مدتی پیش اما رزق و روزی ما و زن و فرزندانمان داشت در تصمیمی نادرست به خطر می افتاد تا اینکه علی ربیعی به شهرستان ما آمدو با اینکه پاسی از شب گذشته بود از شرکت سنگ آهن مرکزی و کارخانه های بافق بازدید کرد .
وزیردرددل ما کارگران راشنید هم آن شب و هم از خیلی از شب های قبل . حالا به دستور ربیعی و طی جلسات متعدد با مسئولان استانی جلوی واگذاری 28 درصد از سهام شرکت سنگ آهن مرکزی بافق به فولاد خوزستان گرفته شده است. در سفر وزیر کار به بافق قرار شد کارخانه فولاد 1.5 میلیون تنی در این شهرستان تاسیس شود.
علی ربیعی با حضور در جمع ما کارگران کارخانه کنسانتره آهن بافق، در مورد اعتراضات اخیر کارگران گفت: کارگران 39 روز اعتصاب کردند اگر 339 روز هم اعتصاب در بافق ادامه داشت ما هرگز اجازه نمی دادیم اتفاقات گذشته در بافق تکرار شود و تاکید کرد حرمت کار و کارگر برای تک تک ما واجب است.
مدیرعامل شرکت سنگ آهن مرکزی هم در حضور وزیر اعلام کرد تا پایان سال 93 یعنی در شش ماهه دوم این سال 1500 نفر از بیکاران بافق برای کار در طرح های توسعه جذب شرکت سنگ آهن می شوند. ربیعی هم قول داد علاوه بر جذب 1500 نفر در شرکت که توسط مدیرعامل اعلام شد کارگروه مشاغل خرد وزارتخانه به بافق سفر کنند و در زمینه راه اندازی کارگاه های کوچک به بیکاران کمک کنند.
خواسته کارگران بافقی سهم 15درصدی از سهام سنگ آهن بود. مسئولان استانی از وزیر تعاون،کارورفاه اجتماعی خواستند میزان سهام ترجیحی از 5 درصد به 15 درصد افزایش پیدا کند. این در حالی است که افزایش این میزان به 15 درصد در حوزه اختیارات وزیر نیست. براساس قانون تنها 5 درصد از سهام یک شرکت در قالب سهام ترجیحی می تواند به کارکنان یک شرکت واگذار شود و در صورتی که قرار باشد این میزان به بیشتر از 5 درصد افزایش پیدا کند باید مسیر قانونی خود را طی کند و از طریق مصوبات قانونی دولت و مجلس افزایش پیدا کند.
کارگران می‌گفتند که قبل از آمدن وزیر به شهرستان تصور می‌کردیم این بازدید هم مانند گذشته صوری است.چرا که نگران شغلمان بودیم. همواره با پریشانی درون به سنگینی گام بر می داشتیم و نمی دانستیم چه برسر آینده شغلی مان وفرزندانمان می آید . باصدایی از اعمال گلو نگران بودیم و فریاد زدیم که مبادا طرح های توسعه و اشتغالی ما کارگران دیگر دوامی نداشته باشد . چندین بار با مسئولان استان یزد، شهرستان بافق و نمایندگانی از مردم و کارگران جلسه گذاشتیم . اعتصاب ها کردیم .در نهایت حدود 2 ماه قبل با مهربانی های مکرر دکترعلی ربیعی وزیرتعاون،کارورفاه اجتماعی که خود نیزچون ما در این هوای کارگری تنفس کرده است جلسه‌ای با حضور استاندار یزد و نمایندگان این استان در مجلس و برخی از اعضای شورای شهر و نمایندگان کارگران در ساختمان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در تهران برگزار شد .اما ما و زن و فرزندانمان حالا خدا را شکر می کنیم که دل شوره هایمان در قالب توافقی 16 بندی محو شد .
این توافقات در هیات مدیره صندوق بازنشستگی کارکنان فولاد هم مطرح و مورد حمایت و تائید جدی قرار گرفت، براساس مفاد این تفاهمنامه تداوم روند اجرای طرح‌های توسعه شرکت سنگ آهن مرکزی و طرح‌های خدمت رسانی و عمران و آبادانی شهر و حفظ اشتغال ما کارگران در این شرکت براساس خواسته های ما در اولویت قرار گرفت.
دل های ما از آن روزی به آرامشی عمیق رسید که در پی توافقات قرار شد از کارگران و نیروهای بومی استفاده شود و این خود یعنی کمک به رشد و توسعه فعالیت شرکت ما . بعد از این توافقات جلساتی با مدیریت شرکت سنگ آهن مرکزی برای نحوه اجرایی کردن آنها برگزار شد و برنامه‌ریزی و اقدامات لازم در حال انجام است.
این توافقات حالا برای تاکید بیشتر از طرف ربیعی به معاون اول رئیس جمهور و استاندار یزد فرستاده شده و مدیریت صندوق فولاد در شرکت سنگ ْآهن مرکزی ابلاغ شده است. براساس این توافقات اجرای صنایع جوار معدنی از جمله طرح گندله‌سازی ،فولاد سازی و سایر مورد تاکید قرار گرفته است . ربیعی بعد از بررسی مشکلات ما کارگران تاکید کرد بررسی‌های لازم صورت بگیرد تا در صورت وجود توجیه اقتصادی ظرفیت کارخانه فولادسازی افزایش پیدا کند.
حالا که وزیرتعاون،کارورفاه اجتماعی به شهر ما آمده برایمان گفته است که از رنج سفره های خالی خبر دارد . گفته است برای معدن ما برنامه های توسعه ای و سرمایه گذاری دارد . وقتی ربیعی گفت تعطیلی و اخراج و کارگرندارین و در عوض قرار است با امید به خدا کارگر جدید هم استخدام کنیم آرامشی عمیق در ذهن هایمان نفوذ کرد . وزیرتعاون،کارورفاه اجتماعی که وزیر ما کارگران سخت کوش است به ما قول داده است که دیگر عقب گردنداشته باشیم و با امید به خداوند بزرگ و دولت تدبیر و امید امنیت شغلی ما تامین می شود . حالا لب های کودکان و همسران ما در نقاشی خانه های خشتی مان ، در دومین شهر تاریخی جهان ، خندان است و برای تمام این اتفاقات خدارا شکر می کنیم .
