نقش شوینده پرکاربرد در ابتلا به سریع ترین بیماری مغزی جهان

به گزارش شفاآنلاین مطالعات جدید نشان می‌دهد که ماده شیمیایی پرکاربرد و رایج تری کلرواتیلن می‌تواند تا ۵۰۰ درصد احتمال ابتلا به سریع ترین بیماری مغزی جهان، یعنی بیماری پارکینسون را بالا ببرد.

تری کلرواتیلن (TCE) در ۱۰۰ سال گذشته برای کافئین زدایی قهوه، چربی زدایی فلز و خشک کردن لباس‌ها استفاده شده است. این ماده شیمیایی به میزانی که تا یک سوم آب های زیرزمینی ایالات متحده را آلوده می‌ کند، با سرطان، سقط جنین، بیماری‌های مادرزادی قلبی و افزایش ۵۰۰ درصدی خطر بیماری پارکینسون نیز ارتباط دارد.

یک تیم بین‌المللی از محققان در مقاله‌ای که در تاریخ ۱۴ مارس در مجله بیماری پارکینسون منتشر شد، به این نتیجه رسیدند که کلرواتیلن می‌تواند یکی از عوامل ایجاد بیماری پارکینسون باشد. در این مقاله، محققان جزئیات استفاده گسترده از این ماده شیمیایی، شواهدی که این ماده سمی را با بیماری پارکینسون مرتبط می‌کند و مشخصات هفت نفر از افراد مختلف که احتمالاً پس از کار با مواد شیمیایی یا قرار گرفتن در معرض آن در محیط، به بیماری پارکینسون مبتلا شده‌اند، بررسی شده است.

یک آلاینده صنعتی همه جا حاضر و گسترده

TCE یک حلال شیمیایی است که در بسیاری از صنایع، از جمله صنایع پزشکی و نظامی، استفاده می شود. از جمله دیگر کاربردهای این ماده می توان به پاک کردن رنگ، تصحیح اشتباهات تایپ، تمیز کردن موتورها و بیهوشی بیماران اشاره کرد. استفاده از این ماده در ایالات متحده در دهه 1970 به اوج خود رسید. در آن زمان حدود 10 میلیون آمریکایی با این ماده شیمیایی یا سایر حلال های صنعتی مشابه کار می کردند. درحال حاضر استفاده خانگی از این ماده کاهش یافته است، اما TCE هنوز برای چربی زدایی فلزات و تمیز کاری استفاده می شود.

تری کلرواتیلن (TCE) معمولاً توسط خشکشویی های تجاری به عنوان پاک کننده لکه استفاده می شود

TCE، یک ماده آلاینده، در مناطق بسیاری از ایالات متحده یافت می شود و نیمی از بودجه آژانس حفاظت از محیط زیست برای پاکسازی مناطق آلوده به این ماده اختصاص دارد. پانزده منطقه در سیلیکون ولی، کالیفرنیا، به دلیل استفاده از TCE برای تمیز کردن وسایل الکترونیکی و تراشه های کامپیوتری، آلوده شده‌اند. همچنین، این ماده در پایگاه‌های نظامی متعددی یافت می شد، از جمله کمپ لژون در کارولینای شمالی که در دهه 1950 تا 1980، یک میلیون تفنگدار دریایی با خانواده‌ و غیرنظامیان متعدد دیگری که در این پایگاه بودند، در معرض آب آشامیدنی حاوی TCE و پرکلرواتیلن (PCE) که یکی از مشتقات نزدیک TCE بود، قرار داشتند.

تری کلرواتیلن و بیماری پارکینسون

در مطالعات بیش از 50 سال پیش، ارتباط بین تری کلرواتیلن و بیماری پارکینسون برای اولین بار مشخص شد. در سال‌های اخیر، تحقیقات روی موش‌ها نشان داد که TCE به راحتی وارد مغز و بافت بدن می‌شود و در دوزهای بالا به بخش‌های تولید کننده انرژی سلول‌ها به نام میتوکندری آسیب می‌زند. در مطالعات حیوانی، TCE باعث از بین رفتن سلول‌های عصبی تولید کننده دوپامین می‌شود که یکی از نشانه‌های بیماری پارکینسون در انسان است.

افرادی که به طور مستقیم با TCE کار می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون قرار دارند. با این حال، نویسندگان این مقاله هشدار می‌دهند که میلیون‌ها نفر دیگر نیز ناخودآگاه از طریق استشمام هوای بیرون، آب‌های زیرزمینی آلوده و آلودگی هوای داخل خانه به این ماده شیمیایی، در معرض خطرات آن قرار می‌گیرند.

