تقریباً 40 درصد از خانوم ها حداقل یک بار در طول زندگی خود دچار عفونت ادراری می شوند. بیماری های همراه، از جمله دیابت، سن، بارداری، سیستم ایمنی ضعیف و ناهنجاری های ساختاری، می توانند عفونت های ادراری را پیچیده تر کنند.
میزان UTI در بین خانوم ها بسیار بیشتر است، زیرا مقعد به دهانه مجرای
ادرار نزدیک است و طول مجرای ادرار کوتاه است. این نزدیکی باعث می شود که
انتقال باکتری ها، معمولاً اشریشیا کلی، از راست روده به مجرای ادرار یک
اتفاق رایج باشد.
علل عفونت ادراری در دوران بارداری
UTI یک بیماری شایع خانوم ها است، اما افراد باردار به چند دلیل در معرض خطر فوق العاده بالایی از عفونت هستند:
تغییرات مجاری ادراری
در دوران بارداری، مجرای ادرار، لوله ای از مثانه به بیرون بدن، شل یا گشاد می شود زیرا رحم سنگین حالب ها، لوله ها را از کلیه ها به مثانه می فشارد. هورمون بارداری پروژسترون باعث شل شدن عضلات صاف، گشاد یا باز شدن مجرای ادرار و حالب می شود. این اتساع باعث می شود ادرار بی حرکت بماند و به محلی برای رشد باکتری ها تبدیل شود.
حالت نقص ایمنی
بارداری یک حالت طبیعی سرکوب سیستم ایمنی است. با توجه به اینکه بدن درگیر زندگی بخشیدن به جنین است، باکتری ها ممکن است بتوانند به بدن نفوذ کنند و باعث عفونت شوند.
باکتریوری بدون علامت
باکتریوری بدون علامت (ASB) شایع ترین علت UTI در افراد باردار است. ASB زمانی است که باکتری های موجود در ادرار در ابتدا علائم UTI ایجاد نمی کنند، اما در صورت عدم درمان، می توانند باعث UTI علامتی شوند.
در 30٪ موارد، ASB باعث سیستیت، عفونت مثانه می شود و می تواند منجر به
پیلونفریت، عفونت کلیه، در 50٪ از افراد باردار نیز شود. معمولاً در هر
ویزیت قبل از تولد برای بررسی وجود ASB نمونه ادرار گرفته می شود. در صورت
تشخیص، ASB معمولا با آنتی بیوتیک درمان می شود.
علائم UTI در دوران بارداری
افراد باردار مبتلا به ASB هیچ علامتی ندارند. کسانی که عفونت فعال دارند با علائم UTI معمولی ظاهر می شوند که عبارتند از:
- درد یا سوزش در زمان دفع ادرار
- افزایش تکرر ادرار
- فوریت برای ادرار کردن
- درد در ناحیه تناسلی و اطراف آن
پیلونفریت، عفونت کلیه، علائم شدیدتری ایجاد می کند که عبارتند از:
- درد در یک یا هر دو طرف وسط تا پایین کمر
- تب و لرز
- تهوع و استفراغ
- کسالت یا ناراحتی عمومی
- انقباضات احتمالی
- ضربان قلب سریع
- فشار خون پایین
پیلونفریت، یک بیماری شدید در بارداری، به طور کلی با آنتی بیوتیک
های داخل وریدی و سایر داروها در هنگام بستری در بیمارستان درمان می شود.
چه زمانی با پزشک خود صحبت کنید؟
در صورت مشاهده علائم UTI فوراً با پزشک یا متخصص زنان و زایمان تماس بگیرید. پرداختن به علائم UTI به دلیل خطر ابتلا به عفونت جدی‌تر حیاتی است. پزشک شما می‌تواند علائم شما را ارزیابی کند و یک نمونه ادرار تمیز و احتمالاً یک نمونه خون جمع‌آوری کند.
همچنین، اگر در هفته 20 بارداری یا بیشتر هستید، تیم مامایی نوزاد شما را ارزیابی می کند تا از سلامت جنین اطمینان حاصل کند و شما را از نظر انقباضات نظارت کند. یک مطالعه نشان داد که 3.5 درصد از بستری شدن در بیمارستان قبل از زایمان یا قبل از زایمان به دلیل UTI بوده است.
پیلونفریت می تواند باعث شوک سپتیک، یک وضعیت تهدید کننده زندگی، در
افراد باردار شود. در حالی که نتایج متناقض هستند، برخی از مطالعات نشان
داده اند که UTI با زایمان زودرس مرتبط است.
پیشگیری از عفونت ادراری در دوران بارداری
پیشگیری از عفونت های ادراری در دوران بارداری به دلیل افزایش خطر عفونت ممکن است چالش برانگیز باشد. با این حال، برخی از مطالعات نشان داده اند که رعایت اصول بهداشتی می تواند به کاهش خطر ابتلا به عفونت کمک کند. اصول اولیه بهداشت تناسلی عبارتند از:
- شستن ناحیه تناسلی و ادرار کردن بعد از رابطه جنسی
- پاک کردن جلو به عقب بعد از استفاده از حمام
- ادرار مکرر
- نوشیدن مقادیر مناسب آب
برخی از مطالعات همچنین مزایای استفاده از موارد زیر را نشان داده اند:
- آب ذغال اخته
- واکسیناسیون یا ایمن سازی
- مصرف اسید اسکوربیک یا ویتامین C
آیا عفونت ادراری برای نوزاد در حال رشد خطرناک است؟
عفونت ادراری می تواند باعث تحریک پذیری عضلات صاف شود که می تواند انقباض شایجاد کند. گاهی اوقات این انقباضات می تواند منجر به زایمان زودرس شود. زایمان زودرس بسته به سن حاملگی یا تعداد هفته های بارداری شما می تواند برای جنین در حال رشد شما مشکل ساز باشد.
