به گزارش شفاآنلاین:خوابیدن در حالتی که به بازو یا دست شما فشار وارد می کند، یکی از دلایل رایج بی حسی و احساس سوزن سوزن شدن است که به زودی پس از بیدار شدن و تغییر موقعیت برطرف می شود، اما این تنها دلیل بروز آن نیست. دستهای بیحس میتواند نشانهای از یک بیماری زمینهای باشد، بنابراین مهم است که از علائم دیگر آگاه باشید.
موارد زیر دلایل احتمالی بیدار شدن با دست های بی حس است.
سندرم تونل کارپال ناشی از فشرده شدن عصب میانی در تونل کارپال است که یک راه باریک در جلوی مچ دست شما است. سوزن سوزن شدن و بی حسی شایع ترین علائم آن هستند. ضعف در قدرت گرفتن نیز ممکن است برای شما به مرور زمان رخ دهد.
حرکات مکرر دست، مانند تایپ کردن روی صفحه کلید یا استفاده از ماشین آلات، ممکن است باعث ایجاد سندرم تونل کارپال شود، همچنین چاقی یا ضربه به مچ دست از علل ایجاد کننده آن می تواند باشد.
اسپوندیلوز گردنی معمولاً به دلیل ساییدگی و پارگی روزانه دیسک های ستون فقرات در گردن با افزایش سن ایجاد می شود.
این اتفاق می تواند باعث بروز علائم آرتروز ، مانند خار استخوان، و برآمدگی دیسک شود. هر دو می توانند فضای ستون فقرات گردنی شما را باریک کنند و به ریشه عصبی یا نخاع فشار وارد کنند و باعث بی حسی و گزگز در بازوها و دستان شما شوند.
اسپوندیلوز گردن نیز می تواند باعث بی حسی در پاها و همچنین درد و سفتی گردن شود.
TOS گروهی از اختلالات است که زمانی ایجاد می شود که اعصاب یا رگ های خونی در قسمت پایین گردن و قسمت بالای قفسه سینه تحریک شده، آسیب دیده یا فشرده می شوند.
بی حسی در ساعد، دست و انگشتان از علائم رایج فشردگی عصب است که همچنین می تواند باعث درد در قسمت هایی از گردن، شانه، بازو یا دست شود.
نوروپاتی محیطی به چندین بیماری اشاره دارد که شامل آسیب به سیستم عصبی محیطی شما می شود، که سیگنال هایی را بین سیستم عصبی مرکزی و بقیه بدن شما دریافت و ارسال می کند.
بیش از 100 نوع نوروپاتی محیطی وجود دارد و علائمی که از خود نشان می دهد، به اعصاب آسیب دیده بستگی دارد.
دیابت یک بیماری مزمن است که باعث افزایش قند خون می شود. این زمانی اتفاق می افتد که بدن شما یا به طور موثر به انسولین پاسخ نمی دهد یا به اندازه کافی آن را تولید نمی کند.
تقریباً نیمی از افراد مبتلا به دیابت به نوعی آسیب عصبی از جمله نوروپاتی محیطی و سندرم تونل کارپال دارند که می تواند باعث درد، بی حسی و ضعف در دستان شما شود.
فشار روی دستهای شما ناشی از وضعیت خواب، یکی از دلایل احتمالی بیدار شدن با دستهای بیحس است. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که روی بازو یا دست خود یا در وضعیتی که به عصب فشار وارد می کند بخوابید. کمبود موقت جریان خون می تواند باعث بی حسی یا سوزن سوزن شود. تغییر وضعیتی که در آن بوده اید، معمولاً برای تسکین علائم کافی است.
شیمی درمانی و برخی داروها می توانند به اعصاب محیطی آسیب برسانند. مطالعات نشان می دهد که نوروپاتی محیطی ناشی از شیمی درمانی بین 30 تا 68 درصد از افرادی را که تحت درمان قرار می گیرند، تحت تاثیر قرار می دهد.
سایر داروهای شناخته شده برای ایجاد نوروپاتی محیطی شامل داروهای ضد تشنج، برخی داروهای کاهش دهنده فشار خون و قلب و برخی آنتی بیوتیک ها ، از جمله مترونیدازول (Flagyl) و فلوروکینولون ها ( سیپرو ، لواکین) است.
ویتامین B-12 برای عملکرد مغز و سیستم عصبی مرکزی و سنتز DNA ضروری است. همچنین برای ساخت گلبول های قرمز خون مورد نیاز است.
کمبود ویتامین B-12 می تواند ناشی از تعدادی از عوامل مانند سن، سابقه خانوادگی، و برخی شرایط پزشکی مانند گاستریت و بیماری های خودایمنی باشد .
علائم کمبود ویتامین B-12 ممکن است شامل بی حسی و گزگز در پاها، ضعف عضلانی و کاهش اشتها باشد.
الکل در صورت مصرف بیش از حد الکل می تواند به بافت عصبی آسیب برساند. این نوروپاتی الکلی نامیده می شود.
