کد خبر: ۳۱۲۹۵۸
تاریخ انتشار: ۱۸:۲۰ - ۱۳ مهر ۱۴۰۱ - 2022October 05
در حالی که قائم مقام سازمان تبلیغات نگاه مثبتی دارد وزیر کشور و کارشناس شبکه افق علیه آن سخن می گویند. حداد عادل گفته است جامعه دوقطبی شده اما انگار اردوگاه خودشان هم در این باره دوپاره است.
شفاآنلاین>سلامت>مهرداد خدیر در عصر ایران نوشت: «زن، زندگی، آزادی سه شعار اصلی اسلام است. چراکه پیامبر اسلام بر دست بزرگ بانوی خود بوسه می‌زند و یک زن علت غایی حرکت امامت و ولایت می‌شود. بنا بر این هر آنچه تا کنون در حوزۀ زن و خانواده انجام شده باید چند برابر افزایش یابد تا شاهد نوآوری و خلاقیت بیشتر باشیم.»

3 نگاه مثبت، امنیت و جنسی به «زن، زندگی، آزادی»

 

   به گزارش شفاآنلاین: این سخنان را حجت‌الاسلام روح‌الله حریزاوی قائم مقام سازمان تبلیغات اسلامی دربارۀ شعار معترضان گفته است. سردار سرتیپ پاسدار احمد وحیدی وزیر کشور اما موضعی 180 درجه مخالف دارد: «شعار زن، زندگی، آزادی با هدف بی‌حجابی و بی‌حیایی زنان ساخته شده و کسانی آن را ایجاد کرده اند که شنیع‌ترین صحنه‌ها را برای دفاع از زنان به وجود آوردند.»

   در برنامۀ تلویزیونی «جهان آرا»ی شبکۀ افق هم حسن کچویان به عنوان کارشناس گفت: «شعار زن، زندگی، آزادی یعنی زن، فحشا، هرزگی. شعار دیگر "مرد، میهن، آبادی" هم یعنی مرد، بی ناموسی و شهوت‌رانی. رهبران‌شان هم یک مشت نخود‌مغز رانده شده و بدبخت و بیمارند.»

  این همه اختلاف نشان می‌دهد در اردوگاه اصول‌گرایان بر سر نوع مواجهه با اعتراضات و شعار مطروحۀ آن اختلاف جدی وجود دارد وگرنه چگونه ممکن است یکی برآمده از اسلام بداند و دیگری فحشا و هرزگی؟  یکی نگاه مثبت داشته باشد  و برای نزدیک کردن آرا بکوشد، دیگری نگاه امنیتی و سومی هم تفسیری جنسی ارایه دهد.

   این در حالی است که یکی از سه جزء آن (آزادی) با شعار اصلی انقلاب 57 حداقل در لفظ اشتراک دارد و زندگی هم در مقابل مرگ قرار می گیرد و ایجابی است و قاعدتاً بحث باید بر سر «زن»باشد.

   در فرهنگ سنتی البته واژۀ «زن» کمتر به کار می‌رود و بیشتر بر مادر و خانواده تأکید می‌شود و همۀ ما شنیده ایم که برخی دربارل همسر خود لفظ «منزل» را به کار می برند اما زن، کلمۀ ممنوعه نیست و کسانی حتی ترجیح می دهند بگویند زن من به جای همسر من.

   همچنین  بعد از پیروزی انقلاب و در پی تجمعات روز جهانی زن در ایران هم زادروز دختر پیامبر گرامی اسلام به عنوان روز زن تعیین شد و اتفاقا سال ها بعد به عنوان روز مادر شهرت یافت و حساسیتی بر سر عنوان «زن» وجود نداشت و امام خمینی سخنرانی خود را با این جمله شروع کرد: «از دامن زن، مرد به معراج می‌رود» و دوستی می‌گفت اگر امام نگفته بود و من جایی می‌نوشتم "دامن زن" سانسور می‌شد حال آن که مراد از "دامن و دامان" روشن است.

