معرفی متهم ردیف اول دیابت

به‌گفته او کووید-19 نقش بسزایی در افزایش آمار مبتلایان به دیابت در کشور داشت؛ به‌طوری‌که تا قبل از کرونا 10.8درصد از جمعیت بزرگسال ما مبتلا به دیابت بودند و در سال99، 14‌درصد از مردم مبتلا به این بیماری بودند؛ آن هم در سایه قرنطینه، کم‌تحرکی و تغذیه نامناسب و مراجعه نکردن به پزشک.
وی در برنامه کشوری دیابت، آموزش را مهم‌ترین چالش در برابر این بیماری دانسته و می‌گوید: «در طول 18سال گذشته خوشبختانه اقدامات خوبی در راستای معرفی بیماری و ضرورت اطلاع افراد از این بیماری صورت گرفت؛ به‌خاطر همین شعار امسال روز جهانی دیابت «با آموزش دیابت، از آینده خود محافظت کنیم.» انتخاب شده تا با تمرکز بر این حوزه و تقویت بنیه علمی مردم، سرعت ابتلا به این بیماری را بکاهیم. امروز در دنیا نیمی از دیابتی‌ها از بیماری خود مطلع نیستند؛ این در حالی است که 75درصد از مبتلایان در ایران از بیماری خود آگاه هستند که این تنها در سایه آموزش‌ها محقق شده است. دکتر‌رجب، رئیس انجمن دیابت کشور اما نظری مخالف مدیربرنامه کشوری دیابت دارد و می‌گوید: سال‌های زیادی از فعالیت ما در انجمن دیابت کشور می‌گذرد، اما هنوز باید با تکرار همان پیشنهادهای حدودا 2دهه گذشته روز دیابت را پشت سربگذاریم و این حکایت از بی‌توجهی مردم و مسئولان وزارت بهداشت به این بیماری خاموش دارد؛ بیماری‌ای که سالانه بیش از 11درصد بودجه بهداشت ملی را می‌بلعد. به‌گفته رجب بی‌توجهی به پیشگیری از شیوع بیماری دیابت، هم موجب افزایش آمار مبتلایان می‌شود و هم موجب تحمیل هزینه‌های گزاف درمانی بر کشور(به‌خاطر درمان عوارض ناشی از این بیماری در بدن افراد.)
رئیس انجمن دیابت کشور در ادامه با تأکید بر ضرورت اجرای برنامه‌های پیشگیرانه در حوزه دیابت می‌گوید این کار نه به بودجه نیاز دارد و نه ردیف اعتباری خاصی، بلکه باید با بهره‌گیری از کمک پزشکان و پرستاران داوطلب عاشق خدمت به مردم به اهدافمان در این بخش برسیم؛ پزشکان و پرستارانی که داوطلبانه علم خود را در مسیر افزایش آگاهی مردم در برابر دیابت در اختیار آنها می‌گذارند. شاید در تمام این سال‌ها همین دغدغه اعتبارات ویژه مانع از اجرای طرح‌های آموزشی و پیشگیرانه ما در حوزه دیابت و به دنبال آن افزایش آمار مبتلایان شده است در حالی‌که واقعا نباید به بهانه اعتبارات اجازه دهیم تا هر روز بر آمار مبتلایان به دیابت در کشور اضافه شود. به‌گفته رجب در سال2021 بالغ بر 530میلیون نفر در دنیا به دیابت مبتلا بوده‌اند و براساس پیش‌بینی فدراسیون بین‌المللی دیابت این رقم در سال2045 به 783میلیون نفر خواهد رسید. او می‌گوید: «ایران هم از یک‌سو به‌خاطر تغییر سبک زندگی مردمش در شهرها به واسطه توسعه‌یافتگی و از سوی دیگر به‌خاطر واقع شدن در منطقه خاورمیانه به‌عنوان یکی از مناطق دیابت‌خیز دنیا از وضعیت خوبی برخوردار نیست.» رئیس پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم‌پزشکی هم در گفت‌وگو با ایسنا درباره توزیع جغرافیایی دیابت در شهرهای کشور، گفته است: «بیشترین شیوع دیابت در استان‌هایی است که در نوار مرکزی کشور از شمال تا جنوب واقع شده‌اند. استان‌های تهران، مازندران، گیلان، یزد، مرکزی، اصفهان، سمنان، خوزستان و فارس شیوع بالای دیابت را دارند و این مسئله در استان‌های شرقی و غربی کمتر است. به‌طور کلی ۵ استان اول از نظر ابتلا به دیابت به‌ترتیب شامل مازندران، گیلان، یزد، خوزستان و سمنان هستند.» گرچه معاون دفتر مدیریت بیماری‌های غیرواگیر وزارت بهداشت از تحت پوشش بیمه قرار داشتن تمامی داروهای دیابتی‌ها خبر می‌دهد و می‌گوید هم‌اکنون در این رابطه مشکلی وجود ندارد، اما رئیس پژوهشگاه علوم غدد و متابولیسم دانشگاه علوم‌پزشکی می‌گوید: «داروهای پایه تحت پوشش بیمه هستند، اما روزبه‌روز داروهای مؤثرتر و ترکیبی به بازار دارویی می‌آیند که یا بعضا تحت پوشش بیمه نیستند یا تا بخواهند تحت پوشش درآیند، زمان می‌برد. هزینه دارو در سال‌های اخیر بسیار زیاد شده است و بیماران برای تامین داروهای موردنیازشان با مشکل مواجه هستند و در عین حال دسترسی به دارو هم نوسان داشته است. در کل پایبندی به درمان و کنترل بیماری سخت‌تر شده است. دیابت یک بیماری مادام‌العمر است؛ یعنی کسی که به دیابت مبتلا شود، دیگر خوب نمی‌شود و ما تنها می‌توانیم کاری کنیم که بیماری‌اش تحت کنترل قرار گیرد تا دچار عوارض نشود. آموزش به افراد یکی از مؤثرترین و اثربخش‌ترین اقداماتی است که می‌توان انجام داد.» همشهری