افرادی که بیش از حد الکل می نوشند ممکن است در اندام خود احساس درد و گزگز داشته باشند. کمبود ویتامین ها و مواد مغذی خاصی که بدن برای عملکرد صحیح اعصاب به آن نیاز دارد در بحبوحه اعتیاد به الکل غیر معمول نیست، زیرا مصرف زیاد الکل اغلب با رژیم غذایی نامناسب همزمان است.
همچنین ممکن است متوجه شوید:
کیستهای گانگلیون تودههای غیرسرطانی هستند که در امتداد مفاصل یا تاندونهای مچ دست رشد میکنند. اگر کیست به عصب فشار آورد، می تواند باعث بی حسی در دست شود. کیست همچنین ممکن است هنگام فشار دادن دردناک باشد یا در حرکت مفصل اختلال ایجاد کند.
اکثر کیست های گانگلیون بدون درمان از بین می روند.
گاهی مچ دست واقعا خسته میشود. کارهای دستی مانند تایپ کردن زیاد با کامپیوتر، استفاده از قیچی، یا ابزار دوخت و دوز میتوانند عصبهای دست را ناراحت کنند. مدام خم و راست کردن مچ دست به آن فشار وارد میکند و باعث میشود دستهایتان مخصوصا در شب وقتی که خواب هستید و دیگر حرکتشان نمیدهید بیحس شوند، زیرا عصبها و تاندونها فشاری که تحمل کردهاند را به شدت آزاد میکنند.
تعدادی از بیماری های دیگر می تواند باعث بی حسی در دست شود. برخی از این موارد عبارتند از:
یک پزشک همچنین ممکن است شما را به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد. آنها می توانند یک معاینه عصبی برای بررسی ضعف انجام دهند.
درمان بی حسی دست بستگی به علت آن دارد. اگر بی حسی شما گاه به گاه است و با تغییر وضعیت خواب بهبود می یابد، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.
درمان ممکن است شامل ترکیبی از درمان های پزشکی و درمان های خانگی باشد.
اگر ضعف عضلانی نیز دارید، ورزشهای مربوط به سندرم تونل کارپال میتوانند به بهبود علائم و افزایش قدرت شما کمک کنند.
تمرینات کششی، تقویتی و وضعیت بدن نیز می تواند به علائم اسپوندیلوز گردن کمک کند.
داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی ، مانند ایبوپروفن یا آسپرین، می توانند به درد و التهاب خفیف دست، گردن و سایر نواحی شما کمک کنند.
استفاده از محافظ مچ یا آتل مچ دست شما را صاف نگه می دارد تا فشار روی عصب میانی شما کاهش یابد . برای کمک به جلوگیری از علائم سندرم تونل کارپال، می توانید آنها را هنگام انجام کارهای تکراری یا عصرها بپوشید.
چسب های لیدوکائین و کرم کپسایسین که روی پوست اعمال می شود ممکن است درد خفیف و نوروپاتی محیطی را تسکین دهد. طبق یک مطالعه در سال 2014 ، منتول موضعی، مانند Biofreeze، همچنین می تواند به تسکین درد تونل کارپال کمک کند.
کمبود ویتامین B-12 را می توان با مکمل های خوراکی ویتامین B-12 درمان کرد. اگر کمبود شدید باشد یا اگر نمی توانید ویتامین B-12 را از رژیم غذایی خود جذب کنید، ممکن است نیاز به تزریق ویتامین B-12 داشته باشید .
خوردن غذاهای سرشار از ویتامین B-12 مانند ماهی سالمون، تخم مرغ و جگر نیز ممکن است کمک کننده باشد.
برخی از انواع داروهای ضد افسردگی با تداخل در فرآیندهای مسئول ارسال سیگنال های درد، درد نوروپاتیک را درمان می کنند. آنها می توانند در درمان درد عصبی ناشی از دیابت و سایر شرایط مفید باشند.
داروهای تولید شده برای درمان صرع ممکن است درد عصبی را تسکین دهد. اینها شامل گاباپنتین (Gralise، Neurontin) و پره گابالین (Lyrica) است.
اگر درمانهای غیرجراحی مؤثر واقع نشوند، جراحی ممکن است برای شرایط خاصی گزینهای باشد. این می تواند شامل جراحی برای آزادسازی اعصاب یا رگ های خونی فشرده شده ناشی از تونل کارپال، دیسک های برآمده، TOS یا کیست های گانگلیونی باشد.
اگر همچنان بی حسی را تجربه می کنید یا با تغییر وضعیت بی حسی شما بهبود نمی یابد، به پزشک مراجعه کنید. همچنین اگر در نواحی دیگر بی حسی دارید یا علائم نگران کننده دیگری دارید به پزشک مراجعه کنید.
برای بی حسی که به طور ناگهانی شروع می شود، به ویژه زمانی که با ضعف یا فلج، مشکل در صحبت کردن، یا سردرد شدید ناگهانی همراه باشد، با ۱۱۵ تماس بگیرید، زیرا اینها علائم بالقوه یک اورژانس پزشکی مانند سکته مغزی هستند.سلامت نیوز