آنتی بیوتیک ها بهترین درمان برای سینه پلو

شفاآنلاین>سلامت>پنومونی ، ذات الریه یا به زبان ساده تر سینه پهلو یک عفونت دستگاه تنفسی تحتانی یعنی عفونت ریه ها یا برونش ها می باشد. ذات‌الریه ممکن است تنفس را سخت‌تر کند زیرا کیسه‌های هوایی در ریه‌ها که اکسیژن را با دی اکسید کربن تبادل می‌کنند مملو از مایع می‌شوند.

به گزارش شفاآنلاین:اگر پنومونی باکتریایی برای شما تشخیص داده شده باشد، برای درمان آن آنتی بیوتیک تجویز می شود. آنتی بیوتیک ها باکتری ها را از بین می برند یا جلوی تکثیر آنها را می گیرند.

ویروس ها یا باکتری ها و به طور معمول قارچ ها می توانند انواع مختلفی از ذات الریه ایجاد کنند. ذات الریه ویروسی که توسط ویروس هایی ایجاد می شود که باعث سرماخوردگی یا آنفولانزا نیز می شوند، معمولاً با زمان و استراحت کافی خود به خود از بین می روند. این نوع ذات الریه در پاییز و زمستان زمانی که ویروس های سرماخوردگی و آنفولانزا گسترش می یابند بیشتر به چشم می خورد.

بهبودی از ذات الریه ویروسی ممکن است تا سه هفته طول بکشد. شما می توانید تب و درد ذات الریه را با داروهای بدون نسخه درمان کنید. اگر ویروسی باعث ذات الریه شما شود، برای بهبود سریع تر آنتی بیوتیک ها به شما کمک نمی کنند .

پنومونی باکتریایی شایع‌تر است و برای رفع کامل باید با آنتی‌بیوتیک‌ها درمان شود که ممکن است یک ماه یا بیشتر طول بکشد. پنومونی باکتریایی ممکن است توسط همان باکتری ای ایجاد شود که باعث بیماری اصلی شده است و یا ممکن است یک عفونت باکتریایی ثانویه پس از یک بیماری ویروسی باشد.

انواع آنتی بیوتیک ها برای پنومونی

انواع مختلفی از آنتی بیوتیک ها وجود دارند که به روش های کمی متفاوت عمل می کنند. برخی از آنها معمولاً برای درمان ذات الریه نسبت به سایرین بر اساس موارد زیر استفاده می شوند:

• باکتری های ایجاد کننده عفونت
• شدت عفونت

آنتی بیوتیک برای بیماران در معرض پنومونی

اگر در گروه بیمارانی قرار دارید که در معرض خطر پنومونی هستند، انواع آنتی بیوتیک هایی که ممکن است پزشک شما معمولاً برای پنومونی تجویز کند شامل موارد زیر است:

• بزرگسالان سالم زیر 65 سال مبتلا به ذات الریه معمولاً با ترکیبی از آموکسی سیلین به اضافه آزیترومایسین یا گاهی اوقات داکسی سایکلین درمان می شوند.
• بزرگسالان مبتلا به بیماری‌های دیگر یا سیگاری‌ها معمولاً آموکسی سیلین کلاوولانیک اسید که یک داروی ترکیبی که حاوی آموکسی‌سیلین و آنتی‌بیوتیک دیگری به نام اسید بتالاکتام کلاوولانیک است، تجویز می‌شود. در صورت وجود بیماری هایی مثل بیماری‌های مزمن قلبی، ریوی، کبدی یا کلیوی مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ، دیابت ، اختلال مصرف الکل، سرطان و بیماران بدون طحال مقابله با عنت برای بدن دشوار می شود.
• برای بزرگسالانی که نمی توانند پنی سیلین مصرف کنند ممکن است سفالوسپورین مانند روسفین (سفتریاکسون) به همراه ماکرولید یا داکسی سایکلین تجویز شود.
• بزرگسالانی که نمی توانند آگمنتین را به دلیل بتالاکتام مصرف کنند، احتمالاً فلوروکینولون استنشاقی مانند لواکین (لووفلوکساسین) تجویز می شود.
• بزرگسالان بستری شده در بیمارستان که به احتمال زیاد استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین ( از خانواده پنی سیلین ) ندارند، با درمان ترکیبی بتالاکتام به همراه ماکرولید یا فلوروکینولون درمان می شوند.
• بزرگسالان مبتلا به سودوموناس ( نوعی باکتری که از سیستم ایمنی ناتوان کسان سوء بهره‌گیری کرده و در آن‌ها عفونت های ریه و مجاری اداری ایجاد می‌کند) در بیمارستان با ترکیبی از بتالاکتام درمان خواهند شد.
• برای بزرگسالان بستری دارای باکتری مقاوم به آنتی بیتیک نیز یک داروی ضد این نو ع باکتری مانند وانکوسین ( وانکومایسین ) یا زیوکس (لینزولید) تجویز می شود.

