پنج بیماری قارچی که از سگ به انسان منتقل می‌شود

 به گزارش شفاآنلاین: عفونت قارچی یکی از بیماری های شایعی است که از سگ به انسان منتقل می شود. بیماری درماتیوفیتوز از طریق قارچ درماتوفیت بوجود آمده و باعث عفونت پوستی می‌شود. عفونت قارچی درماتوفیز یا رینگ ورم نوعی بیماری مشترک بین انسان و سگ است و بسیار مسری است. این بیماری به صورت ریزش‌های حلقه‌ای روی پوست سگ قابل مشاهده است.

درماتوفیت­ها به سه گروه دسته بندی می شوند. گونه های حیوان دوست که به طور معمول در جانوران یافت می شود و بسیاری از آنها می توانند به انسان انتقال پیدا کنند. گونه های انسانی نیز به طور معمول در انسان ها یافت می شوند. گونه های خاک دوست، ساپروفیت­های ساکن در خاک هستند.

قارچ های درماتوفیتی می توانند پوست ، مو و پنجه های حیوان را آلوده کنند. دلیل نامگذاری این بیماری علامت دایره‌ای شکل آن روی پوست است. ریزش‌های سکه ای معمولا در قسمت پوزه، سرپنجه و گوش‌های سگ خودش را نشان می‌دهد. این قسمت‌ها معمولا با التهاب، ریزش مو و پوست پوسته شدن همراه است. توله‌سگ‌های کمتر از یک سال بیشتر مستعد ابتلا هستند. این بیماری یک بیماری مشترک بین سگ و انسان است و سرعت سرایت بسیار بالایی دارد و می‌تواند به سایر سگ‌ها هم منتقل شود و در نتیجه تعداد بیشتری را درگیرکند. این بیماری از طریق تماس مستقیم با سگ ، انسان یا وسایل آلوده منتقل می‌شود.

بلاستومیوزیس بیشتر در میان سگ هایی دیده می شوند که در مناطق مرطوب زندگی می کنند. رطوبت خاک این مناطق به رشد بیشتر این نوع قارچ کمک می کنند.

کریپتوکوکوزیس (Cryptococcosis)

سگ ها بیشتر درگیر فرم حادتری از این نوع عفونت قارچی می شوند. قارچها بیشتر در خاک دیده می شوند به خصوص خاک مناطقی که در آن کبوتر و دیگر پرندگان زندگی می کنند. همچون قارچ بلاستومیوزیس، سگ ها اسپور قارچ کریپتوکوکوزیس را وارد شش های خویش می کنند و دچار عفونت شش ها می شوند. سپس این عفونت به همه قسمتهای بدن منتشر می شود و علائمی چون بی حالی، سرفه، مشکلات بینی و چشم یا ضایعات پوستی، تشنج و دیگر مشکلات عصبی را به همراه خواهد داشت. کوتز بر این باورست که معالجه قارچ های کریپتوکوکوزیس به سختی انجام می شود. داروهای ضد قارچ خوراکی را باید به مدت یک سال یا بیشتر ادامه داد تا سگ به طور کامل بهبود یابد. البته، متاسفانه بعضی سگ ها تسلیم بیماری می شوند.

کوکسیدیوزیس (Coccidioidomycosis)

دکتر کارول هیلهاوس، دامپزشک پانهاندل، تگزاس  می گوید: با تنفس گرد وخاک حاوی اسپور کوکسیدیا، سگ ها می توانند به عفونت قارچ کوکسیدیا (تب دره) مبتلا شوند. این نوع قارچ در مناطق بیابانی و کم آب با خاک ماسه ای به خوبی رشد می کند. بادهای شدید، گرد و خاک، زلزله، ساخت و ساز و حتی برداشت محصول باعث پخش شدن اسپور قارچ در هوا و گسترش به مناطق دیگر می گردد.

هیل هاوس می گوید: با تنفس این نوع  قارچ و درگیری، قارچ باعث سرفه های مزمن می شود. در بقیه موارد، به خصوص اگر سیستم ایمنی بدن سگ ضعیف باشد، سگ دچار عفونت شدید دستگاه تنفس می شود و  یا قارچ ها به بقیه قسمتهای بدن همچون استخوان ها  و چشم ها سرایت می کنند. این نوع عفونت اغلب به راحتی قابل تشخیص نبوده و باید از طریق رادیوگرافی، تست خون و تست سلولی بیماری تشخیص داده شود. از طریق داروهای خوراکی روند معالجه این نوع قارچ طولانی مدت بوده اما اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود، می توان جلوی پیشرفت بیماری را گرفت.

هیستوپلاسموزیس (Histoplasmosis)

یکی دیگر از انواع قارچ هایی که در خاک  وجود دارد هیستوپلاسما نام دارد که بیشتر در اقلیم متوسط رشد و نمو می نماید. این قارچ ها بیشتر در خاک های سرشار از نیتروژن همچون خاک حاوی فضولات پرندگان بیشتر به چشم می خورد و از طریق تنفس حیوان داخل شش های او می شود. سگهای مبتلا دارای علائمی چون کاهش وزن، تب، سرفه، تورم چشم ها، تهوع و اسهال می باشند. اغلب، ترکیبی از تست خون و ادرار و رادیوگرافی برای انجام تشخیص مورد نیاز هستند. گاهی اوقات، نمونه برداری نیز ضروری است. روند معالجات شامل داروی خوراکی ضد قارچ به مدت طولانی می باشد اما همیشه دسترسی محدود به خاک آلوده به فضولات پرندگان بهترین راه پیشگیری است.

آسپیرژیلوسیس (Aspergillosis)

عفونت قارچ های آسپیرژیلوس معمولا مجرای تنفسی سگها را درگیر می کند. آسپیرژیلوس اغلب محل سکونت سگ ها را در هرنقطه ای از کشور تحت تاثیر قرار می دهد زیرا قارچ ها در بیشتر خاک های مرطوب به چشم می خورند. معمولا روند معالجات شامل بیهوش نمودن حیوان و تزریق داروی مایع ضد قارچ داخل مسیر بینی حیوان است. بیشتر سگها در صورت انجام معالجات به طور صحیح درمان می شوند اما در برخی موارد مرحله دوم معالجه نیز ضروری است.

عفونت های قارچی معمولا سر سخت بوده و درمان آنها عموما ۲-۳ ماه به طول می انجامد.اگر قارچ ، پنجه ها و ناخن ها را درگیر کرده باشد مدت درمان گهگاه به ۱۲-۶ ماه نیز میتواند برسد. برخی بر این باورند که بهبود یافتن از این بیماری به معنای خطرناک نبودن آن است این درحالیست که مسری بودن این بیماری عوارض غیرقابل جبرانی هم برای انسان ها هم برای سایر سگ ها در پی دارد.