اهمیت توجه به نگرانی‌های کودکان در شرایط بحرانی

رفتارهایی مانند چسبیدن به والدین، گوشه گیری، پرخاشگری، ترس از تنهایی و علائمی مثل تظاهر به سردرد، دل‌درد و... نشانه‌های اضطراب کودکان هستند. اگر چنین رفتارهایی در کودکان بروز کند، باید برای کاهش نگرانی آنها اقدام کنیم.

به کودکان فرصت دهید تا احساسات شان را ابراز کنند
بعضی از والدین تصور می‌کنند اگر کودکان را در جریان ماجرا قرار ندهند، به حفظ آرامش او کمک خواهد کرد. درحالی‌که بهتر است پدر و مادر واقعیت‌ها را انکار یا پنهان نکنند، بلکه با درنظر گرفتن سن فرزندان شان و با زبانی که برایشان قابل درک باشد، موضوع را توضیح دهند. مثلا از طریق قصه، نمایش، فیلم، شعر و نقاشی، در مورد آن موضوع خاص اطلاعات لازم به کودکان داده شود.

شیوه دریافت اخبار را مدیریت کنید
پدر و مادر باید خیلی صریح و آشکارا به رخدادهای ناگواری که در جامعه یا خانواده جریان دارد اشاره کنند و از مواجه شدن با سؤال‌های مختلف کودکان نترسند. باید دانست سکوت کردن و پاسخ ندادن به این سؤال‌ها شرایط را برای کودک بغرنج‌تر می‌کند و از سوی دیگر ممکن است حس اعتماد خود نسبت به والدین شان را از دست بدهند و افراد دیگری را به ‌عنوان منبع اطلاعات خود برگزینند.

در شرایط بحرانی بیشتر با کودک وقت بگذرانید
والدین باید زمان مناسبی را برای گفت‌وگو با فرزندشان در نظر بگیرند تا با فراغت بال و بدون حواس پرتی به سؤال‌های او پاسخ دهند. اما توجه به این نکته ضروری است که کودکان نمی‌توانند زیاد صبور باشند و بهتر است زمان گفت‌وگو با آنها و شنیدن نگرانی هایشان را زیاد به تأخیر نیندازند.
در مواقع بحرانی شیوه گفت‌وگو و طرح مسائل از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ پس در قدم اول باید برای کودک شنونده خوبی باشید تا به درستی دریابید که میزان اطلاعات او از موضوع چقدر است، کدام بخش از رخداد باعث نگرانی او شده و برداشت شخصی کودک از شرایط چیست.والدین بهتر است در جریان گفت‌وگو، احساسات خود را صادقانه با کودک در میان بگذارند و ناراحتی و هیجانات شان را از او مخفی نکنند، ولی این صداقت نباید به‌گونه‌ای باشد که کودک احساس کند والدین نمی‌توانند حامیان محکم و قابل اعتمادی برای او باشند. سودابه خاکپور- مشاور و روان‌درمانگر حوزه کودکان/ همشهری