این روزها شهروندان ایرانی از آلودگی هوا نه تنها حرف می‌زنند که رنج می‌برند. شدت و گسترش این آلودگی‌ها در تهران، کرج و سایر شهرهای صنعتی ایران به حدی بوده که صدای خود مسئولان برای نمونه در مجلس یا شورای شهر هم درآمده
شفاآنلاین>سلامت>این روزها شهروندان ایرانی از آلودگی هوا نه تنها حرف می‌زنند که رنج می‌برند. شدت و گسترش این آلودگی‌ها در تهران، کرج و سایر شهرهای صنعتی ایران به حدی بوده که صدای خود مسئولان برای نمونه در مجلس یا شورای شهر هم درآمده، مسئولانی که در حال حاضر در همسویی فکری کامل با دولت سیزدهم، وزرا و شهردار تهران، قرار دارند.
به گزارش شفاآنلاین:در خصوص آلودگی هوای این دوره از تاریخ کشور، بحث مازوت سوزی بیشتر از پیش مطرح می‌شود. مساله‌ای که در مواردی تکذیب اما در نهایت توسط مسئولین پذیرفته شد. رضا غفاریان، مدیرعامل شرکت گاز استان البرز روز گذشته گفته «اگر مازوت استفاده نکنیم، برق نداریم!» و اینطور توضیح داده: «در حال حاضر مصرف گاز اولویت بندی می‌شود. ممکن است صنایع و نیروگاه‌ها برای مدتی گازوئیل یا مازوت بسوزانند اما می‌توانند از این سوخت هم استفاده نکنند که نتیجه آن قطعی برق است و قطعا زندگی بدون برق، مختل خواهد شد.» به اینکه چرا در ایران از این سوختی که خود مسئولان می‌گویند پاک نیست، استفاده می‌شود، پرداخته خواهد شد. اما اینجا چند مسئله به صورت دومینووار کنار هم قرار گرفته و زندگی میلیون‌ها شهروند ایرانی را تحت تاثیر قرار می‌دهند؛ مساله کمبود گاز، قطعی برق، بحران آلودگی هوا و بحران جدی آب و خشک شدن سدهایی که از آب پشت آن‌ها برای تولید برق استفاده می‌شود.
تمام شدن آب سدها مساله‌ای‌ست که مقامات رسمی و ارگان‌هایشان بر آن صحه گذاشته‌اند. همین دیروز گزارشی از شبکه خبر صدا و سیما پخش شد که این بحران را با عقب بردن دوربین به خوبی نشان داد با این عنوان که «۸۹ روز دیگر آب سد لتیان تمام می‌شود!» بر اساس این گزارش، دریاچه کوچک شده و ۵۰ متر دورتر از خبرنگار خشکی دیده می‌شود و دریاچه تمام شده است تپه‌های دورتا دور دریاچه هم برفی روی آن قرار نگرفته است داغی آب روی بدنه سد هم مشخص است مابقی سدهای تهران مثل سد لار وضعیت آن هم بدتر از سد لتیان است. بر اساس این گزارش، حجم ذخایر سدهای تهران، به ۲۶۷ میلیون متر مکعب رسیده که صرفا معادل مصرف همان ۸۹ روزی است که گفته شد. شبکه خبر به نقل از مقام‌های مسئول گفته این کاهش در ۵۰ سال اخیر بی‌سابقه بوده. خبرنگاری که این گزارش را ارائه کرد رو به دوربین می‌گوید: «اینقدر دریاچه کوچک شده که نمی‌توانم بگویم سد است. امیدوارم با دیدن این صحنه‌ها همه کمک کنیم تا انشاا... این شرایط کمبود آب را سپری کنیم.»
البته مشخص نیست که با روالی که مسئولان در تمام سال‌های گذشته در رفع بحران کم آبی و عدم استفاده از بارش‌ها (به‌دلیل آماده نکردن زیرساخت‌ها) داشته‌اند، این شرایط چطور سپری می‌شود؟ ضمن اینکه مسئولان همیشه در توضیح بحران کم آبی، مردم را مخاطب قرار داده و از آن‌ها می‌خواهند در مصرف آب صرفه‌جویی کنند و به این نکته اشاره نمی‌کنند که تنها حدود ۳درصد از مصرف آب و صرفه‌جویی در آن به مردم مربوط می‌شود، باقی آن به بخش‌های کشاورزی و صنعتی و هدررفت آن در آن حوزه ارتباط پیدا می‌کند که البته فعالیت‌های خاصی به منظور ایجاد سیستم‌های پیشرفته برای جلوگیری از این هدررفت صورت نمی‌پذیرد. همان طور که با شدت گرفتن آلودگی هوا توصیه می‌شود که مردم از وسایل نقلیه شخصی استفاده کنند و اتومبیل‌های تک سرنشین مورد شماتت قرار می‌گیرند و کمتر به مسائل اساسی و اصلی موثر در این آلودگی‌های کشنده اشاره می‌شود. باید گفت در حالی مسئولین می‌گویند که مردم از اتوبوس و مترو استفاده کنند که این ناوگان حمل ونقل عمومی خود با بحران‌های فزاینده روبه‌روست.
