در هفت روز گذشته دو حادثه تاثربرانگیز با فاصله بسیار کم از یکدیگر رخ داد که بهداشت روان افراد جامعه از جمله کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر خود قرار داد
شفاآنلاین>سلامت> در هفت روز گذشته دو حادثه تاثربرانگیز با فاصله بسیار کم از یکدیگر رخ داد که بهداشت روان افراد جامعه از جمله کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر خود قرار داد. در حادثه شهادت مامور نیروی انتظامی ویدئویی با عنوان «لحظه روبه‌رو شدن فرزند شهید رنجبر با قاتل پدرش» در حالی دست‌به‌دست می‌شد که چرایی الزام به رودررو کردن فرزند شهید با قاتل و نادیده گرفتن بهداشت روان و حقوق قانونی فرزند و در عین حال متهم و دامن زدن به افکار متاثرشده افراد جامعه با تحریک و تهییج بیشتر احساسات، مورد سوال بود.
به گزارش شفاآنلاین: حدودا دو روز پس از حادثه یادشده، کلیپ قتل مادر ۱۷ ساله اهوازی به دست همسرش نیز با بی‌توجهی مضاعف‌تری نسبت به بهداشت روان خانواده و فرزند این مادر و سایر کودکان و نوجوانان جامعه منتشر و در جمع‌های خانوادگی با حضور فرزندان پخش شد، حال آنکه حواسمان نبود کودکان و نوجوانان را باید هرچه بیشتر از این حواشی دور نگه داریم.
به نظر می‌رسد همچنان شدت مواجهه آسیب‌زای کودکان و نوجوانان با چنین حوادثی در ابتدا برای مسوولان و سپس برای مردم به درستی روشن نشده و بسیاری از ما هنوز نمی‌دانیم بچه‌ها رفتار و واکنش ما نسبت به حوادث را می‌بینند و گرچه قدرت تجزیه و تحلیل کامل مسائل را ندارند، اما به درستی متوجه واقعیات روز جامعه می‌شوند.
جدای از اینکه نباید به سادگی از کنار این حوادث و انتشار آنها بی‌توجه به بهداشت روان تمام افراد جامعه از جمله کودکان و نوجوانان عبور کرد، کارشناسان این حوزه معتقدند خیلی پیش‌تر از رخداد چنین حوادثی، از همان دوران کودکی والدین با به کار بردن عبارات و اصطلاحاتی همچون «اگر مرد عصبی شود، خون به پا می‌کند»، «اگر شیطونی کنی سرت را گوش تا گوش می‌برم و بالای دیوار یا لب جوی می‌اندازم»، «پسر بچه‌ها نمی‌توانند خشم خود را کنترل کنند و عصبانیت خود را با خشم و قدرت بروز می‌دهند»، «چون برادرت پسر است می‌تواند این کار را انجام دهد، اما تو دختری و نباید شیطونی کنی»، «اگر بابات بفهمه خون به پا می‌کنه» و… غیرمستقیم و بی‌آنکه متوجه باشند در حال ترویج خشونت و دادن این مجوز به بچه‌ها هستند که «دخترها باید از مردان بترسند و پسرها ذاتا مختار هستند که بدون فرو خوردن و کنترل خشم و عصبانیت خود، این احساسات را به فجیع‌ترین شکل بروز دهند.»
دکتر نازنین حبیبی مدیر تیم تخصصی کودک و نوجوان در انجمن ازدواج و خانواده کشور در این رابطه با بیان اینکه برخی عبارات، ضرب‌المثل‌ها و استعارات در صحبت‌های ما می‌تواند به ذهنیت کودکان و نوجوانان برای تخلیه نادرست هیجانات و بروز خشونت دامن بزند، به ایسنا گفت: در واقع عباراتی نظیر اینکه «اگر مرد عصبی شود خون به پا می‌کند»، یا «زدی ضربتی، ضربتی نوش‌کن»، «مرده و غیرتش» و… می‌تواند در ذهن کودکان و نوجوانان به نوعی تشویق به خشونت و یا مجوزی برای بروز رفتارهای خشمگین تلقی شود و گویی ما با به کار بردن این عبارات به این رفتارها اعتبار بخشیده و در حال عادی‌سازی آنها هستیم و ناخودآگاه یکدیگر و کودکان و نوجوانان و به ویژه پسران را تشویق به جنگیدن و جنگجو بودن می‌کنیم.
