به گزارش شفاآنلاین:یکی از هیجان انگیزترین چیزها به عنوان یک والدین این است که کودک شما شروع به برقراری ارتباط با شما می کند. ارتباط اشکال مختلفی دارد نظیر گریه کردن، حالات چهره، ژستها و در نهایت صحبت کردن.
اگر کودک نوپای شما هنوز به اندازه سن خود صحبت نمی کند یا کلماتی را که باید بیان نمی کند، کارهایی وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا به آنها کمک کنید.
کودکی است که رشد زبانی و مهارت های ارتباطی او آنطور که انتظار می رود پیشرفت نمی کند، دیر تز از سایر کودکان شروع به صحبت می کند. این پدیده ممکن است به عنوان زبان دیررس نیز شناخته شود.
تحقیقات نشان می دهد که بین 10 تا 15 درصد از کودکان دو ساله تاخیر زبانی دارند اما تنها 4 تا 5 درصد پس از سه سال با تاخیر زبانی دست و پنجه نرم می کنند. احتمال زیادی وجود دارد که حتی اگر کودک نوپا شما دیر صحبت کند، در حدود یک سال یا بیشتر بتواند مانند سایر کودکان با شما صحبت کند.
کودکی که دیر صحبت می کند لزوماً اختلال زبانی ندارد؛ آنها فقط ممکن است که دیرتر از سایر بچه های هم سن خود صحبت کردن را یاد بگیرند. درمانهای خانگی برای دیر صحبت کردن کودکان میتواند به بهبود مهارتهای زبانی کمک کند.
با این حال، برخی از کودکانی که دیر صحبت میکنند، همچنان با بزرگتر شدن، مشکلات زبانی یا یادگیری دارند و برای برخی از بچه ها، دیر صحبت کردن نشانه آن است که اتفاق دیگری در حال وقوع است، مانند سایر تأخیرهای رشد، مشکلات یادگیری یا اوتیسم.
اگر کودک دیرتر از سایرین صحبت کردن را آغاز کرده است یا اگر اتفاق دیگری در حال رخ دادن باشد، چه کاری باید انجام دهید؟
تشخیص اینکه آیا یک کودک خردسال فقط برای صحبت کردن دیر می کند یا اختلال زبانی یا ارتباطی دارد می تواند دشوار باشد.
CDC اخیراً نقاط عطف رشد خود را برای کودکان تا 5 سال به روز کرده است و نقاط عطف جدید تشخیص اینکه آیا باید نگران رشد گفتار و زبان فرزندشان باشند را برای والدین آسانتر میکند.
برای هر سن، فهرستی از نقاط عطف که فرزندتان باید در آن مقطع زمانی به آن دست یابد، پیدا خواهید کرد. این بر اساس تحقیقات و داده هایی است که نشان می دهد در آن سن خاص، 75 درصد از کودکان به آن نقاط عطف خاص رسیده اند.
به عنوان مثال، یک کودک دو ساله جدید بتواند دو کلمه را با هم ترکیب کند تا عبارتی مانند «شیر بیشتر»، «مامان بالا» و « ضربه زدن» بسازد. تحقیقات نشان داده است که 75 درصد از کودکان 2 ساله می توانند عبارات دو کلمه ای را بیان کنند.
اگر فرزند شما جزو 25 درصد بچه هایی است که به آن نقطه عطف نرسیده اند، هنوز دلیلی برای وحشت وجود ندارد؛ اما، اگر کودک شما دیر صحبت می کند یا به نظر می رسد در مهارت های ارتباطی خود تاخیر دارد، توصیه می شود که یک کارآزمایی یا ارزیابی رشدی داشته باشید.
هیچ راه واقعی برای پیشبینی اینکه کدام یک از کودکان به تنهایی میرسند و به مداخله نیاز دارند وجود ندارد. ارزیابی های اولیه می تواند به شناسایی افرادی که دیر صحبت می کنند کمک کند که از پشتیبانی و خدمات اضافی بهره مند شوند.
اگر در مورد رشد گفتار فرزندتان نگرانی دارید یا او به نقاط عطف ارتباطی برای گروه سنی خود نرسیده است، باید نگرانی های خود را با پزشک اطفال کودک خود در میان بگذارید.