اما در مورد آب و منابع آب و اینکه چه قدر موجودی در این زمینه داریم، رئیس مرکز ملی اقلیم و مدیریت بحران خشکسالی، گفته: «بحران کمبود آب تقریباً به طرق مختلف سراسر کشور را تحت تأثیر قرار داده و تعداد زیادی از استان‌های کشور زیر تیغ تهدید کم‌آبی هستند. جدیت این معضل به قدری است که در بخش‌هایی از کشور شاهد جابه‌جایی و مهاجرت ساکنان از مناطق خشک و کم‌آب به مناطق پرآب و پربارش بوده‌ایم.» احد وظیفه در اشاره به استان‌های درگیر خشکسالی از بخش‌های مرکزی کشور یاد کرده و گفته شاهد بودیم که تابستان گذشته، کمبود شدید آب در اصفهان، شکایت و نارضایتی کشاورزان آن منطقه و مناطق مجاور را برانگیخت. استان یزد هم به‌واسطه فعالیت‌های صنعتی با خطر کمبود آب مواجه شده است. تابستان امسال نیز با بحران کمبود شدید آب شرب در همدان مواجه شدیم که مردم برای سیراب شدن از تانکرهای آب استفاده کردنداو روند این بحران را در استان تهران و البرز هم اغلب تحت تنش‌های آبی می‌داند و در بخش‌های جنوبی کشور هم به استان خوزستان اشاره می‌کند که طی سال‌های اخیر کم‌وبیش با معضل کمبود آب، به ویژه در زمینه دامداری و تغذیه دام‌های سنگین، دست‌وپنجه نرم کرده. در استان سیستان و بلوچستان هم گزارش‌های متعددی از کاهش منابع آبی دریافت شده است. در مناطق شمالی استان سیستان و بلوچستان، کم‌آبی نه‌تنها باعث لطمه به کشاورزی شده، بلکه به‌قدری اثرگذار بوده که سبب کوچ‌دادن بخشی از جمعیت استان به استان‌های شمالی شده است. و با این اوصاف می‌گوید که کم‌آبی تقریباً سراسر کشور را تحت‌تأثیر قرار داده است البته بجز سواحل شمالی ایران، که البته در این زمینه استثنائاتی وجود دارد؛ گاهی اوقات ممکن است در این نواحی بارندگی وجود داشته باشد و با کم‌آبی به لحاظ فیزیکی مواجه نشویم، اما به دلیل فعالیت‌های کشاورزی و جریان‌های فاضلابی، آب‌ها آلوده شوند و آنچنان قابلیت بهره‌برداری نداشته باشند. آقای وظیفه در پاسخ به این پرسش خبرنگار خبرآنلاین که در حال حاضر راهکار چیست و چه باید کرد، ضمن بیان این نکته که «در حال حاضر راهی جز سازگاری با شرایط برای ما وجود ندارد»، گفته «شاید شیرین‌سازی آب‌های شور یا برداشت از آب‌های زیرزمینی بتواند پاسخگوی بخشی از نیاز ما باشد اما این روش‌ها به هیچ‌وجه نمی‌تواند شرایط خشکسالی را تغییر دهد.» و جالب اینکه او در بخش دیگری از این گفت‌وگو به بهره‌برداری بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی اشاره کرده که باعث فرونشست می‌شود: «بهره‌برداری‌های بی‌حد و حساب از منابع زیرزمینی باعث شده که ذخیره این آب‌ها نیز افت بسیاری پیدا کند و خیلی از دشت‌های آبی کشور به دشت‌های ممنوعه تبدیل شود؛ این بدین معناست که منابع آبی در این مناطق ته کشیده و قابل بهره‌برداری نیست و زمین در حال فرونشست است.»آرمان ملی
نظرشما
آخرین اخبار