ده عدد دارو به میزان هر کدام چند هزار تومان هیچ حساسیتی ایجاد نکند. اما می‌دانید اثر تجمیعی چیست؟ افزایش قیمت داروها شتاب سریعی گرفته و حالا افزایش قیمت هر محصول چند بار در سال اصلا عجیب نیست!. اینکه قیمت دارو در انتهای هر سال یک و نیم یا حتی دو یا چند برابر قیمت دارو در آغاز آن سال باشد دیگر جای تعجب ندارد و این برای آنان که بیمار یا بیماری دارند یک فاجعه محسوب می‌شود.

آیا قیمت دارو در ایران زیاد است؟ بله

آیا قیمت دارو در ایران زیاد است؟ خیر

تعجب کردید؟ کافی است بدانید از کدام منظر به موضوع نگاه شده است.

از دید بیماران و خانواده آنها قیمت داروها بالا است، البته شاید بهتر است گفته شود نگرانی در مورد بالا رفتن قیمت داروها بیشتر از بالا بودن نرخ فعلی آنهاست. قیمت داروها طی یکی دو سال اخیر در مواردی حتی چند برابر هم شده است و با حذف دلار حمایتی از صنعت دارو احتمالا شاهد صعود مجدد قیمت‌ها در مورد تمام داروها به کرات خواهیم بود. موضوع کمبودهای دارویی هم حتی اگر از سوی مسوولان تکذیب شود حقیقتی ملموس است که بسیار در مورد آن گفته می‌شود. در مواردی هم که دارو در دسترس است نمی‌توان گفت پرداخت هزینه آن برای افراد راحت است.

گزاره تاریخی «دارو در ایران بسیار ارزان است و برای همین بیش از حد مصرف می‌شود و به کشورهای دیگر قاچاق می‌شود» حالا گزاره‌ای به شدت چالشی شده و از نظر بیماران ایرانی کاملا نادرست است. در این روزها هزینه تهیه یک نسخه درمان سرماخوردگی ساده یا یک عفونت گلو چند صد هزار تومان شده و بسیاری از کسانی که دچار بیماری‌های شایع و مزمن مثل دیابت و فشارخون هستند افزایش هزینه داروها را کاملا حس می‌کنند. حالا دیگر نمی‌توان گفت چون دارو ارزان است ایرانی‌ها بیش از حد دارو مصرف می‌کنند، هرچند در مورد قاچاق دارو نمی‌توان با قطعیت سخن گفت.

از منظر صاحبان صنعت دارو، دارو در ایران بسیار ارزان است. حتی در مقایسه با کشورهای همسایه هم داروی ایرانی چندبرابر ارزان‌تر است، اما موضوع این است که این وضعیت ناشی از سیاست‌های گذشته بوده و حالا همه چیز در حال تغییر است. در واقع با توجه به استراتژیک بودن دارو و تلاش برای خودکفایی در این حوزه در دهه‌های اخیر، این صنعت از حمایت‌های اقتصادی و سیاستگذاری برخوردار بود، اما فشارهای اقتصادی و مشکلات کشور و سیاست‌های کلان اقتصادی کشور آرام‌آرام این حمایت‌ها را کاهش داد و حالا فعالان صنعت دارو معتقدند با افزایش زیاد هزینه‌ها در تمام ابعاد و حیطه‌ها و با نبود حمایت‌های اقتصادی و نیز قیمت‌گذاری دستوری دارو، صنعت داروی ایران در خطر جدی فروپاشی قرار دارد و ممکن است تمام دستاوردهای پرافتخارش طی این چند دهه را از دست بدهد. دست‌اندرکاران این صنعت شوخی‌های رایجی دارند به این مضمون کلی که « در هیچ کجای دنیا قیمت یک آمپول(دارو) ارزان‌تر از قیمت تزریق آن نیست».

فشارهای اقتصادی مردم را کلافه کرده است، در این میان دارو شاید استراتژیک‌ترین، یا حداقل یکی از سه حوزه استراتژیک حیاتی در کنار نان و بنزین است که قیمت آن ابعادی غیرقابل انکار بر سطوح جزء و کلان جامعه دارد. صنایع دارو و فعالان این حوزه نیازمند افزایش بسیار بیشتر قیمت دارو هستند وگرنه ممکن است این صنعت و دستاوردهایش در خطر انحطاط قرار بگیرند و از طرفی مردم هم دیگر نمی‌توانند بیش از این افزایش قیمت دارو را تاب بیاورند.

این بحران تنها به کمک بیمه‌ها قابل حل است و در کشور ما بیمه‌ها کاملا دولتی و با ساختاری ناکارآمد هستند و دولت هم امکان حمایت بیشتر در این حوزه را ندارد. طرح ناگهانی و گسترده «دارویار» که چرایی شکل‌گیری و منطق اقتصادی آن را کارشناسان درنیافتند و حالا هم از سرنوشتش کسی باخبر نیست نشان می‌دهد که نمی‌توان به دولت به عنوان حل‌کننده این ابربحران امیدوار بود. با چنین شرایط پیچیده‌ای چه آینده‌ای را می‌توان متصور شد؟

به نظر می‌رسد دارو گران‌تر خواهد شد، کمبودهای دارویی بیشتر می‌شوند و متاسفانه کیفیت داروها کاهش خواهد یافت و بسیاری از داروها تهیه نخواهند شد و بار بیماری‌ها افزایش خواهد یافت و بیماری‌ها شدیدتر و پرعارضه‌تر خواهند شد و مگر معجزه‌ای رخ دهد!