بیمارستان نمازخانه ندارد، نگهبان ها گفتند برای این که نماز بخوانی برو بیمارستان امام حسین (ع) که روبه روی این جاست
شفاآنلاین>سلامت> یک سال از بهره برداری بیمارستان ۴۰۰ تختخوابی شهید هاشمی نژاد می گذرد، اگرچه در این بیمارستان از ازدحام و شلوغی کلافه کننده خبری نیست اما سنگینی انواع مشکلاتش این روزها روی دوش بیماران و همراهان بیمار حس می‌شود، وقتی وارد بیمارستان شدم خوابیدن مرد میان سالی روی صندلی ها توجهم را جلب کرد ، به چهره درهم او نگاه می کردم او یکی از همراهان بیمار بود که جایی برای خوابیدن نداشت؛ حتی در بیرون از بیمارستان خوابیدن افرادی در داخل خودرو نیز نشان می داد که آن ها هم از همراهان بیمار هستند و مجبورند داخل خودرو چندین شب و روز را سپری کنند و این آوارگی همراهان بیمار در مشهد داستان تلخی است که البته منحصر به این بیمارستان نیست .
به گزارش شفاآنلاین: یکی از مراجعه کنندگان که همسرش را برای زایمان به بیمارستان شهید هاشمی نژاد آورده است از خوابیدن همراهان بیمار در صندلی های راهروی بیمارستان گلایه می کند و می گوید:« این فردی که روی صندلی ها دراز کشیده است همراه یکی از بیماران است؛ می خواهم از مسئولان بیمارستان سوال کنم که ساختمانی به این بزرگی برای بیمارستان درست کرده اند اما جایی برای استراحت همراهان بیمار نیست؛ حتی مادر خانمم را که به عنوان همراه همسرم آمده نگذاشتند پیش همسرم برود.»
بعد از دقایقی مادر خانم این فرد از راه می رسد و در کنارش می نشیند، از او سوال می کند که توانستی نماز بخوانی ؟با حالت ناراحتی و خستگی می گوید: بیمارستان نمازخانه ندارد، نگهبان ها گفتند برای این که نماز بخوانی برو بیمارستان امام حسین (ع) که روبه روی این جاست؛ یا این که گوشه ورودی راهروی بیمارستان یک جای کوچک به اندازه یک نفر هست که می توانید آن جا نماز بخوانید؛ من هم رفتم که نماز بخوانم دیدم مادری در حال شیر دادن به فرزند خودش است و جا برای نماز خواندن نبود.او در ادامه از نبود سرویس بهداشتی در داخل بیمارستان نیز گلایه می کند و می گوید: "بیمارستان نوساز برای مراجعه کنندگان سرویس بهداشتی ندارد؛ از خانمی که در قسمت پذیرش بود سوال کردم چرا این جا سرویس بهداشتی نیست در جواب من گفت بروید از رئیس بیمارستان سوال کنید من نمی دانم؛ مجبور شدم به سرویس بهداشتی کلینیک ویژه بروم که آن جا حتی مایع دستشویی نداشت، شیرآلات سرویس بهداشتی خراب بود، واقعا متاسفم حتی مایع ضد عفونی هم این جا نگذاشته اند.»
به گوشه ورودی راهروی بیمارستان نگاهی کردم دیدم حرف پیرزن درست است ؛ فضایی کوچک برای خواندن نماز اختصاص داده بودند؛ قبلا آن چه در ذهن داشتم این بود که بیمارستانی با این زیبایی و وسعت که در چند طبقه ساخته شده است حتما باید دارای نمازخانه ای بسیار زیبا و وسیع باشد اما دریغ از وجود یک نمازخانه!
تمام صندلی ورودی بیمارستان پر از بیماران و همراهان آن ها بود؛ حتی مسئولان بیمارستان کوچک ترین علامتی جهت رعایت فاصله گذاری اجتماعی برای نشستن روی صندلی ها نگذاشته بودند و هر فردی هر جا دلش می خواست می نشست.