این ماده شیمیایی می‌تواند خاک و آب‌های زیرزمینی را آلوده کند که ممکن است به رودخانه‌ های زیرزمینی یا دوده‌ هایی منتهی شوند که می‌ توانند در فواصل طولانی گسترش یابند و در طول زمان مهاجرت کنند. یکی از این دوده‌ها با شرکت هوافضای لانگ آیلند در نیویورک مرتبط است که بیش از ۶ کیلومتر طول و ۳ کیلومتر عرض دارد و آب آشامیدنی هزاران نفر را آلوده کرده است.

تری‌ کلرواِتیلن (TCE) می‌تواند فراتر از خطراتش برای آب، به راحتی تبخیر شده و وارد خانه‌ ها، مدارس و محل کار افراد شود. این نفوذ بخار امروزه احتمالاً میلیون‌ها نفر را که در نزدیکی خشکشویی ها یا اماکن نظامی و صنعتی سابق زندگی یا کار می‌کنند، در معرض هوای سمی قرار می‌دهد. در دهه 1980، نفوذ بخار برای اولین بار گزارش شد، زمانی که مشخص شد که ماده رادیواکتیو رادون از خاک تبخیر می‌شود و وارد خانه‌ ها می‌شود و خطر ابتلا به سرطان ریه را افزایش می‌دهد. امروزه، میلیون‌ها خانه برای داشتن رادون آزمایش می‌شوند، اما تعداد کمی از خانه‌ها برای داشتن TCE سرطان ‌زا بررسی می‌شوند.

چندین دهه قبل از ظهور علائم

مطالعه ای که در این مورد انجام شد؛ هفت نفر را که ممکن است TCE در ابتلا به بیماری پارکینسون آن‌ها نقش داشته باشد، مورد بررسی قرار داده است. اگرچه شواهد مرتبط با قرار گرفتن در معرض TCE با بیماری پارکینسون در این افراد غیر مستقیم است، اما داستان آنها نقش این ماده شیمیایی در ابتلا آن ها به این بیماری را نشان می‌دهد. در برخی از موارد، فاصله زمانی بین قرار گرفتن در معرض TCE و شروع علائم پارکینسون، چند دهه است.

این مطالعه شامل بررسی یک بازیکن حرفه بسکتبال به نام برایان گرانت است که در مدت ۱۲ سال در NBA بازی کرد و در سن ۳۶ سالگی به پارکینسون مبتلا شد. گرانت در سن سه سالگی احتمالاً در معرض TCE قرار گرفته بوده و پدرش که در آن زمان تفنگدار بود، در کمپ لژون گرانت مستقر بوده است.

امی لیندبرگ نیز در زمان خدمت به عنوان یک کاپیتان نیروی دریایی، در معرض آب آشامیدنی آلوده در کمپ لژون قرار گرفته بوده و ۳۰ سال بعد به بیماری پارکینسون مبتلا شده است.

مقابله با تهدید سلامت عمومی

نویسندگان این مطالعه یادآوری می‌کنند که بیش از یک قرن است که ماده TCE به کارگران آسیب می‌رساند، هوایی که ما تنفس می‌کنیم را آلوده کرده و حتی آبی که می‌نوشیم را نیز آلوده کرده است ولی استفاده جهانی از این ماده در حال افزایش است و کاهش نمی ‌یابد.

نویسندگان مجموعه‌ای از اقدامات را برای مقابله با تهدید سلامت عمومی ناشی از TCE ممنوع می‌دانند. آنها خاطرنشان می کنند که مکان های آلوده به این ماده را می توان با موفقیت اصلاح کرد و قرار گرفتن در معرض هوای داخلی را نیز می توان با سیستم های تصفیه بخار مشابه آنچه برای پاکسازی ماده رادیو اکتیو رادون استفاده می شود، کاهش داد.

علاوه بر این، محققان خواستار پایان استفاده از این نوع مواد شیمیایی در ایالات متحده هستند که امروزه به طور گسترده در تمیز کردن، خشکشویی و چربی‌ زدایی استفاده می‌شوند. دو ایالت، مینه‌سوتا و نیویورک، استفاده از TCE را ممنوع کرده‌اند، اما دولت فدرال در سال 2022، با وجود یافته‌های اخیر برای نشان دادن خطر غیرمنطقی این مواد شیمیایی برای سلامتی انسان، استفاده از این ماده را به طور کلی ممنوع نکرده است.

 تکناک