برخی از کودکان به دلیل مشکلات شنوایی دچار تاخیر زبانی هستند. کم شنوایی هدایتی می تواند در کودکانی که دچار عفونت های مکرر گوش یا ترشحات گوش میانی (مایع در گوش) هستند، رخ دهد.
اگر کودک شما دیر صحبت می کند یا مشکوک به تاخیر زبانی است، ایده خوبی است که با تست شنوایی هر نوع مشکل شنوایی را رد کنید. احتمالاً به متخصص اطفال فرزندتان نیاز دارید تا او را به شنوایی شناس معرفی کند.
متخصص اطفال کودک شما ممکن است آنها را برای ارزیابی رشد توسط یک متخصص مانند یک متخصص اطفال رشدی-رفتاری یا یک روانشناس کودک یا متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد. این معمولاً در صورتی انجام میشود که تأخیرهای دیگری نیز داشته باشند یا نگرانی در مورد ناتوانی ذهنی یا اختلال طیف اوتیسم وجود داشته باشد.
افرادی که دیر صحبت می کنند ممکن است برای گفتار و زبان درمانی نیز معرفی شوند.
اگر کودک شما دیر صحبت می کند، ایده خوبی است که مداخله زودهنگام، گفتار درمانی یا ارزیابی انجام دهید تا مطمئن شوید که تاخیر رشد دیگری وجود ندارد.
اگر منتظر ارزیابی هستید یا منتظر شروع گفتار درمانی هستید، کارهایی وجود دارد که می توانید در خانه انجام دهید تا به کودک خود کمک کنید.
مهمترین و ساده ترین کاری که می توانید انجام دهید این است که دائماً با آنها صحبت کنید. هر چیزی را که می بینید نام ببرید، آنچه را که در اطراف آنها اتفاق می افتد توصیف کنید. آهسته و واضح با فرزندتان صحبت کنید.
چند راه برای انجام این کار استفاده از خود گفتاری و صحبت موازی است.
خودگویی زمانی است که با صدای بلند درباره کاری که انجام می دهید صحبت می کنید.
به عنوان مثال، اگر فرزندتان صبحها آماده شدن شما را تماشا میکند، میتوانید کارهای خود را اینگونه تعریف کنید: من جورابهایم را میپوشم. الان باید کفش هایم را بپوشم.
صحبت موازی زمانی است که شما کارهایی را که فرزندتان انجام می دهد را توصیف می کنید.
زمانی که فرزندتان با بلوکها خانه می سازد، میتوانید با او بنشینید و کارهایش را روایت کنید. شما با بلوک ها بازی می کنید. شما در حال ساختن یک برج هستید. وای، این یک برج بلند است.
مکالمه موازی و خودگفتاری را می توان در حین بازی، صحبت کردن در پیاده روی، هنگام غذا خوردن، زمان خواب و هر زمان دیگری از روز انجام داد.
اگر فرزند شما هنوز از کلمات زیادی استفاده نمی کند، به روش های دیگری که برای برقراری ارتباط با شما سعی در برقراری ارتباط با شما دارد، بسیار توجه کنید.
کودکانی که دیر صحبت می کنند وقتی چیزی را می خواهند از حرکات، اشاره و دیگر اشکال ارتباط غیرکلامی استفاده می کنند.
از این لحظات استفاده کنید و آنچه را که فرزندتان نیاز دارد با صدای بلند بگویید. کلماتی را که می خواهند بگویند به آنها بگویید.
اگر فرزندتان یک میان وعده میخواهد و بازوی شما را میکشد و به یک کاسه توت فرنگی روی پیشخوان اشاره میکند، چیزی شبیه این بگویید: «گرسنهای. مقداری توت فرنگی می خواهید. شما می توانید به من بگویید: میان وعده لطفا.
تلاش برای برقراری ارتباط را تصدیق کنید و سپس به آنها کمک کنید بفهمند که می توانند با الگوبرداری از آنچه می توانند بگویند، از کلمات برای برقراری ارتباط موثرتر نیازهای خود استفاده کنند.
فراموش نکنید که به فرزندتان فرصت هایی بدهید تا به شما پاسخ دهد و دلایلی برای برقراری ارتباط با شما پیدا کند.