   این اختلاف از این منظر هم قابل توجه است که آقای حداد عادل در نشست اخیر هم اندیشی استادان دانشگاه تهران گفته بود «جامعه دو قطبی شده: یک عده صد در صد حزب‌اللهی و گروهی کاملا نقطه مقابل آنها هستند.» البته حالا احساس می‌کنیم اصول‌گرایان هم بر سر این شعار دوپاره شده اند. چنان که در سخنان قائم مقام سازمان تبلیغات اسلامی و وزیر کشور و کارشناس افق می‌بینیم.

   در این که شعار مورد اشاره با آموزه های مدرن لیبرالی بیشتر نسبت دارد تا آموزه های سنتی هیچ تردیدی نیست ولی بوی توطئه از آن نباید شنید و نای از مدرن بودن جامعه ایران و گشتردگی طبقه متوسط است منتها اصول گرایان تصور می کردند با فشارهای اقتصادی و معیشتی و محدودیت ها و سرخوردگی های سیاسی در دهۀ 90 طبقه متوسط فروپاشیده و انتظار سر برآوردن آن را ندشاتند.

   اگر هم  بخواهیم زیاده مته به خشخاش بگذاریم می توان اشاره کرد که در شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» هم دو عنصر آزادی و جمهوریت ریشۀ اسلامی ندارد چون در اسلامبر آزادگی تأکید شده و آزادی مفهومی برآمده از انقلاب فرانسه است که در نگاه برخی چون مرحوم مصباح یزدی در نقطۀ مقابل بندگی قرار دارد و اگر هم به آن تن دهند «آزادی از» را قبول دارند یعنی آزادی از غیر خدا. حال آن که امام خمینی در نطق 12 بهمن 1357 به روشنی مراد از آزادی را آزادی بیان ذکر می کند. خود جمهوریت نیز مسبوق نیود که اگر بود مدرس با پیشنهاد تبدیل سلطنت به جمهوری مخالفت نمی کرد یا روحانیت در دوبت دکتر مصدق دغدغۀ تغییر حکومت به جمهوری را نداشت. این دو عنصر اما به دو جزء اصلی شعار انقلاب اسلامی تبدیل شد.

   اصل شعار البته قابل انکار نیست اما آیا بهتر نیست به جای تفسیر منفی به محتوای آن توجه شود و تأکید بر زن را به معنی مطالبۀ حقوق زنان بدانند و زندگی را در وجه مثبت به جای مرگ بر این و مرگ بر آن یا اعلام متنوع بودن سبک های زندگی و آزادی هم که شعار اصلی انقلاب 57 بوده است و نیاز به توصیف ندارد و روشن است که چه جایگاهی دارد وقتی خود مردم در پاییز 57 نام خیابان آیزنهاور و میدان و برج شهیاد و ورزشگاه 100 هزار نفری را به «آزادی» تغییر دادند.

   فارغ از این که کدام یک از این سه درست می گوید می‌توان تصریح کرد قائم مقام سازمان تبلیغات اسلامی که رییس سازمان دارالقرآن هم هست به صفت روحانی و تبلیغی خود تفسیر کرده و از یک روحانی جز این هم انتظار نمی‌رود. این موضع هم‌دلانه را باید ناشی از فضای مثبت پس از مسؤولیت حجت‌الاسلام محمد قمی و نشست و برخاست او با جوانان و تعلق خود او به نسل اشنا با فضای دیجیتال هم دانست حال آن که دغدغۀ رییس قبلی (‌مهدی خاموشی) از این جنس نبود و اساسا شاید در علن سخنی نمی‌گفت کما این که در سازمان اوقاف هم این رویه را در پیش گرفته است.

   وزیر کشور اما از منظر امنیتی نگریسته حال آن که هر چند رییس شورای امنیت کشور است اما صبغۀ اجتماعی وزیر کشور باید بچربد و به همین خاطر قبل از او وزیران کشور روحانیونی چون پورمحمدی، موسوی لاری، عبدالله نوری، ناطق نوری، محتشمی‌پور، مهدوی کنی و هاشمی رفسنجانی یا سیاسیون بودند نه چهرۀ نظامی.

   هر قدر در گفتمان رسمی علیه این شعار بیشتر موضع‌گیری شود نه تنها نگرانی آقای حداد دربارۀ دو قطبی شدن جامعه  تشدید خواهد شد بکه در اردوگاه خودشان هم شاهد انشقاق خواهند بود.

نظرشما
نام:
ایمیل:
* نظر: