به گزارش شفاآنلاین عزتالله ضرغامی، درباره تاثیر توافق ایران و عربستان بر حوزه گردشگری و ارزیابیاش از این توافق به ایلنا گفت: سالها است من در مورد ضرورت وجود آداپتور اجتماعی بحث میکنم و به عنوان یک نظریه معتقدم همانطور که در امور فنی آداپتور دو محیط را به هم اتصال میدهد و یک امر ضروری است و اگر نباشد این دو محیط از بین میروند و نمیتوانند با هم کار کنند، در مسائل اجتماعی هم آداپتور اجتماعی بسیار ضروری است.
وی خاطرنشان کرد: هنگامی که دو محیط یا دو جریانی که باید با هم کار کنند به هر علتی نمیتوانند این ارتباط را برقرار کنند با وجود جریانهای سوم به عنوان آداپتور و واسطه اجتماعی میتوانند باهم ارتباط برقرار کنند و زمینه کار کردن با یکدیگر را فراهم کنند.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی یادآور شد: سالهاست که من هزینه این رفتار را که خودم را یک آداپتور اجتماعی میدانم میدهم، اما فکر میکنم برای کشور این هزینهها لازم است تا محیطهای مختلف با یکدیگر کار کنند. در مراسم بزرگداشت سید جمال الدین اسدآبادی اشاره کردم آبرو یک چیزی نیست که کسی در طول سالها آن را جمع و در یک صندوق بگذارد و درش را ببندد و خودش روی صندوق بنشیند و بگوید من این آبرو را برای خودم نگه میدارم؛ ما نباید احتکار آبرو کنیم. احتکار که فقط احتکار ۴ کیسه برنج نیست کسی که آبرو را احتکار میکند و میخواهد تا آخر عمر فقط آبرومند بماند، رسالت خودش را انجام نمیدهد. آبرو را باید به صحنه آورد، هزینه کرد و یکی از صحنهها آداپتور اجتماعی است.
وی خاطرنشان کرد: با کاری که چینیها انجام دادند و آداپتور شدند این اقدام، اقدام میمونی بود. ۲ کشوری که میتوانند با هم کار کنند به دلایل اینکه استکبار جهانی اجازه این همکاری را به ویژه برای ملتها نمیدهد امکان این ارتباط برایشان سلب شده بود اما الان این امکان برای ملتها فراهم شد و این یک اتفاق بسیار خوبی بود که آثارش را همه ما مشاهده میکنیم.
ضرغامی با بیان اینکه تاکید من این است این نگاه آداپتور اجتماعی بودن و نزدیک کردن کسانی که با هم باید کار کنند در داخل کشور هم بسیار ضروری است، اظهار داشت: ما اگر در داخل کشور هم وحدت و اتحاد داشته باشیم و جریانهای سیاسی در کنار هم بتوانند ضمن روی حفظ مواضعشان و نظریههایشان با همدیگر کار کنند و دچار تخریب یکدیگر نشوند، بسیار جلو خواهیم رفت؛ چراکه دنیا ابتدا به وحدت و اقتدار داخلی ما نگاه میکند، اگر مشاهده کند ما در کشور از وحدت پایداری برخوردار هستیم و گروههای مختلف با هم خوب کار میکنند، دنیا حساب دیگری روی ما باز میکند تا این که احساس کند داخل کشور اختلاف و جدایی است و همه با هم درگیر هستند. بنابراین سعی میکنند بر این مشکلات اضافه کنند.
وی درباره بسته شدن برخی اماکن گردشگری به دلیل عدم رعایت حجاب در آنها گفت: وزارت میراث مسئولیت نظارت بر اماکن اقامتی را بر عهده دارد. بیش از ۱۸ هزار مرکز اقامتی و تأسیسات گردشگری، بیش از ۵۲۰ هزار تخت اقامتی و ۱۸۶ هزار و ۵۰۰ اتاق در حوزه اقامتی در کشور داریم، اینها همه مدیریت و نظارت میشود تا از هر جهت خدمات درستی داده شود، یکی از این مسائل سلامت اجتماعی و فرهنگی است.
وی یادآور شد: به هر حال گردشگری در کشور ما امری خانوادهمحور است، مردم بافرهنگ ما بسیار حساس هستند به اینکه محیطی که برای گردشگری آنها در نظر گرفته میشود، حداقل سلامت و بهداشت فرهنگی و اجتماعی را داشته باشد و خود مردم ما به طور جدی این مسائل را رعایت میکنند، ما هم موظف هستیم این فضا را برای آنها حفظ کنیم، اگر موارد خاصی از این ناهنجاریها مشاهده شود، طبق قانون وظیفه داریم برخوردهای لازم را انجام دهیم کما اینکه به طور مستمر داریم این کار را میکنیم. نهادهای نظارتی دیگر هم مسئولیتهایی دارند که ما با آنها هماهنگی داریم و در بسیاری از حوزهها، استانها و شهرستانها با هماهنگی نهادهای نظارتی وظیفه خود را انجام میدهیم.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی عنوان کرد: موردهای بسیار محدودی که پیش میآید به نظر من میتواند اتفاق نیفتد، به خصوص در مورد پلمپ کردن ما موافق پلمپ کردن نیستیم؛ چراکه در مورد مراکز اقامتی که عده زیادی رزرو و برنامهریزی کردند وقتی به خاطر یک تخلف خاص آنجا پلمپ میشود در واقع تضعیف حقوق عمومی است به خصوص گردشگران خارجی که برنامهریزی میکنند و اگر این اتفاق رخ دهد، مشکلات دیگری در کشور پیدا میکند. ما نباید کشور را برای گردشگر خارجی ناامن نشان دهیم. اگر با آثار مختلف ایرانهراسی یعنی با بهانههای ایرانهراسی مقابله میکنیم، یکی از آنها هم میتواند گردشگر خارجی باشد، تصور کنید جایی را رزرو کرده و وارد شده و به هر دلیل آنجا پلمپ شده است و رزرواش از بین رفته است.
وی بیان کرد: به دلیل این که عزیزان و
مسئولان توجه دارند من سهشنبه و چهارشنبه پیگیری کردم امیدوام این ۲ و ۳
مورد خاص مرتفع شود و ما پلمپ را به عنوان یک راه حل عادی برای حل برخی از
مشکلات به هیچ وجه نداشته باشیم.