تاثیر بازی‌های ریتمیک بر بهبود بیماری پارکینسون

شفاآنلاین>سلامت>دانشمندان دریافتند بازی‌های ویدیویی ریتمیک می‌تواند تاثیرات مفیدی بر مهارت‌های حرکتی بیماران پارکینسون داشته باشد.

به گزارش شفاآنلاین:آیا ضربه زدن بر روی تلفن همراه با ضرب آهنگ موسیقی می‌تواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون را بهبود بخشد؟

سیمون دالا بلا، استاد دپارتمان روانشناسی دانشگاه مونترال و یکی از مدیران آزمایشگاه بین‌المللی تحقیقات مغز، موسیقی و صدا (BRAMS)، احتمال می‌دهد که این اتفاق بیفتد.

دالا بلا به مکانیسم‌های شناختی و عصبی که ادراک و اجرای موسیقی را تعیین می‌کنند علاقه‌مند است. در مطالعه‌ای که اخیرا در سالنامه آکادمی علوم نیویورک منتشر شد، او و همکارش دریافتند تمرینات ریتمیک مهارت‌های حرکتی را در بیماران پارکینسون به ویژه بیماران روانی در راه رفتن و گفتار بهبود می‌بخشد.

او توضیح داد: پارکینسون شایع‌ترین اختلال حرکتی محسوب شده و اغلب با اختلال در راه رفتن و تعادل و نیز مهارت‌های ریتمیک همراه است، در این تحقیق توانایی درک ضربات موسیقی و کف زدن یا ضربه زدن به پای خود را به موقع با موسیقی دارند؛ بنابراین به طور کلی ایده این است که این مهارت‌های ریتمیک ضعیف را  به منظور بهبود مهارت‌های حرکتی انجام دهند.

ضربه زدن انگشت چگونه می‌تواند بر راه رفتن یا صحبت کردن تاثیر بگذارد؟

دالا بلا می‌گوید: انجام این کار ساده مجموعه‌ای از نواحی عمیق مغز را درگیر می‌کند، مانند عقده‌های قاعده‌ای و مخچه که با نواحی از قشر مخ که در کنترل حرکت نقش دارند، تعامل دارند.

چندین مطالعه نشان داده‌اند که این نواحی هنگام گوش دادن به موسیقی با ضربان قوی فعال می‌شوند، حتی اگر فرد بی‌حرکت باشد. این نشان می‌دهد که وقتی مغز ریتمی را در محیط شنوایی پردازش می‌کند، نواحی حرکتی را به طور همزمان فعال می‌کند.  بنابراین اگر توانایی‌های ریتمیک را تمرین کنیم، می‌توانیم به غیر از توانایی‌هایی که تمرین می‌کنیم، فوایدی را در سایر توانایی‌های حرکتی نیز مشاهده کنیم.

با یک اثر انتقال، افزایش انعطاف پذیری در مناطقی از مغز که ریتم را کنترل می‌کنند، کانال‌های حرکتی دیگر را نیز بهبود می‌بخشد، زیرا همه آن‌ها بخشی از سیستم عصبی مرکزی هستند.

دالا بلا می‌گوید: بعد از تمرین ریتمیک، گفتار بیماران منظم‌تر بود، حتی اگر این عملکرد اصلا کار نمی‌کرد.

برای دستیابی به این نتایج، دالا بلا و تیمش Rhythm Workers را طراحی کردند که یک «بازی جدی» برای دستگاه‌های تلفن همراه است. کاربر باید با ضربه زدن بر روی صفحه نمایش با ضرب آهنگ موسیقی، ساختمانی بسازد. هر چه حرکات انگشتان زمان را با موسیقی نزدیک‌تر نگه دارد، ساختمان سریع‌تر و بهتر ساخته می‌شود.

Rhythm Workers در ابتدا به عنوان یک برنامه توانبخشی از راه دور برای بیماران مبتلا به پارکینسون در نظر گرفته شد، اما یک تیم تحقیقاتی متشکل از دانشجویان، در حال حاضر در حال ارزیابی اثربخشی و مناسب بودن آن برای کودکان مبتلا به اختلالات عصبی رشدی (اختلال طیف اوتیسم، اختلال نقص توجه و بیش فعالی، و غیره.) هستند.

آن‌ها در حال آزمایش همین فرضیه هستند: اینکه تحریک مناطقی از مغز که ریتم را کنترل می‌کنند، اثر موجی خواهد داشت و مناطقی از مغز مرتبط با پردازش حرکتی و عملکرد‌های شناختی مانند توجه، انعطاف پذیری در اجرای کار و بازداری از مجموعه وظایف را درگیر می‌کند.

بنابراین این روش مداخله پتانسیل استفاده در خانه برای حمایت از عملکرد مغز و بهبود رفاه در طیف وسیعی از افراد، ویژگی غیردارویی، ارزان و سرگرم کننده بودن را دارد.