آنتی بیوتیک های تجویز شده برای کودکان مبتلا به ذات الریه شامل موارد زیر است:

• نوزادان، کودکان پیش دبستانی و کودکان مدرسه ای مشکوک به ذات الریه باکتریایی ممکن است با آموکسی سیلین درمان شوند.
• کودکان مشکوک به پنومونی آتیپیک ( ذات الریه با علائم خفیف ولی پابدارتر ) را می توان با ماکرولیدها درمان کرد.
• کودکانی که به پنی سیلین آلرژی دارند در صورت نیاز به دران دارویی با آنتی بیوتیک های دیگر درمان می شوند.
• کودکان بستری و ایمن شده در بیمارستان را می توان با آمپی سیلین یا پنی سیلین جی درمان کرد.
• کودکان بستری در بیمارستان و نوزادانی که به طور کامل واکسینه نشده اند ممکن است با سفالوسپورین درمان شوند.
• کودکان بستری با عفونت مشکوک به M.pneumoniae یا C.pneumoniae ممکن است با درمان ترکیبی انتی بیوتیک هایی مانند آزیترومایسین یا کلاریترومایسین و یا آمپی سیلین یا آموکسی سیلین درمان شوند.
• کودکان بستری شده در بیمارستان مشکوک به عفونت استافیلوکوکوس اورئوس ممکن است با ترکیبی از وانکوسین یا کلیندامایسین و یک بتالاکتام درمان شوند.

تسکین علائم

علاوه بر آنتی بیوتیک ها، مداخلات سبک زندگی و درمان های بدون نسخه نیز می تواند به کاهش علائم کمک کند که شامل استراحت، نوشیدن مایعات و مصرف داروهای کاهش دهنده تب می باشد.

نحوه انتخاب روش درمانی توسط پزشک

پزشک شما آنتی بیوتیک مناسب را بر اساس عوامل متعددی انتخاب می کند، از جمله:

• سن: افراد 65 سال و بالاتر در معرض خطر بیشتری برای عوارض جدی ناشی از عفونت های ذات الریه هستند.
• سابقه سلامتی: سابقه سیگار کشیدن، بیماری های ریوی یا سایر شرایط ممکن است بر توانایی فرد در مبارزه با عفونت ها تأثیر بگذارد .
• عفونت دقیق: پزشک ممکن است نمونه برداری کند و نمونه را از نظر نوع باکتری آزمایش کند. سپس می توانند یک آنتی بیوتیک را بر اساس عفونت خاص شما انتخاب کند.
• تجربیات قبلی شما با آنتی بیوتیک ها: اگر به هر دارویی حساسیت دارید، در گذشته واکنش بدی به آنتی بیوتیک ها داشتید یا عفونت مقاوم به آنتی بیوتیک داشته اید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید.
• حساسیت باکتری ها به آنتی بیوتیک: آزمایشگاه باکتری های عامل ذات الریه شما را آزمایش می کند تا مشخص کند به کدام آنتی بیوتیک حساس یا مقاوم است.

پزشکان معمولاً نسخه آنتی بیوتیک شما را بر اساس داروهایی که فکر می کنند موثرترین و کمترین عوارض جانبی را ایجاد می کنند، انتخاب می کنند.

چه مدت باید آتی بیوتیک را مصرف نمایید

یک دوره آنتی بیوتیک برای درمان پنومونی بدون عارضه معمولاً پنج تا هفت روز است. معمولاً یک دوره برای درمان ذات الریه شما کافی است. در برخی موارد، اگر عفونت شما شروع به بهبود نکرد یا به نظر می رسد که به داروها پاسخ نمی دهد، ممکن است به بیش از یک دوره آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.

با پزشک خود در تماس باشید تا مطمئن شوید که عفونت شما ر حال بهبود است. احتمالاً یک تا سه روز پس از شروع درمان ذات‌الریه، احساس بهتری خواهید داشت و کاهش علائم را مشاهده خواهید کرد، اما ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا علائم شما به طور کامل از بین بروند.

مصرف داروها طبق تجویز ، به ویژه برای آنتی بیوتیک ها، بسیار مهم است. حتی اگر احساس بهتری دارید، باید کل دوره را بگذرانید.

مصرف آنتی بیوتیک ها را زود قطع نکنید، حتی اگر علائم شما بهبود یابد، زیرا عفونت به طور کامل درمان نمی شود و ممکن است به آنتی بیوتیک مقاوم شود. این امر درمان را پیچیده تر می کند. اگر عوارض جانبی را تجربه می کنید، با پزشک خود صحبت کنید. فقط در صورتی مصرف دارو را قطع کنید که پزشک به شما بگوید مشکلی ندارد.

اثرات جانبی آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک ها داروهای جدی هستند و می توانند عوارض جانبی ناخوشایندی داشته باشند. عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ناراحتی گوارشی: تهوع ، استفراغ، اسهال ، ناراحتی معده، از دست دادن اشتها، مدفوع خاک رس، و درد معده
• مشکلات پوستی: کهیر، عفونت های قارچی (از جمله برفک دهان)، واکنش های آلرژیک (بثورات پوستی)، آنژیوادم (تورم پوست) و حساسیت به نور خورشید

از پزشک خود در مورد هر گونه واکنش نامطلوب شدید احتمالی که باید مراقب آن باشید، بپرسید.

فعالیت آنتی بیوتیک ها با از بین بردن باکتری ها است، اما بدن ما پر از باکتری است. تعداد سلول های باکتریایی در بدن ما بیشتر از سلول های انسان است. اکثریت قریب به اتفاق این باکتری ها به نام میکروبیوم ما برای ما مفید هستند. آنها به ما در هضم غذا و حمایت از سیستم ایمنی کمک می کنند.

اما آنتی بیوتیک ها بی رویه عمل می کنند و هر باکتری را که می توانند پیدا کنند، حتی باکتری های خوب را از بین می برند. این کشتار بی رویه باعث ایجاد برخی عوارض می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف یک پروبیوتیک یا خوردن غذاهای پروبیوتیک زمانی که آنتی بیوتیک مصرف می کنید می تواند به جلوگیری از برخی از اثرات فوری و طولانی مدت آنتی بیوتیک ها کمک کند.

در آخر آنتی بیوتیک ها برای درمان پنومونی باکتریایی استفاده می شوند. اینکه کدام آنتی بیوتیک تجویز می شود بر اساس نوع باکتری، سن، سابقه سلامتی و موارد دیگر است. شما اغلب آنتی بیوتیک ها را به مدت پنج تا هفت روز مصرف خواهید کرد. تکمیل دوره کامل مهم است. عوارض جانبی ممکن است رخ دهد که باید به پزشک خود گزارش دهید.

تشخیص

علائم بالینی ، سابقه بیماری اخیر ویا شغل بیمار، عکس رادیولوژی از قفسه سینه ، آزمایش میکروسکوپی وکشت ترشحات تنفسی ( نمونه خلط ) ، برونکوسکوپی ، فیبرواپتیک ، نمونه برداری ریه ها، سی تی اسکن.

پیشگیری

بهترین راه پیشگیری از سینه پهلو ،رعایت بهداشت فردی واجتماعی وازدیاد مقاومت بدن با ورزش ونداشتن سوء تغذیه وسایر اختلالات کاهنده ایمنی بدن است.در آغاز باید کوشید از فردی که دچار عفونت شده به گونه ای مراقبت کنیم که ترشحات سرفه وبزاق وخلط وی به دهان وسینه های دیگران منتقل نشود واگر هم شد آن را در مراحل اولیه درمان کنند. با عدم استعمال دخانیات وپرهیز از آلودگیهای محیطی از جمله گرد وغبار، دود کارخانجات وماشینها می توان ریه ها را سالمتر نگهداشت. ساکنان شهرها وبه ویژه شهرهای بزرگ وصنعتی، با استنشاق مداوم هوای تمیز پارکها وکوهها وجنگلها همراه با ورزشهای مداوم روزانه می تواند ریه ها را در برابر بسیاری از بیماریهای ناتوان کننده وکشنده بیمه نموده وآنها را سالم نگهدارد.