از وسوسه های ارتباطی برای افزایش انگیزه استفاده کنید.
برای انجام این کار، می توانید یک فعالیت معمولی روزانه را طوری دستکاری کنید که کودک شما مجبور باشد با شما ارتباط برقرار کند تا به چیزی که می خواهد برسد.
زمان آسان برای انجام این کار، زمان صرف غذا و میان وعده است. اگر غذایی وجود دارد که کودک شما دوست دارد بخورد، آن را در جایی قرار دهید که بتواند آن را ببیند اما فوراً آن را به او ندهید. یا فقط کمی در بشقابشان بگذارید تا آنها را تشویق کنید که پس از پایان غذا، بیشتر درخواست کنند.
اگر کودک شما هنوز صحبت نمی کند، ممکن است سعی کند با تماس چشمی و اشاره با شما ارتباط برقرار کند. اگر این اتفاق افتاد، کلماتی را به آنها بدهید که بگویند «شما انگور بیشتری می خواهید»
یکی از راه های آسان برای استفاده از وسوسه های ارتباطی با افرادی که دیر صحبت می کنند، بازی با حباب ها است.
یک بطری حباب بردارید و با کوچولوی خود به بیرون بروید. حباب ها را چند بار باد کنید. آنچه را که در جریان است را روایت کنید. دارم حباب درست می کنم به همه حباب ها نگاه کن! آنها بالا، بالا، بالا می روند. آیا می توانید آنها را بترکانید؟
دمیدن حبابها را متوقف کنید و منتظر بمانید تا ببینید آیا فرزندتان عکس العملی نشان میدهد که بیشتر میخواهد بازی کند یا خیر - تماس چشمی، اشاره کردن یا استفاده از کلمات همه مهم هستند.
سپس، میتوانید آنچه را که میخواهید بگویید: «حبابهای بیشتر! خوب، بیایید حباب های بیشتری را باد کنیم«
اگر آنها می گویند "بیشتر" یا "حباب"، آنها را تحسین کنید، برخیزید و آنها را در آغوش بگیرید. به آنها بگویید که وقتی صحبت می کنند چقد شنیدن صدای آنها را دوست دارید تا بخواهند دوباره این کار را انجام دهند.
مدام به فرزندتان فشار نیاورید تا آنچه را که فکر می کنید باید بگوید، بگوید. به خصوص اگر آنها به هر چیزی که در آن لحظه سعی می کنید آنها را وادار به گفتن کنید، علاقه ای ندارند.
به عنوان مثال، اگر آنها در حال رنگ آمیزی یک عکس هستند، توپی را در دست نگیرید که از آنها بخواهید "بگو توپ" ، حتی اگر آنها دیروز توپ را تکرار کرده اند و شما فقط می خواهید دوباره این کار را انجام دهند.
در عوض، از آنها پیروی کنید و در مورد آنچه در آن لحظه خاص از زمان به آن علاقه دارند، صحبت کنید.
هنگام رنگ آمیزی، به عکس هایی که رنگ می کنند یا مداد رنگی که از آن استفاده می کنند اشاره کنید. میتوانید چیزی شبیه این بگویید: «شما با مداد رنگی قرمز نقاشی میکشید. ماشین های آتش نشانی قرمز هستند. گوجه فرنگی هم قرمز است. قرمز یک رنگ عالی است.»
کودکان از طریق بازی یاد می گیرند. بازی با فرزند شما می تواند فرصتی حمایتی و سرگرم کننده برای رشد زبانی او باشد.
به طور خاص، مطالعات نشان داده اند که بازی هدایت شده برای بهبود مهارت های گفتار و زبان موثر است.
در بازی هدایتشده، کودک بازی را رهبری میکند و بزرگسال نیز به آن ملحق میشود و به آرامی کودک را راهنمایی میکند تا روی تجربیات یادگیری خاص (مانند یادگیری کلمات جدید) تمرکز کند.
برای بسیاری از کسانی که دیر صحبت میکنند، تعامل همتا به همتا میتواند به رشد گفتار آنها کمک کند. تماشای و مشاهده سایر بچه های هم سن آنها می تواند تأثیر مثبتی بر مهارت های زبانی آنها داشته باشد.
