شفاآنلاین>سلامت>در میان استرس و اختلال ناشی از بیماری همه‌گیری کرونا، والدین و مراقبان کودکان زمان و انرژی کمتری برای مشارکت دادن کودکان نوپا در مکالمه داشته‌اند.به گزارش شفاآنلاین:مطالعات جدید از محققان بیمارستان «رود آیلند» و بنیاد غیرانتفاعی LENA نشان می‌دهد، کودکانی که در طول همه‌گیری کرونا به دنیا می آیند، به میزان قابل توجهی کمتر صدا سازی می‌کنند و در رفتارهای کلامی نوبتی که برای رشد مهارت های زبانی حیاتی است، کمتر مشارکت می کنند.
«شان دیونی»، مدیر آزمایشگاه تصویربرداری پیشرفته کودک در مرکز INSPIRE بیمارستان رود آیلند، و همکارانش از سال ۲۰۱۰ بیش از هزار و ۷۰۰ خانواده و فزرندانشان را در رود آیلند ردیابی کرده اند.
محققان همزمان با رشد کودکان، آزمایش‌های رشد شناختی و زبانی و همچنین اسکن‌های مغزی انجام دادند و نحوه مواجهه کودکان با زبان را در اولین سال‌های زندگی‌شان بررسی کردند. این محققان در طول همه‌گیری کرونا نیز ارزیابی‌های خود را ادامه دادند، اما دیونی گفت که وی و همکارانش به سرعت متوجه تغییری در کودکان مورد مطالعه شان شدند.
دیونی گفت: ما چند ماه پس از همه‌گیری کرونا متوجه شدیم که بچه‌ها در انجام تست‌های شناختی کمی چالش‌های بزرگ‌تری دارند. به نظر می‌رسید که کودکان کمی بیشتر طول می‌کشد تا ارزیابی‌های خود را انجام دهند و احتمالا آنگونه که معمولا مشاهده کرده بودیم توجه یا عملکرد خوبی نداشتند.
با گذشت یک سال از همه گیری کرونا، میانگین عملکرد شناختی کودکان ۳ ماهه تا ۳ ساله کمترین میزان از زمانی بود که محققان شروع به اندازه گیری آن در سال ۲۰۱۰ کردند.
برای کودکان نوپا ۱۶ ماهه یا کمتر، نمرات زبان بیانی و دریافتی از حدود ۹۰ امتیاز در مقیاس ۱۴۰ در سال ۲۰۲۰ به ۶۰ امتیاز در سال ۲۰۲۱ در ارزیابی های عادی مهارت های کلامی کاهش یافت. علاوه بر این، داده‌های تصویربرداری عصبی نشان می‌دهد، نوزادانی که در طول همه‌گیری به دنیا می‌آیند، در مقایسه با نوزادانی که در سال‌های قبل از همه‌گیری به دنیا آمده‌اند، رشد کندتری در ماده سفید، کانال‌های ارتباطی مغز داشته‌اند.
وی گفت: اینطور نیست که این رشد ابتدا کند باشد و به آرامی به حالت عادی باز گردد، بلکه به نظر می رسد که این رشد با گذشت زمان در حال کاهش است؛ بدان معنا که به نظر می رسد تأثیر تجمعی کووید بر محیط در حال وخیم تر شدن است. بنابراین این موضوع هشدار دهنده است.
درگیری کمتر زبانی
تحقیقات دیونی و هم تحقیقات جداگانه ای که توسط محققان بنیاد LENA انجام شد، نشان می دهد که این تأخیرهای رشدی احتمالا به دلیل درگیری کمتر زبانی ایجاد می شود. ۳۰ سال پیش، روانشناسان کودک دانشگاه کانزاس متوجه شدند که رشد زبانی کودکان تا حد زیادی به افرادی بستگی دارد که آنها را در گفتگوی غنی درباره جهان اطراف خود درگیر می کنند.
مطالعه برجسته آنها، «تفاوت های معنی داری» را میان دایره لغات کودکان تا ۳ سالگی در خانواده های مرفه و خانواده هایی که تحت پوشش های حمایتی رفاهی قرار دارند تخمین زد؛ این مطالعه نشان داد که کودکان خانواده های مرفه تا ۳ سالگی در ساعت بیش از سه و نیم برابر کودکان خانواده های تحت پوشش های حمایتی - رفاهی کلمه می شنوند. این موضوع شکافی را میان کودکان این دو خانواده در مورد دایره لغات ۳۰ میلیون کلمه ای که باید تا زمان شروع مدرسه بدانند، ایجاد می کند.
بزرگسالان به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های زبانی خود را با «نوبت‌گیری مکالمه‌ای» تقویت کنند - به این صورت که در پاسخ به صدای ناله یا گریه کودک با آنها صحبت می کنند و سپس مکث می کنند تا به کودک نوپا اجازه دهند که به آنها جواب دهد. والدین اغلب از مبادلاتی این چنینی برای پاسخ به نیازهای فرزندان خود یا تشویق علایق آنها استفاده می کنند.
سه سال قبل از همه گیری کرونا، یک کودک ۲ ساله در مطالعه رود آیلند به طور متوسط ۱۰۰-۱۴۰ کلمه در ساعت می شنید و ۳۵-۵۰ مکالمه با بزرگسالان اطراف خود داشت. در مقابل، در سال های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، یک کودک ۲ ساله حدود ۲۰ تا ۷۰ کلمه در ساعت می شنید و ۱۵ تا ۲۵ مکالمه در ساعت داشت.
دئونی همچنین دریافت که کودکان نوپا در طول همه‌گیری، بخش بیشتری از وقت خود را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند. این در حالی است که آکادمی اطفال آمریکا استفاده از رسانه و تلویزیون را برای کودکان زیر ۲ سال توصیه نمی کند.
محققان گفتند: که بیماری همه گیری کرونا خانواده ها را به گونه ای تحت فشار قرار داده که مشارکت آنها را با فرزندانشان کمتر کرده است. والدین خشمگین تر شده اند و کودکان نوپا اغلب با خواهر یا برادر بزرگتر خود در خانه می مانند و نیز تعداد کودکانی که در برنامه های رسمی مراقبت روزانه با معلمانی که برای مشارکت آنها آموزش دیده اند، کمتر شده است. علاوه بر این، در بسیاری از موارد، معلمان دوره های اول با هدف محدود کردن شیوع کرونا از ماسک‌های صورت استفاده می‌کنند که این موضوع دیدن عباراتی که معلم صحبت می کند و شنیدن این عبارات و پاسخ دادن به آنها را برای کودک دشوارتر کرده است.
