به گزارش شفاآنلاین:این بدان معنی است که قلب به طور کلی نمی تواند به اندازه قبل، منبسط و منقبض شود. به علاوه، باقیمانده بافت قلب آسیب دیده باید سخت تر از قبل کار کند که این امر منجر به افزایش خطر نارسایی قلبی و سایر عوارض می شود.
یک گروه از محققان در استرالیا اخیراً برای احیای قسمت های آسیب دیده قلب تلاش کردند. آنها از پیش ساز پروتئینی به نام تروپولاستین استفاده کردند که به طور طبیعی در بدن ما وجود دارد و الاستین تولید می کند، پروتئینی که به بافت های خاصی خاصیت کشسانی و کشسانی می بخشد.
برای انجام این مطالعه، دانشمندان تروپولاستین خالص را چهار روز پس از اینکه موش ها حمله قلبی را تجربه کردند مستقیماً به دیواره قلب آنها تزریق کردند. این کار از طریق یک روش جدید انجام شد که در آن یک سوزن دقیقاً به سمت بافت قلب هدایت میشود و نسبت به روش های معمولی کمتر تهاجمی است.
بیست و هشت روز پس از تزریق، بافت های روی قلب موشها کوچکتر، نرمتر و کشسانتر شدند، تا جایی که بافت «عملکرد عضلانی مشابه قبل از حمله قلبی» را نشان میدهد. علاوه بر این، درمان با تروپولاستین باعث میشود که فیبروبلاستهای قلب انسان - که سلولهایی هستند که ساختار قلب را حفظ میکنند - الاستین تولید کنند.
پروفسور جیمز
چونگ، نویسنده ارشد مقاله در مورد این مطالعه گفت: « ما امیدواریم به توسعه
این روش ادامه دهیم تا در نهایت بتوان از آن در یک محیط بالینی برای درمان
و بهبود زندگی میلیونها بیمار نارسایی قلبی در سراسر جهان استفاده کرد.»فارس