به عنوان مثال، در کانادا، ایالات متحده و بریتانیا، جراحان عمومی زن به ترتیب 28 درصد (2019)، 22 درصد (2019) و 33 درصد (2017) از کل جراحان را تشکیل می دهند. در ژاپن، درصد پزشکان زن 22 درصد است، در حالی که تعداد جراحان زن به میزان قابل توجهی کمتر و 5.9 درصد است.
به گزارش شفاآنلاین:با این حال، تحقیقات در ایالات متحده و کانادا نشان داد که مهارت پزشکان و جراحان زن همتراز یا برتر از همکاران مرد آنها بود، به منظور بررسی بیشتر این موضوع، محققان نتایج جراحی جراحان مرد و زن را از سال 2013 تا 2017 با استفاده از پایگاه داده بالینی ملی ژاپن (NCD) مقایسه کردند که شامل داده‌های بیش از 95 درصد از عمل‌های انجام شده در ژاپن است.
آنها همچنین رابطه بین مرگ و میر پس از عمل (در 90 روز پس از جراحی) و میزان عوارض جراحی (در عرض 30 روز پس از جراحی) و شرایط مجوز جراح را بررسی کردند و بر روی سه روش رایج برای سرطان معده و رکتوم (گاسترکتومی دیستال، گاسترکتومی کامل و برداشتن کم قدامی) تمرکز کردند. اینها به این دلیل انتخاب شدند که تعداد جراحان زن که این جراحی‌ها را انجام دادند برای آنالیز بدون اینکه جراح فردی مشخص شود کافی بود.
تجزیه و تحلیل آنها شامل 149193 جراحی دیستال گاسترکتومی، 63417 جراحی گاسترکتومی و 81593 عمل برداشتن پایین قدامی بود و محققان دریافتند که جراحان زن تنها 5 درصد از این روش ها را انجام می دهند و آن جراحان زن کمتر از جراحان مرد در مراکز با حجم بالا کار می کنند.
جراحان زن بیشتر از جراحان مرد به بیماران پرخطر (آنهایی که سوءتغذیه، مصرف طولانی مدت استروئید یا بیماری در مرحله بالاتر) داشتند، اختصاص داشتند، اما با وجود این، محققان پس از در نظر گرفتن سایر عوامل مرتبط با بیمار، تفاوت کلی در میزان مرگ و میر یا عوارض جراحی بین جراحان مرد و زن پیدا نکردند.
محققان می گویند: «بسیاری از جنبه ها می توانند پیشرفت موفقیت آمیز جراحان زن را مختل کنند. با این حال، در این تجزیه و تحلیل، تفاوت قابل توجهی در میزان مرگ و میر یا عوارض جراحی های انجام شده توسط جراحان زن و مرد وجود نداشت، که نشان می دهد آنها در توسعه مهارت های جراحی خود به همان اندازه موفق هستند.
آنها می افزایند: "آموزش جراحی مناسب تر و موثرتر برای جراحان زن می تواند نتایج جراحی را بیشتر بهبود بخشد."
چری کو، جراح کولورکتال مستقر در استرالیا، در سرمقاله‌ای مرتبط خاطرنشان می‌کند که چالش‌هایی که جراحان زن در ژاپن با آنها مواجه هستند منحصر به فرد نیست و بسیاری از جراحان زن در جاهای دیگر نیز تجربیات مشابهی داشته‌اند.
او می گوید که تغییر در محل کار، خانه و در سطح اجتماعی برای حمایت از زنان در نیروی کار ضروری است، در حالی که رهبری در همه سطوح برای ایجاد تغییرات ضروری است، از جمله تعهد وزرای دولت، انجمن های جراحی حرفه ای، مدیران بیمارستان ها و بخش ها. منجر می شود.
