پیاده روی مناسب ترین ورزش برای مبتلایان به آرتروز زانو

شفاآنلاین>سلامت>آرتریت بیماری است که باعث درد، تورم و سفتی در مفاصل شما می شود. می تواند بزرگترین و قوی ترین مفاصل بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد ؛ به طوری که این بیماری در زانو بسیار شایع است. آرتروز زانو می تواند یک بیماری جدی و ناتوان کننده باشد.

به گزارش شفاآنلاین:اگرچه هیچ درمانی برای آرتریت زانو وجود ندارد، اما اقداماتی وجود دارد که می توانید انجام دهید که ممکن است علائم شما را کاهش دهد و به طور بالقوه پیشرفت بیماری شما را کاهش دهد.

مفصل زانو چیست؟

سه استخوان به هم می رسند تا مفصل زانو شما را تشکیل دهند. آنها عبارتند از:

• استخوان ران ( فمور )
• ساق پا (درشت نی)
• کاسه زانو (کشکک)

یک ماده صاف به نام غضروف انتهای هر استخوان را می پوشاند. این یک بالشتک بین استخوان ها است که از ساییدگی آنها به یکدیگر جلوگیری می کند. غشای سینوویال، نوعی بافت که مفصل را احاطه کرده است، غضروف را روان می کند.

انواع آرتروز زانو کدامند؟

حدود 100 نوع آرتریت وجود دارد. رایج ترین انواعی که ممکن است زانوهای شما را تحت تاثیر قرار دهند عبارتند از:

• استئوآرتریت: شایع ترین انواع در این لیست است. استئوآرتریت غضروف شما را از بین می برد - بالشتک بین سه استخوان مفصل زانو. بدون آن محافظت، استخوان‌های شما به یکدیگر ساییده می‌شوند. این می تواند باعث درد، سفتی و محدودیت حرکتی شود. همچنین می تواند منجر به ایجاد خارهای استخوانی شود . آرتروز با گذشت زمان بدتر می شود.
• آرتریت پس از سانحه: غضروف بعد از ضربه به زانوی شما شروع به نازک شدن می کند (مانند آسیب ناشی از تصادف اتومبیل یا ورزش شدید). استخوان‌های شما به هم ساییده می‌شوند و این علائم همان آرتروز است: درد، سفتی و محدودیت حرکت. علائم آرتریت زانو ممکن است تا سال ها پس از ضربه شروع نشود.
• آرتریت روماتوئید: یک بیماری خود ایمنی است . یک سیستم ایمنی سالم زمانی که سعی می کند از شما در برابر عفونت، آسیب، سم یا مهاجم خارجی دیگر محافظت کند، باعث التهاب (داخلی یا خارجی) می شود. پاسخ التهابی یکی از راه هایی است که بدن شما از خود محافظت می کند. اگر به آرتریت روماتوئید مبتلا هستید، سیستم ایمنی ناسالمی دارید که باعث ایجاد التهاب در مفاصل شما می شود، حتی اگر مهاجم خارجی وجود نداشته باشد. التهاب باعث درد، سفتی و تورم غشای سینوویال می شود که می تواند غضروف شما را نیز از بین ببرد.

آرتروز زانو چه کسانی را مبتلا می کند؟

افراد در هر سنی ممکن است به آرتروز از جمله آرتروز زانو مبتلا شوند. اگر 50 سال یا بیشتر دارید، خطر ابتلا به آرتریت زانو بیشتر است. زنان بیشتر از مردان به آرتروز زانو مبتلا می شوند.

آرتروز زانو چقدر شایع است؟

بیش از 50 میلیون بزرگسال و همچنین 300000 کودک مبتلا به آرتریت هستند. مشخص نیست که چه تعداد از این افراد به آرتروز زانو مبتلا هستند.

آرتروز زانو چه مراحلی دارد؟

آرتروز پنج مرحله دارد، رایج ترین نوع آرتریت که زانوهای شما را درگیر می کند:

• مرحله 0 (عادی): اگر در مرحله صفر هستید، زانوهای شما سالم هستند. شما آرتروز زانو ندارید.
• مرحله 1 (مینور): مرحله 1 به این معنی است که شما مقداری ساییدگی و پارگی در مفصل زانو دارید. احتمالا متوجه درد نخواهید شد.
• مرحله 2 (خفیف): مرحله خفیف زمانی است که ممکن است شروع به احساس درد و سفتی کنید، اما هنوز غضروف کافی برای جلوگیری از تماس واقعی استخوان ها وجود دارد.
• مرحله 3 (متوسط): اگر در مرحله متوسط هستید، به خصوص هنگام دویدن، راه رفتن، چمباتمه زدن و زانو زدن، درد بیشتری خواهید داشت. احتمالاً پس از استراحت طولانی مدت (مانند اول صبح) متوجه آن خواهید شد. احتمالاً درد زیادی دارید زیرا غضروف بیشتر باریک شده و خارهای استخوانی زیادی وجود دارد.
• مرحله 4 (شدید): آرتروز شدید به این معنی است که غضروف تقریباً از بین رفته است. زانوی شما سفت، دردناک و احتمالاً بی حرکت است. ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید.

