چرا با کمبود دارو مواجه می‌شویم؟

شفاآنلاین>سلامت> چالش قیمت‌گذاری مواد اولیه دارو، کمبود برخی اقلام دارویی، موضوع تخصیص ارز ۴۲۰۰ تومانی و توزیع نامناسب داروها از جمله چالش‌های حوزه داروست که این روزها کارشناسان مختلف درباره آنها اظهارنظر می‌کنند.

به گزارش شفاآنلاین: در همین راستا با دکتر محمدمهدی مجاهدیان استادیار گروه اقتصاد و مدیریت دارو دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی ایران و عضو هیئت مدیره انجمن علمی مدیریت و اقتصاد دارویی ایران گفت‌وگو کردیم در ادامه مشروح این گفت‌وگو را می‌خوانید.

آقای دکتر کمبود داروها ارتباطی با توزیع نامناسب دارو دارد؟
علاوه بر تمامی این موارد، تخصیص ارز دولتی موجب شده است که دولت و وزارت بهداشت بخواهند برای جلوگیری از سوء استفاده در بازار، نظارت گسترده‌ای بر تمامی قسمتهای زنجیره تامین از جمله توزیع دارو داشته باشند. در حال حاضر تمامی داروها با برنامه توزیع استانی که سازمان غذا و دارو اعلام می‌کند در سراسر کشور پخش می‌شوند و تازه بعد از آن معاونت‌های استانی تعیین می‌کنند که داخل هر استان به کدام داروخانه‌ها و به چه تعداد از یک دارو تحویل داده شود.
مسئولان سازمان غذا و دارو بارها اعلام کرده‌اند که قیمت دارو در کشور ما پایین هست. در واقع چرا دارو ارزان هست اما گاهی موجود نیست؟
واردات محصولات مشابهی که تولید داخل دارند اقدام درستی بود؟
کمی هم راجع به کمبودهای اخیر داروهای کووید و موارد مرتبط توضیح دهید؟
ببینید یک اداره به نام اداره مواد اولیه دارویی در سازمان غذا و دارو وجود دارد که وظیفه آن نظارت بر واردات و تولید مواد اولیه دارویی است. بنابراین متولی این نظارت، سازمان غذا و دارو است. اما در خصوص پرسشی که شما مطرح کردید موضوع این است که طبق بررسی‌های سازمان غذا و دارو، این نتیجه گرفته شده است که تا کنون سیاست‌هایی که سازمان غذا و دارو برای حمایت از مواد اولیه دارویی تولید داخل اجرا کرده، دارای ضعف‌هایی بوده است. به همین دلیل سازمان طی چند ماه گذشته تصمیم گرفته است تا سیاست‌های خود را در خصوص مواد اولیه تولید داخل اصلاح کند. بیشترین بحثی که در مورد مواد اولیه دارویی وجود دارد این است که، برای حمایت از تولید داخل، قیمت‌گذاری مواد اولیه تولید داخل تا الان محدودیت خاصی نداشته است. در صورتی که مشاهده می‌شود که سازمان غذا و دارو برای قیمت‌گذاری داروها، سختگیری زیادی دارد. صحبت این است که یک شاخص و استاندارد برای قیمت‌گذاری مواد اولیه دارویی تولید داخل باید وجود داشته باشد که این شاخص در حال حاضر برای قیمت‌گذاری مواد اولیه دارویی وجود ندارد و صنایعی که تولیدکننده مواد اولیه دارویی بودند، می‌توانستند هر قیمتی تمایل دارند روی محصولاتشان بگذارند و با انحصاری که سازمان غذا و دارو بوسیله ممنوعیت واردات به آنها می‌دهد، به فعالیت بپردازند.
اما از طرف دیگر من احساس می‌کنم سازمان غذا و دارو همان اشتباهی را که در مورد قیمت‌گذاری داروهای تولیدی انجام داده است درباره مواد اولیه هم می‌خواهد تکرار کند یعنی روش کاست پلاس. امیدوارم یک روزی بیاید که ما این روش را در هیچ قسمت از صنعت داروسازی و صنایع وابسته نداشته باشیم چون در کنار ارز دولتی، موضوع قیمت‌گذاری کاست پلاس هم یکی از ریشه‌ای‌ترین مشکلات صنعت ماست. من پیشنهاد می‌کنم روش Reference pricing را هم برای قیمت‌گذاری داروهای تولید داخل و هم قیمت‌گذاری مواد اولیه دارویی تولید داخل به کار ببریم. به این معنی که درصدی از قیمت مشابه وارداتی به عنوان قیمت محصول تولیدی تعیین شود. حال ممکن است این درصد برای داروها ۶۰ درصد و برای مواد اولیه به جهت ماهیت صنعت و نیازمند بودن آنها به حمایت ۱۲۰% باشد اما دیگر شاهد اختلاف قیمتهای ۲-۳ برابری نخواهیم بود. امیدوارم دولت جدید و تیم جدیدی که در وزارت بهداشت مستقر می‌شود از تجربیات شکست‌خورده دولتهای قبل درس بگیرند و نگاه کارشناسی را هرچند که سخت باشد با هیچ چیز عوض نکنند. روزنامه آفتاب یزد