برای اطمینان از گزاره بالا، میتوانید در یک مهمانی، در جمع همکاران یا حتی در وسایل نقلیه عمومی از روند درمان خود یا یکی از آشنایان، ابراز نارضایتی و گله کنید و ببینید که بلافاصله اکثر افراد با خاطراتی مشابه بحث را ادامه خواهند داد.
در مواردی حتی به نظر میرسد نوعی رقابت نانوشته بر سر میزان مشکلات حادثشده در روند درمان در میان دنبالکنندگان مبحث شکل میگیرد و برنده کسی خواهد بود که بدبختی بیشتری را تجربه کرده است! این موضوع البته دلایل متعددی دارد که برخی از آنها به نظام سلامت و درمان باز میگردد.
مهمترین محورهای گزارش روز روزنامه اطلاعات را می خوانید:
* مطالعات نشان داد گرچه علم پزشکی پیشرفتهای زیادی کرده، بیمارستانهای زیادی ساخته شده و دارو هر روز بیش از پیش تولید شده و در دسترس قرار گرفته، اما احساس رضایت از اقدامات ساختار سلامت اگر کمتر نشده باشد، بیشتر نشده است.
* طرح ارتقای سلامت و بعد از آن «پزشک خانواده» مورد پذیرش سیاستگذاران قرار گرفت، طرحی که مثل هر طرح دیگر نیاز به اجراهای متعدد آزمایشی و رفع نواقص دارد.
* نگاه جامعه به پزشکی روز، از مسئولان کلان تا شهروند معمولی، نگاه هماهنگ و یکسانی نیست.
*امروزه هرکدام از ما زمانی که دچار مشکل میشویم، قبل از هر کاری از دوستان و نزدیکان خود سراغ یک متخصص را میگیریم، روندی که پر از اشکال است و هزینههای زیادی را به ما تحمیل میکند.
* جامعه به پزشکی نیاز دارد که در طول زمان کنار فرد باشد و او را همراهی کند. این همراهی مزایای بسیار مؤثر دارد. آشنایی طولانیمدت، اعتماد ایجاد میکند و این اعتماد بخشی از درمان است.
*یکی از موضوعات پزشک خانواده این است که تیم سلامت، خود را مسئول بیمار میداند و بیمار همیشه یک وکیل سلامت با خود دارد. مخصوصا وقتی از یک بیمارستان مرخص میشود، این را بیشتر حس میکند، چرا که در دوره نقاهت، بیمارستان کار خاصی برای بیمار نمیکند.
*در کشور ما بعد از انقلاب، شبکه خدمات اولیه سلامت ایجاد شد که مخصوصا در روستاها با موفقیت زیادی همراه بود. بیماریهایی که پیشتر کودکان و مادران را تهدید میکرد و مرگ و میر زیادی به همراه داشت، در روستاها کنترل و در بعضی موارد حذف شد.
* اگر فردی در شهر دچار بیماری باشد، دنبال پزشک متخصص یا فوقتخصص میرود که شاید اصلا نیاز به آن نداشته باشد. باید بدانیم سلامت فقط این نیست که فرد مریض نباشد، بلکه سلامت ابعاد مختلف در انسان دارد.