در برخورد اول با یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است او را با یک فرد بی‌ادب یا گستاخ و حواس‌پرت اشتباه بگیریم، لذا شناخت هرچه بیشتر این اختلال می‌تواند مشکلات این افراد و خانواده‌هایشان را به حداقل برساند.
شفا آنلاین>سلامت>در برخورد اول با فرد درگیر با اختلال اوتیسم ممکن است او را با یک فرد بی‌ادب یا گستاخ اشتباه بگیریم و نتوانیم رفتار مناسبی در برخورد با آنها داشته باشیم، لذا آگاهی از این اختلال می‌تواند تاثیر بسزایی در پذیرش این افراد در جامعه داشته باشد و تا حدودی مشکلات آنها و خانواده‌هایشان را به حداقل برساند.به گزارش شفا آنلاین:از بدو تولد یک کودک رفتارهایی از وی می‌بینیم که بیشتر آنها در همه نوزادان به چشم می‌خورد و اگر مشکل ظاهری در فرزند خود مشاهده کنیم، به‌سرعت برای رفع آن به متخصصان مراجعه کرده و نسبت به درمان آن اقدام می‌کنیم.
تشخیص مشکلات بینایی و شنوایی و حتی اختلالی مانند سندروم داون برای والدین و اطرافیان کودک دشوار نیست و در بیشتر موارد افراد از آن آگاه می‌شوند، اما گاهی تشخیص بعضی اختلالات پیچیدگی‌هایی دارد که باعث می‌شود با دیگر مشکلات جسمی و روانی اشتباه گرفته شود و نه‌تنها دیگران بلکه والدین را نیز به اشتباه می‌ندازد.
کودکان ابتلاء به این اختلال، ظاهری درست شبیه به کودکان عادی دارند، اما با اختلالی به نام اوتیسم دست و پنجه نرم می‌کنند، همچنین هنگامی که در جامعه با یک فرد مبتلا به سندروم داون برخورد می‌کنیم به دلیل تفاوت‌های ظاهری با دیگران با اطرافیان و والدین او همراهی بیشتری می‌کنیم و سعی می‌کنیم ضمن درک شرایط به آنها کمک کنیم، اما این اتفاق برای والدین و بیماران مبتلا به اوتیسم به‌راحتی رخ نمی‌دهد.
در برخورد اول با یک فرد مبتلا به اوتیسم ممکن است او را با یک فرد بی‌ادب یا گستاخ و حواس‌پرت اشتباه بگیریم، لذا شناخت هرچه بیشتر این اختلال می‌تواند مشکلات این افراد و خانواده‌هایشان را به حداقل برساند.
راحیل جابری، روانشناس، اظهار کرد: اختلال طیف اوتیسم یا ASD یک اختلال عصبی شدید است که بخش‌های مختلف مغز در افراد اوتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شود و این موضوع بر ادراک شخص و نحوه معاشرت با دیگران تأثیر می‌گذارد.
وی افزود: افرادی که اختلال اوتیسم دارند، دنیا را متفاوت‌تر از دیگران می‌بینند، می‌شنوند و احساس می‌کنند و برای اوتیسم دو خصوصیت اصلی اختلال در ارتباط و تعامل اجتماعی و رفتار، علایق یا فعالیت‌های محدود و تکرارشونده مطرح است.
این روانشناس خاطرنشان کرد: این مشکلات بیشتر در اوایل دوران کودکی وجود دارد و فعالیت روزانه را دچار مشکل می‌کند.
وی با بیان اینکه هنوز محققان علت اولیه اختلال اوتیسم را به طور دقیق نمی‌دانند، اضافه کرد: مطالعات نشان می‌دهد که ژن‌ها به همراه عوامل محیطی می‌توانند به‌گونه‌ای بر تکامل اثر بگذارند که باعث بروز اختلال اوتیسم می‌شود.
جابری با اشاره به اینکه یکی از عواملی که با افزایش احتمال بروز اوتیسم در افراد مرتبط بوده، تاریخچه خانوادگی است، تصریح کرد: خانواده‌هایی که دارای یک فرزند مبتلا به اوتیسم هستند، بیشتر در معرض داشتن فرزند دیگری با این اختلال خواهند بود.
وی ادامه داد: بعضی اختلالات مانند اسکیزوفرنی و اوتیسم در والدین، احتمال بروزاوتیسم در فرزندان را افزایش می‌دهد.
این روانشناس گفت: از عوامل دیگر ابتلاء به اوتیسم، می‌توان به سن زیاد والدین، وزن بسیار کم هنگام تولد، اختلال ژنتیکی خاص مانند سندروم داون، شرایط بارداری و فاصله کوتاه بین بارداری‌ها و تغذیه مادر اشاره کرد.
