آیا آلرژی مادام العمر است؟ هر آن چه که می‌خواهید از آلرژی بدانید

شفاآنلاین>سلامت>آلرژی به ویژه در کودکان امری شایع است. برخی از آلرژی‌ها با افزایش سن از بین می‌روند، اما بسیاری از آنها مادام العمر هستند. در ایالات متحده آلرژی ششمین دلیل اصلی ابتلا به بیماری‌های مزمن است به طوری که سالانه بیش از 50 میلیون نفر با انواع مختلف آلرژی مواجه می شوند. علائم آلرژی ممکن است در کارهای روزانه فرد تداخل ایجاد کرده و کیفیت زندگی وی را کاهش دهد.


آیا می توان آلرژی را برای همیشه از بین برد؟

 به گزارش شفاآنلاین:در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای آلرژی وجود ندارد. با این حال، محققان به بررسی درمان های بالقوه ادامه می دهند. افراد می توانند علائم آلرژی خود را با داروها درمان و مدیریت کنند و برای کاهش تماس خود با آلرژن ایجاد کننده واکنش اقدامات لازم را انجام دهند.
حتما بخوانید

ایمونوتراپی درمانی برای آلرژی نیست بلکه درمانی تعدیل کننده بیماری است. این روش به کاهش حساسیت یا واکنش آلرژیک فرد به مواد حساسیت زا کمک می کند. پزشک ایمونوتراپی را در موارد زیر توصیه می کند:

    داروها علائم آلرژی را کنترل نمی کنند

    فرد قادر به اجتناب دوری از آلرژن ها نیست

    داروهای آلرژی با داروهای دیگر فرد تداخل دارند

    بیمار از مصرف دارو خوشش نمی آید

برخی از افراد پس از سال ها ایمونوتراپی دیگر واکنش حساسیتی قابل توجهی نسبت به آلرژن ها ندارند. برخی دیگر نیز ممکن است برای مدیریت علائم به ایمونوتراپی مداوم نیاز داشته باشند. ایمونوتراپی به صورت تزریق آلرژی (ایمونوتراپی زیر پوستی) یا ایمونوتراپی زیر زبانی در دسترس است. ایمونوتراپی خوراکی برای حساسیت نسبت به بادام زمینی نیز موجود است.
تزریق حساسیت زا

تزریقات آلرژیک شامل قرار گرفتن در معرض افزایش دوزهای آلرژن از طریق تزریق طی چندین سال است. با گذشت زمان فرد نسبت به ماده حساسیت زا حساسیت کمتری نشان می دهد و واکنش شدیدتری ندارد. تزریقات حساسیت زا به کنترل علائم حساسیت نسبت به موارد زیر کمک می کند:

    گرده

    غبار

    شوره حیوان خانگی

    قالب ها

    زنبورها

    حشرات گزنده دیگر
ایمونوتراپی زیر زبانی

ایمونوتراپی زیر زبانی شامل دوزهای کمی از یک ماده حساسیت زا است که فرد به صورت قرص یا زیر زبان برای بهبود تحمل نسبت به یک ماده آلرژی زا و کاهش علائم مصرف می کند. این دارو برای حساسیت به کنه های گرد و غبار، گرده چمن و گیاه باقیمانده به صورت تجاری موجود است.
ایمونوتراپی خوراکی

پودر آلرژن بادام زمینی در حال حاضر تنها گزینه موردد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا است. پالفورزیا ممکن است واکنش های شدید آلرژیک از جمله آنافیلاکسی را که در اثر تماس تصادفی بادام زمینی در کودکان چهار تا 17 ساله را کاهش می دهد.
آیا آلرژی از بین می رود؟

برخی از افراد ممکن است از شر آلرژی ها خلاص شوند به ویژه آلرژی هایی که در دوران کودکی ایجاد شده اند. اینکه آیا حساسیت فردی با افزایش سن از بین می رود یا خیر بستگی به حساسیت فرد نسبت به آن و شدت آلرژی دارد. مطالعات متعدد نشان می دهند برخی از آلرژی های غذایی برطرف می شوند. حدود 85 درصد از کودکان نسبت به موارد زیر حساسیت دارند.