گروه بازی یا پیش دبستانی نیز برای کسانی که دیر صحبت می کنند مفید است زیرا یک روال قابل پیش بینی برای روز آنها فراهم می کند.
خواندن برای کسی که دیر صحبت می کند در خانه به افزایش میزان زبانی که آنها می شنوند کمک می کند و در معرض کلمات متنوع و غیرعادی قرار می گیرد که ممکن است هر روز از آنها استفاده نکنید.
خواندن دیالوگ روش تعاملی تری برای خواندن داستان با فرزندتان است تا اینکه فقط کلمات روی صفحه را بخوانید.
یکی از راه های انجام این کار استفاده از روش PEER است.
به تصویر یک سگ اشاره کنید و بگویید: "این چه حیوانی است؟"
کودک شما ممکن است با گفتن "سگ" یا "ووف پف" یا هر کلمه ای که ممکن است برای سگ داشته باشد پاسخ دهد. بگویید: "بله، درست است!"
می توانید از کلماتی برای توصیف سگ استفاده کنید، مانند «این یک سگ بزرگ و سیاه است»
از کودک خود بخواهید که با کلمات جدیدی که اضافه کرده اید، آنچه را که گفته است، تکرار کند. آیا می توانید بگویید "سگ بزرگ و سیاه؟"
در خواندن دیالوگ، هدف این است که با کودک خود در مورد کتاب گفتگو کنید و از او سؤالاتی در مورد داستان یا چیزهایی که در تصاویر اتفاق می افتد بپرسید.
نظرات نهایی در مورد درمان های خانگی برای کودکانی که دیر صحبت می کنند
برخی از درمان های خانگی برای کودکان دیر صحبت وجود دارد که می تواند به رشد سریع زبان آنها کمک کند.
اینها شامل صحبت مداوم با آنها است و همچنین به آنها فرصت صحبت کردن و دلیلی برای صحبت کردن دادن. شما می خواهید از آنها پیروی کنید و مکالمات را بر اساس آنچه آنها در هر لحظه به آن علاقه مند هستند شروع کنید.
اختصاص زمانی برای بازی یک به یک با کودک و خواندن کتاب هر روز با او می تواند به بهبود مهارت های زبانی او کمک کند.
همچنین ممکن است در نظر داشته باشید که به یک گروه بازی بپیوندند یا آنها را در پیش دبستانی ثبت نام کنید، اگر آنها قبلاً نوعی تعامل منظم همتا به همتا نداشته اند.
بیشتر کودکانی که دیر صحبت می کنند، در یک یا دو سال دیگر به همسالان خود می رسند.
با این حال، هیچ راهی برای دانستن اینکه آیا فرزند شما بدون مداخله به او می رسد یا تاخیر گفتاری مداوم دارد، وجود ندارد. بنابراین، مهم است که به دنبال ارزیابی و خدمات اولیه باشید.
اگر فرزند شما نقاط عطف زبان خود را برآورده نمی کند، باید این موضوع را با پزشک اطفال او در میان بگذارید و درخواست ارزیابی بیشتر یا ارجاع برای خدمات گفتاری کنید.
یکی از نگرانیهای والدین، مشکلات
گفتاری کودکان 2 ساله است. آنها فکر میکنند فرزندشان به خوبی رشد نکرده و
دارای اختلالاتی است. اما برای حل این مشکل راهکارهای سادهای وجود دارد.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از تبیان، کودک در سن 2 سالگی هر روز با کلمات
تازهای آشنا شده و به مرور مهارتهای گفتاری را کسب میکند. او با زبانی
ساده سخن میگوید و عبارتهای تککلمهای فراوانی به زبان میآورد.
فرزند شما تا 2 سالگی باید بتواند منظور خود را بیان کند و از پاسخی که به
شما میدهد، متوجه شوید که دستورات ساده شما را فهمیده و واکنش نشان
میدهد.
در این سن پدر و مادر باید دایره لغات او را افزایش دهند.
البته نباید کلاس گفتار درمانی و لغتآموزی برای او بگذارید بلکه بصورت
غیرمستقیم به او آموزش دهید.
برای حل مشکل گفتاری کودک، راهکارهای سادهای وجود دارد که به آنها اشاره خواهیم کرد:
وقتی او صحبت کرده و حرف میزند نباید حرف او را قطع کنید بلکه فرصت
دهید آنچه را میخواهد بگوید در ذهن خود آماده کند و تمرکز کافی را بدست
آورد.
