هشدار پدر نفرولوژی ایران درباره تبعات هولناک مهاجرت پزشکان و پرستاران

بادرود امروز یکی از همکاران متن زیر را برایم با رایانشاان فرستاد. از بلا بدور باشید دوستدار بهروزبرومند
استاد بخش ای سی یو ژنرال شریعتی مدتی به علت نداشتن پرستار بسته شد

اول از همه تشکر کنم از سرور دکتر برومند و مواضع به جای ایشان و شفا انلاین. به یاد دارم که مدت ها پیش در مورد وضعیت دارو و تجهیزات اتاق عمل و جراحی هشدار داده بودند اما چه سود که مثل اکنون زمامداران عبرت نگرفتند تا کار به جایی رسید که کوچکی نژاد نماینده ی مجلس چندی پیش اعلام کردند که حوزه ی دارو بحرانی شده است. مطلبی که دیگر نیاز به عنوان نداشت و هر کسی با پوست و گوشت و استخوانش این روز ها درک میکند. ایدون باد که تدبیری برای هشدار امروز دکتر برومند اتخاذ شود چون دیری نیست که تاریخ تکرار شود و همگان میدانند که تربیت کادر درمان مثل فراهم اوردن دارو نیست که هر زمان اراده کنند بشود چاره ای کرد، هیچ درمانی ندارد حتی کوتاه اثر زیرا تربیت نیروی درمان در خام ترین و بی تجربه ترین حالت ممکن که تنها نام ان را یدک بکشد در عادی ترین جایگاه های ان به ۶ سال زمان نیاز دارد.

اول از همه تشکر کنم از سرور دکتر برومند و مواضع به جای ایشان و شفا انلاین. به یاد دارم که مدت ها پیش در مورد وضعیت دارو و تجهیزات اتاق عمل و جراحی هشدار داده بودند اما چه سود که مثل اکنون زمامداران عبرت نگرفتند تا کار به جایی رسید که کوچکی نژاد نماینده ی مجلس چندی پیش اعلام کردند که حوزه ی دارو بحرانی شده است. مطلبی که دیگر نیاز به عنوان نداشت و هر کسی با پوست و گوشت و استخوانش این روز ها درک میکند. ایدون باد که تدبیری برای هشدار امروز دکتر برومند اتخاذ شود چون دیری نیست که تاریخ تکرار شود و همگان میدانند که تربیت کادر درمان مثل فراهم اوردن دارو نیست که هر زمان اراده کنند بشود چاره ای کرد، هیچ درمانی ندارد حتی کوتاه اثر زیرا تربیت نیروی درمان در خام ترین و بی تجربه ترین حالت ممکن که تنها نام ان را یدک بکشد در عادی ترین جایگاه های ان به ۶ سال زمان نیاز دارد.

با درود و تشکر از استاد برومند عزیز بابت توجه به این موضوع مهم.
من هم با نظر ایشان موافقم و وضعیت سال های نه چندان دور کاد ربهداشت و درمان را اینگونه می بینم.
شاید برخی فکر کنند ، خوب ما که اینهمه دانشگاه علوم پزشکی داریم و هر ساله هم خروجی های خوبی داریم، ولی نکته اینجاست که همین ها هم بعد از چند سال گذراندن تعهد خود، به حتم تصمیم به مهاجرت می پیرند ، چون برای آنها هم نمی صرفد که در این مملکت کار کنند.
به نظر من به جای بگیر و ببند و برخورد و سنگ اندازی در مسیرمهاجرت، مشکل سیستمی موجود باید اصلاح شود تا به اصطلاح فارغ التحصیلان را در کشور نمک گیر کند، چه مالی و چه حس وطن پرستی.
مهاجرت در ایران در حال حاضر، مثل سیلی است که در جریان است و جلوی آنرا با زدن سد و آب بند نمی توان گرفت، باید از بالادست اقدام کرد تا دیگر شاهد سرازیر شدن سیل نباشیم.
من بعید می دانم کسی حاضر باشد برود در بیمارستان های حاشیه خلیج فارس در آن آب و هوای گرم و سوزان، به دور از خانواده و هزار و یک مشکل دیگر، مگر اینکه مشکل مالی او را وادار به این کار کند.

راست می گوید دکتر برومند، برخی آقایان کک شأن هم نمی گزد، می گویند اصلا هم مردم بروند، مملکت می ماند برای خودمان و کیف می کنیم با این غنیمت! وفکر نمی کنند که رفتن این همه نیروی متخصص که سرمایه های این سرزمین هستند، کشور را به فنا می دهد. این حکایت همان کسی است که« بر سر شاخ بُن می برید!»...