    شیر

    تخم مرغ

    گندم

    سویا

با این حال، تنها 15 تا 20 درصد از کودکان در نهایت حساسیت را به موارد زیر تحمل می کنند:

    بادام زمینی

    آجیل درختی

    صدف

    ماهی

علاوه بر این، نتایج یک مطالعه نشان می دهد اکثر کودکانی که به نیش حشرات حساسیت دارند ممکن است در بزرگسالی واکنش آلرژیک نداشته باشند. برخی از افراد نیز گزارش می دهند آلرژی های دیگر مانند حساسیت نسبت به گرده و شوره حیوانات با افزایش سن از شدت کمتری برخوردار می شوند.

کارشناسان پیشنهاد می کنند با قرار گرفتن در معرض مقادیر کمی آلرژن در طول زمان در فرد ممکن است تحمل ایجاد شود. این شبیه به نحوه عملکرد واکسن یا تزریق واکسن آلرژی است. اگرچه بیشتر حساسیت ها در دوران کودکی شروع می شوند، اما می توانند در هر زمان از زندگی نیز نمایان شوند. بزرگسالان حتی ممکن است نسبت به چیزی که قبلا بر آنها تاثیر نمی گذاشت نیز حساسیت پیدا کنند.
علل ایجاد حساسیت

آلرژی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن یک ماده بی ضرر مانند گرده را با مهاجم اشتباه می گیرد. سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی به ماده ای که به آن آلرژن نیز می گویند واکنش بیش از حد نشان می دهد، سپس آنتی بادی ها به سلول هایی منتقل می شوند که در صورت تحریک هیستامین شیمیایی را آزاد می کنند که باعث واکنش آلرژیک می شود. این فرایند در بدن پیچیده است و منجر به بروز علائم حساسیت می شود که فرد به عنوان آلرژی تجربه می کند.
چگونه علائم کاهش می یابد؟

افراد مبتلا به آلرژی بسیاری از علائم مربوط به بینی، ریه و پوست را تجربه می کنند. درمان علائم آلرژی شامل موارد زیر است:
آنتی هیستامین ها

آنتی هیستامین ها اثرات هیستامین را در بدن مسدود می کنند. نمونه هایی از آنتی هیستامین های خوراکی عبارتند از:

    لوراتادین

    ستیریزین

    فکسوفنادین

    لووستیریزین

آنتی هیستامین ها می توانند علائم آلرژی را کاهش دهند، مانند:

    خارش و آبریزش چشم

    آبریزش یا گرفتگی بینی

    عطسه کردن

    کهیرها

اگر افراد قبل از تماس با آلرژن از این داروها استفاده کنند ممکن است از بروز این علائم جلوگیری شود. اکثر آنتی هیستامین های خوراکی در حال حاضر بدون نسخه در دسترس هستند. اسپری های بینی آنتی هیستامین نیز با نسخه به فروش می رسند.
کورتیکواستروئیدهای داخل بینی

اسپری های بینی استروئیدی که به عنوان کورتیکواستروئیدهای بینی شناخته می شوند، اسپری های بینی برای کاهش تورم در مجاری بینی هستند. نمونه هایی از کورتیکواستروئیدهای بینی بدون نسخه عبارتند از:

    فلوتیکازون بینی

    تریامسینولون بینی

    بودزوناید بینی

کورتیکواستروئیدهای بینی علائم زیر را کاهش می دهند مانند:

    عطسه کردن

    آبریزش بینی

    گرفتگی بینی

    خارش و آبریزش چشم

پزشکان همچنین می توانند سایر اسپری های بینی کورتیکواستروئید مانند بکلومتازون را نیز تجویز کنند.
ضد احتقان ها

ضد احتقان ها گرفتگی بینی را به صورت کوتاه مدت تسکین می دهند. این گروه از داروها التهاب در رگ های خونی بینی را کاهش می دهند که به باز شدن مجاری تنفسی و رفع احتقان کمک می کند. ضد احتقان های خوراکی رایج بدون نسخه شامل اوکسی متازولین و فنیل افرین است. سودوافدرین نیز در داروخانه ها بی یا با نسخه در دسترس است.
تثبیت کننده های ماست سل

تثبیت کننده های ماست سل مانند کرومولین سدیم از ترشح مواد شیمیایی که باعث التهاب می شوند از جمله هیستامین و لکوترین ها جلوگیری می کند. این مورد از بروز علائم آلرژی مانند عطسه، آبریزش بینی و خارش چشم جلوگیری می کند.
کورتیکواستروئیدهای خوراکی