وی خاطرنشان کرد: اوتیسم به عنوان طیفی از اختلالات شناخته می‌شود، زیرا تنوع گسترده‌ای در نوع و شدت علائمی که افراد تجربه می‌کنند، وجود دارد؛ افراد می‌توانند از هر جنسیت، نژاد و وضعیت اقتصادی و فرهنگی با اوتیسم دست و پنجه نرم کنند.
جابری با تأکید بر اینکه اختلال اوتیسم به اصطلاح درجات مختلفی دارد، افزود: این اختلال می‌تواند از قوی تا ضعیف وجود داشته باشد و به‌صورت‌های مختلفی در افراد مبتلا بروز کند.
وی اظهار کرد: یک سری علائم وجود دارد که در افراد مختلف مبتلا به این اختلال مشترک است، اما می‌تواند در هر فرد شدت متفاوتی داشته باشد.
این روانشناس گفت: یکی از خصوصیات تعریف‌کننده مبتلایان به اختلالات طیف اوتیسم این است که روابط اجتماعی آنها متناسب با سن‌شان نیست و کاستی‌های مداومی برای تعاملات و ارتباطات اجتماعی دارند.
وی ادامه داد: گاهی افراد درگیر با اوتیسم نمی‌توانند تماس چشمی برقرار کنند، هنگامی که در حال ارتباط با دیگران هستند، به نظر می‌رسد به فردی که در حال صحبت است، نه گوش می‌دهند و نه به او نگاه می‌کنند.
جابری افزود: اگر فردی، افراد اوتیسم را صدا بزند یا درخواستی از آنها داشته باشد، به او پاسخ نمی‌دهند یا به کندی واکنش نشان می‌دهند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: حالت چهره و حرکات بدن آنها با مکالمه‌ای که انجام می‌دهند تناسبی ندارد، لحنی غیرمعمول دارند که ممکن است مانند آواز خواندن یا ربات‌گونه به‌نظر برسد.
وی با بیان اینکه این افراد در درک دیدگاه‌های دیگران مشکل دارند، افزود: آنها نمی‌توانند پیش‌بینی کنند که دیگران چه رفتارهایی ممکن است از خود نشان دهند.
جابری تصریح کرد: آنها در دوست‌یابی مشکل دارند و نمی‌توانند به‌خوبی وسایل و اسباب‌بازی‌های خود را به اشتراک بگذارند.
وی با بیان اینکه دومین ویژگی افراد درگیر با اختلال اوتیسم، رفتارهای محدود و تکراری است، اضافه کرد: این رفتار می‌تواند تکرار کلمات و عبارات یا علایق شدیدی به موضوعات خاص یا جزئیات و حقایق باشد.
این روانشناس علایق بیش از حد به برخی از وسایل مانند اشیا متحرک را از دیگر علائم اوتیسم دانست و گفت: این افراد از تغییرات جزئی به‌شدت ناراحت می‌شوند و از اینکه بخواهند خودشان را با شرایط وفق دهند نیز ناراحت می‌شوند.
وی افزود: حساسیت بیشتر یا کمتر نسبت به محرک‌های حسی از جمله نور، صدا، لمس یا دما دارند که در مقایسه با سایر افراد مشهود است.
جابری با بیان اینکه افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است اختلال خواب داشته یا تحریک‌پذیر باشند، گفت: با این وجود افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است نقاط قوت زیادی نیز داشته باشند، به طور مثال توانایی یادگیری مطالب با جزئیات دقیق و به خاطر سپردن اطلاعات برای مدت طولانی از این نقاط مثبت این افراد به شمار می‌رود.
وی افزود: یادگیری بالا از طریق دیداری و شنیداری از دیگر توانایی‌های برخی از این افراد است که می‌توانند مهارت‌هایی مانند ریاضی، علوم، هنر و موسیقی را به خوبی کسب کنند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: اختلال اوتیسم به طور معمول تا دو سالگی قابل تشخیص است، بنابراین ارزیابی به‌موقع کودک اهمیت زیادی دارد، تشخیص به موقع آن امکان درمان و مداخلات سریع‌تر را فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: تشخیص در کودکان خردسال اغلب یک فرایند دو مرحله‌ای است، مرحله اول ارزیابی روند تکامل در معاینه کودک و مرحله دوم اقدامات تشخیصی و تکمیلی است که می‌تواند معاینات پزشکی و عصبی باشد.
جابری افزود: ارزیابی توانایی‌های شخصی کودک، ارزیابی توانایی‌های زبانی، مشاهده رفتار کودک و گفت‌وگو با والدین می‌تواند در این میان مؤثر باشد.
وی اظهار کرد: با توجه به اینکه اوتیسم یک اختلال پیچیده است گاهی با سایر بیماری‌ها یا اختلالات یادگیری همراه می‌شود، به همین دلیل ارزیابی کامل کودک ممکن است با مواردی مانند آزمایش خون و تست شنوایی منجر به تشخیص قطعی شود.ایمنا
نظرشما
آخرین اخبار