بیمارستان‌های ناایمن تهران کدامند؟

شفاآنلاین>سلامت> در مواقع بحرانی، مثل وقوع زلزله، نخستین مراکزی که می‌توانند به داد آسیب‌دیدگان برسند، بیمارستان‌ها هستند. با وجود این، با نگاهی گذرا به ساختمان بیشتر بیمارستان‌ها، این‌طور تصور می‌شود که خودشان حال و روز خوشی ندارند؛ چراکه قدمت زیادی دارند و همین قدیمی بودن می‌تواند نشانه‌ای از فرسوده و ناایمن بودن آنها باشد.

به گزارش شفاآنلاین: برای پاسخ به این پرسش‌که قدیمی بودن ساختمان بیمارستان‌ها نشان از فرسودگی آنها دارد و موقع رخداد زلزله ممکن است فرو بریزند یا نه، باید پای صحبت کارشناسان نشست که در گزارش‌های بعد خواهد آمد، اما در این گزارش، علت ناامن بودن برخی از بیمارستان‌های تهران را از زبان کارشناسان اداره بحران بررسی کرده‌ایم. 

طبق آماری که وزارت بهداشت در بررسی فضاهای درمانی تهران به دست آورد و حتی وزیر بهداشت سابق هم اعلام کرد، نیمی از بیمارستان‌ها ناایمن و غیرمقاوم هستند و قدیمی بودن بنا، یکی از علت‌های ذکر شده برای این عارضه است. بیشتر این بیمارستان‌ها در محله‌های قدیمی شهر واقعند، از آن جمله می‌توان به بیمارستان‌های مناطق ۷، ۱۰، ۱۱ و ۱۲ اشاره کرد.  
برای نمونه، ۱۱ بیمارستان در منطقه ۷ وجود دارد که به گفته مسئولان ستاد مدیریت بحران این منطقه، بیشترشان وضعیت مطلوبی ندارند و بیمارستان امام حسین(ع) بیش از بقیه نیاز به رسیدگی دارد. به گفته مسئولان ستاد مدیریت بحران، سازه‌های ایمنی این بیمارستان با وجود مراجعه زیاد بیماران، مناسب نیست و تجهیزات کافی ندارد. مقاوم نبودن سازه ساختمانی، فرسودگی آسانسورها، نقص سیستم تأسیساتی و کهنگی سیستم سیم‌کشی از مواردی است که این بیمارستان را ناایمن کرده است. سیستم اطفای حریق این بیمارستان هم کامل نیست و با اینکه نسبت به دیگر بیمارستان‌های فرسوده شهر جوان‌تر است، اما قدم زدن در کریدور آن حس ناخوشایندی به مراجعان القا می‌کند. در طبقه زیرزمین این بیمارستان، راهرو باریکی با سقفی کوتاه و روشنایی کم وجود دارد که هنگام‌ تردد در آن، مراجعان احساس ناامنی می‌کنند.  

از منطقه ۱۲ به‌عنوان طهران قدیم یاد می‌شود و محله‌هایش در زمان شکل‌گیری پایتخت ساخته شده‌اند. به همین دلیل، بیمارستان‌های این منطقه هم قدیمی‌اند و به گفته مسئولان ستاد مدیریت بحران، ایمنی کافی ندارند. به‌عنوان مثال، بیمارستان رازی سال ۱۳۱۲ ساخته شده و بیمارستان طرفه هم عمری ۸۲ ساله دارد. شکل‌گیری بیمارستان سینا هم به عهد ناصری برمی‌گردد و اگرچه ظاهر برخی از این مراکز درمانی در منطقه ۱۲ نونوار شده، اما نتوانسته فرسودگی و ناامنی آنها را برطرف کند. شکل اتاق‌ها، پنجره‌ها و کریدورهای این بیمارستان‌ها، خبر از قدیمی بودنشان می‌دهد و متأسفانه برخی از آنها فاقد پله فرار هستند و عیب‌های زیادی در سیستم سیم‌کشی، تأسیسات و آسانسورهای آنها دیده می‌شود.  

۵ بیمارستان در منطقه ۱۰ وجود دارد، اما در این بین فقط بیمارستان لولاگر دولتی است. با اینکه فضای وسیعی ندارد، اما همه‌روزه پذیرای بیماران زیادی است که یکی از علت‌های آن، ارائه بهترین خدمات با کمترین هزینه به بانوانی است که قصد زایمان دارند. خوشبختانه مقاوم‌سازی این بیمارستان انجام شده و به گفته مسئولان ستاد مدیریت بحران، به‌جز بیمارستان‌های میمنت و آزادی که یک طبقه هستند، مابقی بیمارستان‌ها مجهز به پله فرار هستند. از این نظر می‌توان گفت بیمارستان‌های منطقه ۱۰ وضعیت بهتری نسبت به مراکز درمانی مناطق دیگر دارند، ولی این سخن به این معنا نیست که از هر نظر کامل و بی‌نقص هستند.  
در جوار این منطقه هم، بیشتر بیمارستان‌های منطقه ۱۱ قدمت زیاد و ساختمان‌های فرسوده‌ای دارند. البته فعالیت‌هایی برای نوسازی و از همه مهم‌تر، توسعه بیمارستان‌های فارابی و روزبه در این منطقه انجام شده است.  