پزشک ممکن است برای علائم شدید آلرژی کورتیکواستروئید خوراکی مانند پردنیزولون تجویز کند. کورتیکواستروئیدهای خوراکی باعث کاهش التهاب و جلوگیری از بروز واکنش های شدید آلرژیک می شوند. پزشک بر روند بیماری فرد مصرف کننده کورتیکواستروئیدهای خوراکی نظارت می کند زیرا دارو ممکن است عوارض جانبی شدیدی ایجاد کند.
کورتیکواستروئیدهای موضعی

کورتیکواستروئیدهای موضعی مانند هیدروکورتیزون التهاب و سوزش پوست را کاهش می دهند. آنها بصورت بدون نسخه و با نسخه کرم، ژل و لوسیون در دسترس هستند.
اپی نفرین

آنافیلاکسی یک واکنش آلرژیک شدید و تهدید کننده زندگی است. در طول آنافیلاکسی فرد دچار انقباض مجاری تنفسی و تورم گلو می شود. انبساط عروق خونی نیز می تواند باعث افت شدید فشار خون شود. پزشکان یک داروی مبتنی بر تزریق به نام اپی نفرین را تجویز می کنند تا از آنافیلاکسی در افراد مبتلا به حساسیت های شدید تهدید کننده زندگی جلوگیری شود.

اپی نفرین بیشتر به عنوان آدرنالین شناخته می شود. اپی نفرین تنفس را بهبود می بخشد و عروق خونی را منقبض می کند تا به قلب و مغز خون برساند. در صورت بروز واکنش آنافیلاکتیک فرد باید از اپی نفرین تزریقی خود استفاده کند و با اورژانس تماس بگیرد.


راه های جلوگیری از واکنش آلرژیک

مهمترین اقدامی که یک فرد می تواند برای جلوگیری از واکنش آلرژیک انجام دهد اجتناب از آلرژن است که باعث ایجاد حساسیت می شود. اجتناب از عوامل حساسیت زا همیشه عملی یا ممکن نیست به عنوان مثال، اگر فردی به موی حیوان خانگی خود حساسیت داشته باشد یا باغبانی که به گرده حساسیت دارد. در این موارد پزشک می تواند برنامه مدیریت آلرژی را برای کاهش تماس آلرژن و مدیریت علائم با داروها آماده کند.

در صورت نامشخص بودن علت حساسیت نگه داشتن دفتر یادداشت مفید است. پیگیری محل سکونت، اقدامات و رژیم غذایی می تواند به فرد در شناسایی علائم تحریک کننده یا تشدید آنها کمک کند.
زمان مراجعه به پزشک

در صورت تجربه علائم آلرژی به صورت مداوم که با درمان های بدون نسخه نیز تسکین نمی یابد یا در انجام کارهای روزانه اختلال ایجاد می کند باید با پزشک یا متخصص آلرژی خود مشورت کرد. متخصص آلرژی یک پزشک متخصص در زمینه درمان آلرژی است. در صورت تجربه علائم آنافیلاکسی باید به خود اپی نفرین تزریق کرد و بلافاصله با اورژانس تماس بگیرید. علائم و نشانه های آنافیلاکسی عبارتند از:

    مشکل در تنفس مانند تنفس سریع یا کم عمق

    خس خس کردن

    ضربان سریع قلب

    اضطراب یا سردرگمی

    فشار خون پایین

    احساس سبکی یا ضعف

    از دست دادن هوشیاری

اگر فردی قبلا واکنش آلرژیک شدیدی داشته باید از دستبند یا گردنبند هشدار دهنده پزشکی استفاده کند. اینها می توانند به دیگران اطلاع دهند در صورت داشتن واکنش آلرژیک شدید و عدم برقراری ارتباط چگونه می توانند به آنها کمک کنند.
خلاصه

در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای آلرژی وجود ندارد. با این حال، داروهای بدون نسخه برای تسکین علائم وجود دارد. اجتناب از محرک های آلرژی یا کاهش تماس با آنها می تواند به جلوگیری از بروز واکنش های آلرژیک کمک کند. با گذشت زمان ایمونوتراپی نیز ممکن است شدت واکنش های آلرژیک را کاهش دهد.

برخی از افراد با یک آلرژی بزرگ می شوند که با افزایش سن شدت آن کاهش می یابد. اگر فردی واکنش آلرژیک شدیدی را تجربه کرد باید فورا از یک متخصص مراقبت های بهداشتی کمک بگیرد.