شفاآنلاین >جامعه >عمومی >عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور گفت: اگر قرار است صندوق از بحران نجات پیدا کند، دولت باید از هزینه‌های غیرضروریِ خود بزند و بدهیِ خود را به صندوق بدهد نه اینکه همه‌ی راه‌ها را رها کند و به سراغ کارگران برود.
به گزارش شفاآنلاین: انجام اصلاحات ساختاری برای خروج از بحرانِ عدم تعادل بین منابع و مصارف صندوق تامین اجتماعی، مسئله‌ای است که دولت به جد به آن می‌اندیشد. افزایش سن بازنشستگی یکی از این اصلاحات است که به نظر می‌رسد دولت رئیسی قصد دارد آن را در برنامه‌ی هفتم توسعه اجرایی کند. آنطور که گفته شده قرار است این کار به صورت تدریجی انجام شود، یعنی هر سال ۵ تا ۶ ماه به سن بازنشستگی اضافه شود و در نهایت سن بازنشستگی بالا برود. تصمیم برای افزایش سن بازنشستگی البته پیشتر نیز در لایحه‌ی بودجه از طرف دولت رئیسی مطرح شد که با مخالفت‌ها بسیار، نمایندگان مجلس آن را کنار گذاشتند.
علی اصلانی (عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور) در گفتگو با ایلنا، در انتقاد از این تصمیم گفت: تغییر سن بازنشستگی که ظاهرا در برنامه‌ی هفتم به دنبال آن هستند بی‌عدالتی است. کارگری که در شرفِ بازنشستگی است سال‌ها قبل قراردادش را با سازمان بسته و قرار نیست ناگهان این قرارداد یک طرفه تغییر کند.
وی ادامه داد: مگر می‌شود یک طرفه و بدونِ رضایتِ کارگر و نمایندگان کارگری این قانون را تغییر داد؟ سازمان تأمین اجتماعی در خطر است؟ سازمان در معرض ورشکستگی است؟ این به کارگران ربطی ندارد. رسیدنِ سازمان به این وضعیت نتیجه‌ی مستقیم سیاستهای دولت طی سالهای بعد از انقلاب است. دولت‌ها برای صندوقِ کارگران تصمیم گرفته‌اند در حالیکه اگر تصمیم‌گیری برعهده‌ی کارگران بود اوضاع به اینجا نمی‌رسید.
اصلانی به تعهداتی که دولت‌ها و مجالس مختلف برای سازمان تأمین اجتماعی ایجاد کرده‌اند اشاره کرد و گفت: سال‌ها وظیفه‌ی حاکمیت در اجرای اصل ۲۹ قانون اساسی، یعنی تأمین اجتماعی همگانی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، از کارافتادگی، بی‌سرپرستی و غیره، را تامین اجتماعی که یک صندوق عمومی و متعلق به کارگران است برعهده گرفته و در مقابل، دولت تعهدات خود را به این صندوق پرداخت نکرده و صرفا بارِ این صندوق را با گذاشتنِ گروه‌های مختلف بر سر سفره‌ی این صندوق زیاد کرده است.
عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور بیان کرد: اگر قرار است صندوق از بحران نجات پیدا کند، دولت باید از هزینه‌های غیرضروریِ خود بزند و بدهیِ خود را به صندوق بدهد نه اینکه همه‌ی راه‌ها را رها کند و به سراغ کارگران برود. چرا وقتی تامین اجتماعی که صندوق کارگران است پول مربی تیم ملی را می‌دهد، به بحران این صندوق فکر نمی‌کنند؟
اصلانی با انتقاد از نحوه‌ی مدیریت سازمان تأمین اجتماعی گفت: با حذف شورای عالی تأمین اجتماعی سه جانبه‌گرایی در تأمین اجتماعی از بین رفت و در حال حاضر دولت قدرتمندترین رأی را در تصمیمات این سازمان دارد. رئیس سازمان از سوی دولت انتخاب می‌شود در حالیکه صندوق تأمین اجتماعی متعلق به کارگران است.
وی در واکنش به این استدلال که افزایش سن بازنشستگی مسیری است که کشورهای پیشرفته رفته‌اند گفت: اگر قرار بر مقایسه است اشکالی ندارد اما باقیِ موارد را نیز به سطح کشورهایی که از آن الگوبرداری می‌کنند برسانند. اگر قرار است مثلا کشوری مثل فرانسه را ملاک بگیرند و سن بازنشستگی را افزایش دهند، بیمه و درمان و امید به زندگی و حداقل حقوق و کنترل نرخ تورم و… را هم مثل آن کشور کنند.
اصلانی گفت: در ترکیه که کشور همسایه است، برای سومین بار دستمزد افزایش پیدا کرده است و در یکسال دستمزدِ آن‌ها رشد ۱۰۰درصدی داشته است اما در ایران برای افزایشِ یکباره‌ی دستمزد هم مشکل داریم. تن و بدن نمایندگان کارگری می‌لرزد که با خط فقرِ ۱۵میلیونی که خودشان اعلام کرده‌اند، امسال برای افزایش حداقل حقوق چه باید بکنند؟ ضمن اینکه همین امروز هم در مورد افزایش حقوق سال ۱۴۰۱ موضع گیری می‌شود.
عضو هیئت مدیره کانون‌های شوراهای اسلامی کار سراسر کشور گفت: کارگران زیر خط فقر هستند، برای این مشکل هیچ فکری نمی‌کنیم اما تا صحبت از برقراری تعادل بین هزینه و درآمد صندوق تأمین اجتماعی می‌شود به سراغ حق و حقوق کارگران می‌رویم و می‌خواهیم همین حداقل‌ها را هم از آن‌ها بگیریم.
اصلانی ادامه داد: می‌خواهند سن بازنشستگی را مانند فرانسه اضافه کنند؟
اشکال ندارد، درمان را هم مانند آنجا کنند. امروز کارگران و بازنشستگان با
وجود حق بیمه‌ای که برای بیمه پایه و تکمیلی می‌دهند مجبورند برای انجام یک
عمل کوچک از جیب خود هزینه کنند. اگر معیار کشوری مثل فرانسه هست، همه چیز
را معیار قرار دهند.