اگر شخص کم حوصلهای هستید، باید این حالت را تغییر دهید. زیرا
کودک نمیتواند به سرعت صحبت کند و عجله شما کودک را مضطرب کرده و او را
دچار گیجی میکند.
یکی از اصلیترین دلایل مشکلات گفتاری کودکان
به خصوص در سن 2 سالگی، اضطراب و استرس درونی اوست. مخصوصا زمانی که
کلمهای را اشتباه گفته یا حرفی زده که زشت بوده؛ در این هنگام با تمسخر یا
عصبانیت اطرافیان روبرو شده و اعتماد به نفس خود را از دست داده
درباره کارهای روزمره و بازیهایی که فرزندتان انجام میدهد «قصه»
بگویید. سعی کنید هنگام قصهگویی با استفاده از کلمات گوناگون فضای واقعی
برای کودک ترسیم کنید و آداب صحبت کردن را در قالب دیالوگهای قصه، به کودک
آموزش دهید.
همچنین برای مثال، زمانی که چیزی را به شما نشان میدهد و
میگوید این «پیشی» است؛ شما در پاسخ از جملات بلند استفاده کنید: «بله
عزیزم، این یک گربه کوچولو و بامزه و ناز است که داره دنبال مادرش میگرده،
تو مادرش را ندیدی؟» به این نحو سعی کنید که گفتگو را با او ادامه دهید.
سعی کنید برای کودک کتاب داستانهای مصور تهیه کنید و با هم کتاب بخوانید. میتوانید گاهی متن کتاب را با لحن زیبا برای او بخوانید و گاهی نیز درمورد تصاویر صحبت کنید و از او بخواهید آنچه را میبیند برای شما توضیح دهد. بدین شکل دایره لغات کودک افزایش یافته و درک متفاوتی نسبت به پیرامون خود بدست میآورد.
یکی از اصلیترین دلایل مشکلات گفتاری کودکان به خصوص در سن 2 سالگی،
اضطراب و استرس درونی اوست. مخصوصا زمانی که کلمهای را اشتباه گفته یا
حرفی زده که زشت بوده؛ در این هنگام با تمسخر یا عصبانیت اطرافیان روبرو
شده و اعتماد به نفس خود را از دست داده.
در آغوش گرفتن و بوسیدن فرزند
دلبندتان میتواند استرس او را کاهش داده و اعتماد به نفس او افزایش یابد.
لذا هنگامی که کلمه را اشتباه گفت، سعی کنید با محبت و خوشرویی شیوه درست
بیان آن را با کودک تمرین کنید.
در طب سنتی برای مصرف هر مادهی غذایی به مزاج فرد دقت کنید و قبل از
مصرف هر مادهی غذایی خاصی، باید با یک متخصص طب سنتی مشورت نمایید تا
برایتان مشکلی ایجاد نشود و این ماده غذایی با مزاج کودکتان سازگار باشد.
از جمله خوراکیهایی که در طب سنتی، برای فصاحت کلام و سرعت تکلم کودکان
مفید است «تخم بلدرچین و اردک» بوده که برای مصرف این مواد خوراکی نکات و
دستورالعملهایی را باید رعایت کرد.(از تاییدیه بهداشتی محصولات مطمئن
شوید)
برای کودکانی که دیر زبان باز میکنند و یا نمیتوانند به درستی صحبت
کنند تخم بلدرچین را 15 روز در ماه و به صورت یک روز در میان آب پز کنید و
زرده عسلی آن را با مقداری عسل مخلوط و به فرزندتان بدهید.
مصرف تخم
اردک نیز برای افزایش سرعت تکلم بچهها کمک کننده است، زرده عسلی تخم اردک
را با روغن زیتون مخلوط کنید یا در روغن زیتون زرده آن را کمی تفت دهید و
با عسل ترکیب کنید و سپس 10-15 روز در ماه روزی یک زرده را به کودکی که خوب
حرف نمیزند، بدهید اما باید مصرف این تخم را پس از یکی دو ماه، قطع و سپس
دوباره همین کار را تکرار کنید.سلامت نیوز