رنج و التیام

شفاآنلاین>سلامت>شاید قطعی‌ترین گزاره طی تجربه تلخ فراگیری بیماری سه ساله برای ما این باشد که هر چیزی را با مبدا پیدایش این بیماری عفونی بسنجیم. این‌که دیگر هرچیزی، هراتفاقی، هر رویداد و خاطره‌ای با این پیش‌سؤال گفته می‌شود که پیش از کرونا یا پس از آن؟


این سؤال حتی در بدیهی‌ترین وجوه یک زندگی معمولی هم پیش می‌آید. به عنوان مثال وقتی می‌خواهیم مخاطب‌مان را ارجاع به تاریخی بدهیم، می‌گوییم دو سه سال قبل از کرونا بود که فلان اتفاق افتاد.

کرونا دیگر برای ما مبدایی تاریخی است؛ چرا که با پایان احتمالی همه موارد ابتلا، تمام شدن تمام سوگ‌های مرتبط با آن هم کرونا ادامه دارد تا دهه‌ها و شاید قرن‌ها. پس از سه سال از آغاز این فراگیری، اما حالا به روز‌هایی رسیده‌ایم که باید نه با این ویروس منحوس بلکه با پیامد‌های پایان این بیماری بجنگیم. با اختلالاتی که به واسطه سوگ‌های ابراز نشده پیش آمده، سوگ‌هایی که روان‌شناسان به آن «سوگ‌های تاخیری» می‌گویند، به گواه آمار‌های رسمی تا امروز بیش از ۱۴۳هزار نفر جان عزیزشان را به واسطه ابتلا به این بیماری از دست داده‌اند، به این معنا که تا امروز ۱۴۳هزار خانواده، سوگوار عزیزانشان شده‌اند.
در کنار آن باید به موج عجیب آسیب‌های اجتماعی به راه افتاده به واسطه کرونا هم اشاره کنیم، موجی که روزبه کردونی، رئیس موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی از آن با عنوان سونامی آسیب‌های اجتماعی یاد می‌کند. وقتی نگاهی به آمار‌هایی می‌اندازیم که کرونا پیشران آن‌ها بوده شاید شمایلی از تصویری به دست بیاوریم که در پیش رو یمان قرار می‌دهد، افزایش ۷۷درصدی خشونت خانگی با آغاز کرونا که مرکز ملی آمار عنوان کرده یا افزایش ۴ درصدی طلاق که سازمان ثبت احوال گفته و به آن اشاره کرده است. تازه‌ترین این پیامد‌ها مربوط به گفته‌های دیروز سردار محمدحسین سپهر، فرمانده قرارگاه عملیاتی ستاد ملی مقابله با کرونای کشور است. جایی که او گفته در پایش از ۱۰۰هزار بیمار کرونایی حدود ۴۹درصد دارای اختلالات روانی بودند. در جامعه ما بالای ۸۰ درصد افراد دچار اختلالات روانی شده‌اند. این نکته از جایی اهمیت بالاتری دارد که بدانیم پیش از آغاز فراگیری کرونا هم سازمان نظام روان‌شناسی ایران اعلام کرده بود ۲۵درصد از مردم ایران دچار یکی از اختلالات روانی هستند. به این معنا که از هر چهار نفر ایرانی یکی دچار این اختلالات است و بی‌توجهی به این موضوع می‌تواند پیامد‌های هولناک‌تری حتی نسبت به خود فراگیری کرونا داشته باشد. وقتی حرف از بی‌توجهی می‌زنیم یعنی این‌که با توجه به همه این اوضاع هنوز مراکز روان‌شناسی تحت پوشش بیمه قرار ندارند و هنوز پس از همه این اتفاقات، مراکز مشاوره خارج از مصوبات سازمان نظام روان‌شناسی قیمت‌های نجومی از مراجعان خود‌می‌گیرند.
میثم اسماعیلی/ روزنامه‌نگار/ روزنامه جام جم