ماهیت آرتروز زانو

آرتروز یا استئرآرتریت زانو یک بیماری مزمن بسیار شایع است که عوارض ثانویه جدی به همراه دارد و باعث اختلال عملکرد و محدودیت فعالیت سالمندان می شود. این بیماری همچنین هزینه های سنگینی به سیستم بهداشت و درمان جامعه تحمیل می کند. دکتر سیداحمد رئیس السادات دبیر دومین همایش تازه های آرتروز زانو با بیان این مطلب به خراسان می گوید: تاکنون درمان قطعی و دائمی برای آرتروز زانو شناخته نشده است اما روز به روز بر تنوع درمان های موقتی و نگه دارنده که درد بیمار را کاهش می دهد و عملکرد مفاصل و کیفیت زندگی بیمار را بهبود می بخشد، افزوده می شود. نتایج مطالعات گسترده نشان می دهد که کاهش وزن و ورزش درمانی بر کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران تاثیر دارد اما تاکنون تاثیر درمان های دارویی تسکینی، تزریقات داخل مفصلی کورتن و هیالورونیک اسید به عنوان عامل پیشگیری کننده یا درازمدت قطعی آرتروز تایید نشده است.

درمان های غیرجراحی

وی درباره درمان های غیرجراحی و نقش آن در درمان آرتروز زانو می گوید: هنوز اتفاق نظر کلی وجود ندارد اما درباره انجام ورزش های هوازی، آبی و تمرینات مقاومتی و تقویتی اتفاق نظر بین متخصصان وجود دارد زیرا انواع مختلف ورزش در صورتی که پزشک تجویز کند، از میزان درد می کاهد و سبب بهبود حرکت و عملکرد مفاصل آرتروزی می شود. ورزش درمانی برای هر فرد متناسب با شرایط سنی و جسمی ، بیماری های همراه، شدت آرتروز و معاینات فیزیکی انجام می شود. نایب رئیس انجمن طب فیزیکی و توان بخشی ادامه می دهد: درست مانند هر نسخه دارویی که در آن شکل دارو، دوز، زمان استفاده و ملاحظات و احتیاط های حین مصرف دارو مشخص است، انجام ورزش در بیماران نیز باید از سوی پزشک تجویز شود و نوع ورزش، شدت، طول مدت هر جلسه و تعداد جلسات در روز و هفته و احتیاط های لازم رعایت شود. نکته این جاست که بسیاری از بیماران از نقش اساسی ورزش و تحرک جسمانی در کاهش درد آرتروز ناآگاهند و به دارو درمانی روی می آورند. در صورتی که یکی از علل بروز بیماری، سبک زندگی نادرست است که باید اصلاح شود. وی همچنین درباره استفاده از تردمیل و دوچرخه ثابت در مبتلایان به آرتروز می گوید: استفاده از دوچرخه ثابت با ارتفاع بلند صندلی به دلیل این که بخشی از وزن بیمار به صندلی دوچرخه منتقل می شود و از فشار بر زانوها کم می کند، به ویژه در افراد چاق مناسب تر است. از سوی دیگر استفاده از وسایل ورزشی و تجهیزاتی که قابلیت تنظیم براساس شرایط فیزیکی بیماران را ندارد از جمله وسایل نصب شده در پارک ها ممکن است به سلامت سالمندان آسیب برساند. باید دانست که آرتروز زانو از یک سو سبب می شود به دلیل کم تحرکی ناشی از درد، قدرت عضلات اطراف زانو کاهش پیدا کند و از طرف دیگر کاهش قدرت عضلات سبب ایجاد و افزایش شدت بیماری می شود. در بسیاری از بیماران نبود تناسب بین قدرت و انعطاف پذیری عضلات باعث تشدید آرتروز می شود. بنابراین علاوه بر ورزش های تقویتی عضلات به ویژه عضله چهارسر و نزدیک کننده های ران، انجام تمرینات کششی برای افزایش انعطاف پذیری عضلات پشت و کنار ران و حتی تمرینات تعادلی بسیار مفید است. همچنین پیاده روی یکی از مناسب ترین ورزش ها در مبتلایان به آرتروز زانو است اما فرد باید از حرکت روی سطوح شیبدار به ویژه سرپایینی پرهیز کند.