ادامه صحبتم با این همراه بیمار از یک مورد عجیب دیگر در بیمارستان حکایت داشت، او پیامکی از گوشی خود به من نشان داد که با یک شماره همراه و شماره کارت بانکی شخصی پزشک از او خواسته بودند که هزینه درمان را به این شماره کارت بپردازد؛ «وی با طرح این سوال که من به خاطر بچه ام مبلغ گفته شده را سریع به همین حساب اعلام شده واریز کردم اما واقعا نمی دانستم این شماره کارت بانکی درست بود یا نه! ولی به هر حال مجبور به پرداخت شدم، موضوع را به نگهبان اعلام کردم در جوابم گفت که شماره حساب درست است برو واریز کن، با خودم گفتم چرا به جای این که صورت حساب بدهند و به حساب بیمارستان پول را واریز کنم باید پول ویزیت را برای آقای دکتر کارت به کارت کنم؟”
عشق و تعهد به خدمت کادر درمان و پرستاران شاغل در مراکز درمانی کشور در ایام شیوع کرونا مثال‌زدنی است، این قشر تمامی خطرات را به جان خریدند و در خط مقدم مبارزه با کرونا ایثارگرانه ایستادگی کردند، بسیاری از مطالبات آن ها در هیاهوی کرونا جدی گرفته نشد؛ موضوعی که گلایه یکی از افراد کادر خدماتی بیمارستان هاشمی نژاد در گفت وگو با خبرنگار ماست، با او که همکلام شدم می گوید:” جانمان را کف دست گذاشتیم تا به بیماران کرونایی خدمت کنیم اما کمترین انتظاری که داشتیم این بود که کمی از ما حمایت می کردند، حداقل حمایت این بود که حق کرونایی ما را پرداخت کنند اما یک سال است که پرداخت نشده است.»
به هر حال مشکلات و حاشیه های بیمارستان هاشمی نژاد تنها به این موضوعات ختم نمی شود؛ 27 شهریور امسال محبوس شدن بیمار داخل آسانسور این بیمارستان هنگام انتقال به بخش مراقبت های ویژه و فوت بیمار خبر ساز شد تا جایی که ایمنی بیمارستان نوساز را زیر سوال برد؛ روزنامه خراسان در چهارم آبان در گزارشی که با عنوان "توضیحات دانشگاه علوم پزشکی درباره نقص آسانسور بیمارستان و فوت بیمار” منتشر کرد به چرایی و علت وقوع این حادثه پرداخت ؛ حادثه ای که به ادعای همراه بیمار، همین محبوس شدن در آسانسور باعث فوت بیمارشان شده است، موضوعی که مدیریت نظارت بر درمان دانشگاه علوم پزشکی با قاطعیت آن را رد و اعلام کرد که این بیمار در بخش آی سی یو فوت کرده نه داخل آسانسور. آن طور که دکتر انجیدنی در گفت وگو با خراسان رضوی اعلام کرده بود بیمار 30 تا 40 دقیقه در وضعیتی ناپایدار داخل آسانسور حبس شده و حال این سوال پیش می آید که چرا در این مدت طولانی با آتش نشانی برای حل مشکل آسانسور تماسی گرفته نشده است ، چه بسا اگر با آتش نشانی تماس گرفته می شد اکنون وضعیت متفاوت بود.
بعد از شنیدن گلایه های مراجعه کنندگان به بیمارستان هاشمی نژاد و برای پاسخ گویی مسئولان بیمارستان به دفتر مدیر بیمارستان آقای دکتر ایزدپناه مراجعه می کنم، مسئول دفتر بیمارستان اعلام کرد آقای دکتر برای این که با خبرنگاران مصاحبه کند باید درخواست کتبی از روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی داشته باشد و روابط عمومی بیمارستان نیز مطلع باشد.
روزنامه خراسان
نظرشما
آخرین اخبار