داروی اشتراکی

شفاآنلاین>سلامت> کمبود داروهای مورد نیاز خارجی در سال‌های اخیر موجب شده است مردم با به اشتراک‌گذاشتن ذخیره‌ها یا سفارش به مسافران، بخشی از مشکل خود را حل کنند

به گزارش شفاآنلاین: به اشتراک‌گذاشتن ذخیره باقی‌مانده از داروهای خارجی مورد نیاز روایت ثابت این روزهای بسیاری از بیماران است که سال‌های سال از داروهای خارجی استفاده می‌کردند و این روزها به دلایل مختلف، دسترسی به این داروها برایشان ممکن نیست. چنین اتفاقی موجب شده است تا بسیاری از مردم به‌صورت خودجوش دست به تقسیم داشته‌هایشان بزنند و هر از گاهی در شبکه‌های اجتماعی و دنیای واقعی با پیام‌هایی برای بخشیدن چند بسته از یک داروی خارجی روبه‌رو می‌شویم. این اتفاق در برخی از داروخانه‌های شهر تکرار می‌شود و فقط کافی است هنگام حضور در چنین فضایی کمی بیشتر به حرف‌های رد‌و بدل شده میان افراد توجه کنیم. زن و مرد جوانی جلوی باجه تحویل داروی داروخانه‌ای در شرق تهران ایستاده‌اند و خلوتی داروخانه این فرصت را به آنها و مدیر داروخانه می‌دهد تا به راحتی گفت‌وگوی خود را دنبال کنند. دختر جوان از روند جست‌وجوی‌ داروی خود برای مشکل مایع گوش می‌گوید؛ اینکه به‌دنبال داروی خارجی برای کنترل بیماری‌اش به داروخانه‌های بسیاری سر زده و از تمام آنها دست خالی راهی داروخانه دیگری شده است.

مدیر داروخانه که مرد پیری است و روی صندلی پشت پیشخوان نشسته است، در تمام مدت سرش را به نشانه تأسف تکان می‌دهد و در میانه صحبت‌های دختر جوان از بیمارانی می‌گوید که هر روز برای تهیه داروهای مورد نیاز خارجی به او مراجعه می‌کنند و سؤال می‌پرسند. پسر جوان که گویا مدتی قبل، مشکلی مشترک را تجربه کرده بود، فرمان گفت‌وگو را به‌دست می‌گیرد و با گفتن نخستین جملات لبخند را بر لبان دختر جوان می‌نشاند؛ «من چند بسته از این دارو را دارم و بعد از رفع بیماری‌ام دیگر نیاز به دارو پیدا نکردم.» دختر جوان تلاش می‌کرد تا خوشحالی خود را از این جمله پنهان کند و میدان را به مدیر داروخانه سپرد؛ «خب شما این داروها را به این خانم بدهید.» این جمله مدیر داروخانه نقطه پایانی بر تعارف‌های این دو مشتری بود و پسر جوان قرار گذاشت که داروی خارجی را فردا به داروخانه بسپارد و دختر جوان نیز پس از تماس با داروخانه برای گرفتن دارو مراجعه کند تا شاید از این طریق برای مدتی هر چند کوتاه مشکلش رفع شود.

 دارو؛ بهترین سوغاتی
براساس گفته رامین، زمانی که او یا یکی از دوستان و اقوامش برای سفر به ایران برنامه‌ریزی می‌کند، بخشی از ظرفیت چمدان‌ها را به سفارش‌های دارویی اختصاص می‌دهند؛ «با توجه به کمیاب یا نایاب‌شدن برخی از داروهای خارجی، در چند سال اخیر یاد گرفته‌ایم که موقع سفر به ایران باید بخشی از چمدان خود را به دارو اختصاص بدهیم، البته ما این امکان را نداریم که داروهای خاص و در حجم زیاد به ایران بیاوریم اما تا جایی که از دستمان بربیاید، تلاش می‌کنیم تا به اطرافیانمان کمک کنیم، مثلا همین چند وقت پیش یکی از دوستان خواهرم که مبتلا به آسم است، نتوانست داروهای خارجی خود را در تهران پیدا کند، من از طریق سایت آمازون آن دارو را خریدم و به‌وسیله یکی از دوستانم که مسافر تهران بود، دارو را به آن فرد رساندم.» در این میان برخی از مسافرانی که ایران را به مقصد کشورهای همسایه برای سفرهای کاری و تفریحی ترک می‌کنند، مسئولیت تهیه نیازهای دارویی اطرافیان را برعهده می‌گیرند. نازنین سال‌ها از میگرن شدید رنج می‌برد و وابسته به یک داروی خارجی است. براساس گفته او تنها این دارو می‌تواند دردش را تسکین دهد؛ «‌داروی من کمیاب شده و به هر داروخانه‌ای که فکرش را بکنی، سر زده‌ام اما دارویم را پیدا نکردم. مادرم برای سفر به ترکیه رفته بود، تنها راهی که به ذهنمان رسید این بود که مادرم نسخه را با خودش ببرد تا شاید از ترکیه بتواند دارو را تهیه کند. در نهایت همان داروهایی که از ترکیه به دستم رسید، توانست دردم را تسکین دهد.»  کشورهای عراق و تا چندی پیش افغانستان نیز در دسته کشورهایی قرار داشتند که افراد می‌توانستند برخی از داروهای خارجی را تهیه کنند؛ مانند مصطفی که سال گذشته برای انجام یک مأموریت کاری به افغانستان سفر کرده بود، به‌دلیل درخواست یکی از همکارانش، در مسیر سفر به چند داروخانه سر زده بود تا داروی خارجی برای رفع مشکل گوارشی فرزند همکارش تهیه کند.

 درخواست‌های توییتری و اینستاگرامی
نیم‌نگاهی به شیوه‌های دسترسی به دارو‌های خارجی در روزگار کمبود این قبیل داروها در کشور، این واقعیت را گوشزد می‌کند که بسیاری از افراد در تلاش هستند تا با ایجاد شبکه‌های ارتباطی منحصر‌به فرد، شرایط را برای بیماران وابسته به داروهای خارجی تسهیل و به طرق مختلف راه را برای به اشتراک‌گذاشتن این قبیل داروها مهیا کنند.روزنامه همشهری