لنگش و آرتروز زانو

به طور کلی آرتروز زانو در زنان شایع تر است و معمولا با درد و لنگش همراه است. سیدمنصور رایگانی رئیس انجمن طب فیزیکی و توان بخشی ایران با بیان این مطلب به فارس می گوید: با پیشرفت بیماری آرتروز در زنان، زانوها دچار انحراف می شود و به اصطلاح به شکل پرانتزی در می آید. یکی از عوارض زانوی پرانتزی لنگیدن است. بنابراین برخی افراد بالای ۵۰ سال که به آرتروز پیشرفته زانو مبتلا هستند، دچار لنگی می شوند و این مسئله به علت اختلال محور بیومکانیک زانو است که در زمان راه رفتن به صورت لنگش خود را نشان می دهد. از دیگر دلایل لنگیدن می توان به مشکلات مفصل لگن، آرتروز لگن، دردهای ستون فقرات و اندام های تحتانی اشاره کرد که به لنگیدن فرد منجر می شود و معمولا با درد همراه است.

روش جدید درمان آرتروز

طی چند سال اخیر استفاده از روش درمانی موسوم به تزریقات سرم غنی از پلاکت (PRP) رو به گسترش است. به گفته دکتر رئیس السادات شواهد علمی موجود حاکی است که این شیوه به شرط این که توسط متخصصان و به دور از منفعت طلبی انجام شود، اثر مفید درمانی امیدوارکننده ای دارد و تاکنون عارضه جانبی قابل توجهی هم نداشته است. در این روش برای تهیه پلاسمای غنی از پلاکت ۲۰تا۵۰ سی سی از خون بیمار گرفته می شود سپس طی مراحل سانتریفوژ ۳ تا ۶ سی سی پلاسمای غنی از پلاکت که غلظت پلاکت آن ۴تا۶ برابر خون فرد است به دست می آید. به طور معمول برای درمان ۵ سی سی از محصول به دست آمده به بیمار تزریق می شود. این تزریق مقداری دردناک است اما برای این که تزریق ماده بی حسی ممکن است از اثرات درمانی آن بکاهد، سعی می شود تزریق بدون افزودن ماده بی حسی و ضددرد انجام شود. طی ۲تا۳ روز اول پس از تزریق بیمار درد خواهد داشت و احساس سنگینی، تورم و گرمی در ناحیه تزریق می کند اما این واکنش ها معمولا طی یک تا ۲ هفته اول از بین می رود.وی تاکید می کند: علاوه بر این که پزشک باید بیمار را ویزیت کند و شرح حال و سوابق بیماری را بگیرد، انجام آزمایش های کلی و تصویربرداری ضروری است. یک هفته قبل از درمان و طی چند هفته پس از درمان با PRP باید از مصرف داروهایی که فعالیت پلاکت ها را مختل می کند از جمله کورتن، داروهای ضدالتهابی غیرکورتنی شامل آسپرین، بروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، پیروکسیکام و ژلوفن اجتناب شود. اما استفاده از داروهای ضد درد موضعی و استامینوفن خوراکی ممنوعیتی ندارد.

درمان آرتروزبا روشPRP

مروی- پزشکان متخصص دوره دیده در رشته های طب فیزیکی و توان بخشی، روماتولوژی، طب ورزشی و ارتوپدی افرادی هستند که توان انتخاب صحیح بیمار و انجام درمان با روش PRP را دارند. دکتر سیداحمد رئیس السادات دبیر انجمن طب فیزیکی و توان بخشی ایران با بیان این مطلب به خراسان می گوید: با توجه به این که این درمان هنوز به عنوان درمان استاندارد معمول شناخته نشده است، توصیه می شود بیماران حتما به مراکز ذی صلاح دانشگاهی و متخصصان مربوطه مراجعه کنند. آنچه در این میان مهم است، نظارت دقیق مراجع مسئول است که عملا با توجه به پراکندگی و وسعت ارائه این خدمات آن هم در مراکز بدون پروانه کار بسیار دشواری است. طبق تحقیقات اثر قطعی این روش لااقل ۶ ماه است و با توجه به این که عوارض استروئیدهای تزریقی را ندارد باید به هزینه آن توجه بیشتری کرد.سلامت نیوز