۳ بیمارستان در منطقه ۱۳ فعال است که قدیمی‌ترین آنها با بیش از ۷۰ سال قدمت، بوعلی سینا است. بیمارستان شهید لواسانی هم سال ۱۳۳۶ ساخته شده که دومین مرکز تخصصی قلب تهران است و مراجعه‌کننده زیادی دارد. در دل این بیمارستان، بنای چندصدساله‌ای وجود دارد که بعد از بهسازی به ساختمان اداری تبدیل شده است. این بیمارستان که به باغ سرخه‌حصار معروف بود، شکارگاه ناصرالدین شاه بود و برای رفاه خودش عمارت یاقوت را در آن ساخته بود تا اینکه سال ۱۳۳۶ به بیمارستان تغییر کاربری داد. بخش‌های بستری این بیمارستان چند بار مرمت شده و بخش‌های جراحی قلب و اتاق عمل آن نوساز است. سومین بیمارستان منطقه ۱۳ هم «فجر» نام دارد که سال ۱۳۷۰ ساخته شده است. به گفته مسئولان ستاد مدیریت بحران، اغلب این بیمارستان‌ها مشکل سازه‌ای دارند. راه‌پله فرار در آنها جانمایی نشده و گاهی اوقات سیستم برق آنها دچار مشکل می‌شود. البته بیشتر این مشکلات در درمانگاه‌های منطقه ۱۳ نیز دیده می‌شود.  

 نوسازی در اولویت کارها

در تکه پانزدهم پایتخت ۳ بیمارستان وجود دارد که بیمارستان «خاص شرق تهران» در محله مسگرآباد و شهدای گمنام در خیابان خاوران، نوسازند و نکات ایمنی و تأسیساتی در آنها رعایت شده است، اما بیمارستان مهدیه با ۵۵ سال قدمت نیاز به رسیدگی دارد تا در مواقع بحرانی، با مشکل روبه‌رو نشود.  
بیمارستان ضیاییان هم در منطقه ۱۷ قدمت زیادی دارد و تنها بیمارستان این منطقه به شمار می‌رود. مراجعه بیماران به این بیمارستان زیاد است؛ چراکه مناطق اطراف آن با نبود یا فقر مراکز بهداشتی و درمانی مواجهند. چند سالی است مسئولان مشغول ساخت بخش‌های جدید در محوطه این مرکز درمانی هستند. تا قبل از نوسازی این بیمارستان، کمتر کسی رغبت می‌کرد پا به این مرکز درمانی بگذارد؛ چراکه فرسودگی آن توی ذوق می‌زد، اما خوشبختانه فعالیت مسئولان بیمارستان کارساز شده و بخش‌های نوساز سبب افزایش ایمنی این مرکز درمانی و رغبت زیاد بیماران برای مراجعه به آن شده است.  

منطقه ۴ وسعت و جمعیت زیادی دارد و به تبع آن، مراکز درمانی فراوانی هم دارد، به گونه‌ای که ۷ بیمارستان و ۱۱۲ درمانگاه در این منطقه فعالند. بیمارستان قمربنی‌هاشم(ع) قدیمی‌ترین مرکز درمانی این منطقه سال ۱۳۴۶ ساخته شده و به گفته مسئولان ستاد مدیریت بحران، ایمن‌سازی آن سال‌ها پیش انجام شده است. بیمارستان جامع بانوان آرش که ۵۰ سال پیش‌ساخته شده، نوسازی شده و بیمارستان‌های الغدیر، لبافی‌نژاد، رسالت و گلستان (نیروی دریایی) هم شرایط مطلوبی دارند. تنها بیمارستانی که تأسیسات آن مشکل داشت و پیش از این از سازمان آتش‌نشانی تذکر گرفته بود، بیمارستان تهرانپارس بود که مشکلات آن تا حد زیادی حل شده است. به‌رغم اینکه درمانگاه‌های این منطقه تاحدودی توانسته‌اند کمبود بیمارستان را نسبت به جمعیت جبران کنند، متأسفانه بیشترشان ایراد شهرسازی دارند و به گفته کارشناسان ستاد مدیریت بحران، اگر ایرادهای تأسیساتی و سازه‌ای را رفع نکنند، هرکدام می‌توانند مشکل‌آفرین شوند.  
 
فعالیت در محله‌ای شلوغ

۲ بیمارستان در تکه چهاردهم پایتخت فعال است. بیمارستان «مردم» سال ۱۳۴۶ تأسیس شده و سالانه نزدیک به ۲۵۰ هزار بیمار به آن مراجعه می‌کنند. به همین دلیل، ایمن‌سازی آن در اولویت برنامه مسئولان بیمارستان قرار دارد و چندی پیش پله فرار در پشت ساختمانش ایجاد شد. از آنجا که کریدور و سالن انتظار بیمارستان کوچک است، برای جلوگیری از ازدحام جمعیت، نوبت‌دهی به‌صورت تلفنی و اینترنتی انجام می‌شود، اما این بیمارستان در بافت فرسوده و متراکم خیابان کرمان قرار گرفته که این ویژگی در زمان بحران می‌تواند مشکل‌ساز شود. کلنگ بیمارستان ۹ طبقه بعثت هم سال ۱۳۵۰ به زمین خورده و سال ۱۳۶۸ به بهره‌برداری رسیده است. مسئولان ستاد مدیریت بحران از نبود سیستم اعلام و اطفای حریق این مرکز درمانی ایراد گرفته بودند و همچنین باید اقدامی برای ایجاد راه خروج اضطراری در آن انجام شود.