روانشناس کودک و نوجوان با ذکر مثالی ادامه داد: بسیاری از ما عبارت «سرت را گوش تا گوش می‌برم و بالای دیوار یا لب جوی می‌اندازم» را شنیده‌ایم. این عبارات در بچه‌ها چه مفهومی را ایجاد می‌کنند؟ بعضا این اصطلاحات به ویژه برای پسران و مردان آینده این جامعه نوعی تایید خشونت است و وقتی این اصطلاحات را از کودکی برای بچه‌ها به کار برده و در حضور آنها استفاده می‌کنیم در واقع در حال عادی‌سازی آن هستیم. از بچگی در حضور کودکان می‌گوییم «مردها غیرتی بشوند خون به پا می‌کنند»، «پسر بچه است و نمی‌تواند خشم خود را کنترل کند» و در بازی‌ها تفنگ و شمشیر برایشان می‌خریم و به نوعی این‌گونه بخشی از فرهنگ و اصطلاحات زبانی ما در حال نرمال کردن خشونت در کودکان و نوجوانان است.
حبیبی با تاکید بر اینکه والدین تحت هیچ شرایطی نباید درباره اخبار منفی و خشونت‌بار با بچه‌ها صحبت کنند، تصریح کرد: صحبت کردن درباره این خشونت‌ها می‌تواند ترس‌هایی را نظیر «من اگر کاری کنم بابای من هم می‌تواند آنقدر خطرناک شود که سرم را ببرد» در کودکان و نوجوانان ایجاد کند، این ترس برای دختر بچه‌ها این تصور را ایجاد می‌کند که مردها صدمه‌زننده و آسیب‌رسان هستند و در پسران نیز این تصور ایجاد می‌شود که چون پسر هستند به هنگام هیجانی شدن یا خشمگین شدن حق دارند خشم خود را به بدترین شکل خالی کنند و این قدرت را دارند. در واقع با این کار به بچه‌ها مجوز بروز چنین رفتارهایی را در بزرگسالی می‌دهیم.
حبیبی با اشاره به اصطلاح «اگر بابات بفهمه خون به پا می‌کنه» ادامه داد: این اصطلاح در چشم بچه‌ها به ویژه دختر بچه‌ها ترسناک است و این ترس می‌تواند تبدیل به تنشی از نوع جنسیت‌زدگی شود. برای مثال اگر به پیشینه خانوادگی دخترهایی که در بزرگسالی تمایل به پوشیدن لباس مردانه دارند نگاه کنیم درمی‌یابیم که بعضا پدرهایی عصبی داشته که منجر به پررنگ شدن تفاوت جنسیتی در خانه شده است. به طوری که پسرها امکان انجام هر کاری را داشته‌اند و دائما به دختران خانواده گفته شده «چون برادرت پسر است می‌تواند این کار را انجام دهد و چون تو دختر هستی حق انجام این کار را نداری.» در واقع این یک امر الگویی در کودکی است که منجر به این می‌شود افراد در بزرگسالی به خود اجازه دهند خشونت را به بدترین شکل بروز دهند. بچه‌ها باید بدانند مردانگی به بروز خشم نیست، تمام احساسات ما چه زن باشیم و چه مرد باید تحت کنترل خودمان باشد.
حبیبی همچنین درباره اثرات مخرب تماشای ویدئوهای خشونت‌بار در حضور کودکان و نوجوانان گفت: این امر خودش خشونت محسوب می‌شود، یک انسان چرا باید قتل یک انسان دیگر را نگاه و ویدئو آن را منتشر کند و در عین حال به فرزند خود نیز نشان دهد؟ حتی والدین باید آگاه باشند که فرزندان چه محتوایی را در رسانه‌ها و شبکه اجتماعی استفاده می‌کنند و از در دسترس بودن چنین محتوایی برای فرزندان جلوگیری کنند.
نظرشما
آخرین اخبار