ریبوفلاوین ویتامینی است که برای رشد و سلامت کلی لازم است. این به بدن کمک می‌کند تا کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و چربی‌ها را برای تولید انرژی تجزیه کند و به بدن اجازه می‌دهد تا از اکسیژن استفاده کند.
شفاآنلاین>سلامت> بادام و سایر آجیل‌ها منابع خوبی از ویتامین B2 هستند. ویتامین B2، همچنین به عنوان ریبوفلاوین شناخته می‌شود، یکی از هشت ویتامین B کمپلکس است. مانند سایر ویتامین‌های گروه B، در تولید انرژی در بدن نقش دارد، اما کاربردهای مهم دیگری نیز دارد.
به گزارش شفاآنلاین: ویتامین B2 یک ویتامین محلول در آب است که روزانه از بدن خارج می‌شود، بنابراین باید هر روز آن را بازسازی کرد. بهترین راه برای دریافت این ویتامین، خوردن غذاهای غنی از ریبوفلاوین است. ریبوفلاوین در تخم مرغ، آجیل، محصولات لبنی، گوشت، کلم بروکلی، کلم بروکسل، جوانه گندم، برنج وحشی، قارچ، سویا، سبزیجات برگ سبز و غلات کامل و غلات غنی شده و نان یافت می‌شود.
ریبوفلاوین همچنین برای رشد و عملکرد پوست، پوشش دستگاه گوارش، سلول‌های خونی و سایر اندام‌های حیاتی استفاده می‌شود.
ویتامین B2 برای سلامت چشم نیز مهم است. به گفته مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی، این ویتامین برای محافظت از گلوتاتیون، که یک آنتی اکسیدان مهم در چشم است، مورد نیاز است. کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده (NLM) گزارش می‌دهد که خوردن یک رژیم غذایی غنی از ریبوفلاوین می‌تواند خطر ابتلا به آب مروارید را کاهش دهد. مصرف مکمل‌های حاوی ریبوفلاوین و نیاسین نیز ممکن است در پیشگیری از آب مروارید مفید باشد.
به نظر می‌رسد سطوح ویتامین‌ها، مواد شیمیایی و مواد معدنی خاص در جریان خون به سطوح سالم B2 نیز بستگی دارد. به عنوان مثال، ریبوفلاوین ویتامین B6 و فولات (ویتامین B9) را به اشکالی تبدیل می‌کند که بدن می‌تواند از آنها استفاده کند. ریبوفلاوین برای چگونگی پردازش آهن توسط بدن نیز مهم است. بدون آن، تحقیقات نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به کم خونی در بدن بیشتر است. مصرف ریبوفلاوین همچنین می‌تواند سطح هموسیستئین در خون را 26 تا 40 درصد کاهش دهد.
B2 ممکن است برای حفظ یک رژیم غذایی بارداری سالم نیز مهم باشد. بر اساس مطالعه‌ای که توسط بیمارستان زنان دانشگاه هایدلبرگ آلمان انجام شد، کمبود ریبوفلاوین ممکن است عاملی در ایجاد پره اکلامپسی باشد، وضعیتی که باعث افزایش فشار خون در اواخر بارداری می‌شود.
کسانی که از میگرن رنج می‌برند ممکن است متوجه شوند که مصرف دوزهای B2 ممکن است به آنها کمک کند.
کمبود ریبوفلاوین می‌تواند باعث کم خونی، گلودرد، زخم دهان یا لب، التهاب پوست و تورم بافت نرم در دهان شود. بر اساس گزارش مجله آمریکایی تغذیه بالینی، این علائم می‌توانند تنها پس از چند روز کمبود خود را نشان دهند.
مقدار معمول توصیه شده روزانه (RDA) ریبوفلاوین به سن، جنسیت و وضعیت باروری بستگی دارد. میزان مصرف روزانه ریبوفلاوین 1.3 میلی گرم برای مردان و 1.1 میلی گرم برای زنان است. دوز بالاتر 3 میلی گرم در روز می‌تواند به جلوگیری از آب مروارید کمک کند. دوزهای بالاتر تا 400 میلی گرم می‌تواند برای درمان سردردهای میگرنی استفاده شود.
به عنوان یک مکمل، ریبوفلاوین معمولاً در مولتی ویتامین‌ها و ویتامین‌های B کمپلکس گنجانده می‌شود. همچنین به طور جداگانه در دوزهای 25 میلی گرم، 50 میلی گرم و 100 میلی گرم موجود است. ریبوفلاوین نسبتاً غیر سمی در دوزهای بالا بی خطر در نظر گرفته می‌شود زیرا مازاد آن از طریق دستگاه ادراری دفع می‌شود. هر چند ممکن است مصرف دوزهای بالاتر B2 عوارض جانبی داشته باشد.
نظرشما
آخرین اخبار