خسارت سنگین کرونا به دهه هفتادی ها

شفاآنلاین>سلامت> جوانان و مسائل مربوط به آنان سال هاست که در مرحله شعار‌های تبلیغاتی باقی مانده‌اند و هیچگاه جوان، مسائل و مصائب آن تبدیل به دغدغه در مرحله عمل نشده است. در این میان عده‌ای از جوانان آموخته بودند که از جامعه و مسئولین دل بکنند و با تلاش و سختکوشی فردی آمال اجتماعی خود را به دغدغه‌های شخصی تبدیل کنند و آینده خودشان را بدون تکیه بر نهاد، مسئول و کمکی بسازند.

به گزارش شفاآنلاین: کرونا اگر جان کسی را نگیرد و او را مبتلا به درد خود نکند سردرگمی و روزمرگی اولین پیشکشی است که به افراد می‌دهد. روزمرّگی یعنی تکرار کارهای روزمرّه به صورت یک نواخت و کسل‌کننده بدون هیچگونه تغییر. معادل آن به زبان انگلیسی واژه routineness است.همچنین در معنای سردرگمی آمده است: حیرت، سرگردانی، کلافگی، تحیر و معادل انگلیسی آن واژه mistfal- است. تاثیر این سردرگمی و روزمرگی در جوانان بسیار عمیق است به خصوص در نسل متولد دهه 70 که این روزها در بازه 20 تا 30 سالگی به سر می‌برند. درست سال‌هایی که افراد باید برای آینده شغلی، تحصیلی، خانوادگی و حتی مهاجرت خود برنامه ریزی و هدف‌گذاری کنند. حال حدود دو سال است که این نسل در مرداب سردگمی و روزمرگی دست و پا می‌زند و آینده‌ای را پیدا نمی‌کند. نسلی که پیشتر به تلاش‌های فردی خود برای ساختن آینده‌اش امیدوار بود حال در باتلاق ناامیدی منتظر آینده‌ای است که ساخته نشده و بی‌پروا می‌آید. آینده این نسل باید بیش از هر نسلی مورد توجه مسئولان مربوطه قرار بگیرد. نسلی که در مشکلات بزرگ شد و تنها دارایی‌اش امید بود این روزها ناامید‌تر از قبل در حال دست و پا زدن است و دیگر حتی تلاش‌های فردی‌اش به ثمر نمی‌رسد.

‏ناامیدی و افسردگی مزمن
‏تعویق در خواسته‌ها و نیازها
این روانشناس ادامه داد:« همه این مسائل برای دهه هفتاد با مشکل و سختی بیشتری همراه شده است. به دلیل وجود مسائل و مشکلات، بسیاری از این افراد نتوانسته‌اند شغل مورد علاقه خود را به دست آوردند و برنامه ریزی هایشان دچار مشکل شده است. درواقع در بازه 20 تا 30 سالگی قرار است که افراد دسترنج تلاش‌های خودشان را مشاهده کنند تا در دهه بعد بتوانند زندگی با هدف و روتینی را داشته باشند دهه سنی 20 تا 30 سال نسل دهه هفتاد با شکست‌هایی مواجه شده است و بسیاری مجبور شدند خواسته‌های خود را به تعویق بیندازند. همین تعویق در خواست‌ها و نیازها خود باعث می‌شود افسردگی شدت بیشتری پیدا کند. بر اساس نظریه اریک اریکسون 21 سالگی به بعد تا دوران 40 سالگی دوران ایجاد صمیمیت و پیوند‌های عمیق نام دارد.بسیاری از صمیمیت‌ها، باید در این دوران سنی ایجاد بشود.اما به دلیل فاصله گذاری‌های اجتماعی در دهه هفتاد همین صمیمیت و پیوند‌های عمیق نیز با مشکل مواجه شد و ارتباطات لازمه این سن با شکست‌های مختلف مواجه شد.همچنین در تعهدات شغلی و تحصیلی مشکلاتی به وجود آمد و خود این مسئله باعث ایجاد بحرانی به اسم گوشه‌گیری شد و گوشه‌گیری باعث از بین رفتن نشاط و سرزندگی در این گروه سنی شده است.آمار نشاط در بین این گروه سنی رو به کاهش است. »

رسولی در آخر تصریح کرد:«آسیب دیگری که کرونا برای این گروه سنی ایجاد کرد اضطراب فراگیری است که رو به افزایش است. زیرا کرونا به صورت مزمن در آمده است و این مهمان ناخوانده بدون هیچ خبری وارد جامعه شده است و الان هم قصد رفتن ندارد. ترس از آینده نامعلوم، بحران اقتصادی و... برای این گروه دردناک‌تر بوده است و اضطراب آن‌ها را بیشتر کرده است. نکته دیگری که وجود دارد این است علاوه بر اخبار‌های منفی اقتصادی‌ای که وجود دارد اخباری که الان فراگیر شده این است که میزان مرگ و میر در گروه سنی 20 تا 30 سال رو به افزایش است زیرا این گروه هنوز واکسینه نشده است.در نتیجه اضطراب مرگ به اضطراب‌های دیگر این گروه سنی افزوده شده است. دولت باید برای تمامی این مسائل تمهیدی بیندیشد و حتما باید کارشناسان به دنبال پیشگیری از آسیب‌ها باشند. متاسفانه میزان خودکشی و تمایل به مرگ در این گروه سنی به واسطه افزایش افسردگی و اضطراب رو به افزایش است و باید مسئولین به دنبال چاره‌ای باشند.»
جوانان بازگردد.»روزنامه آفتاب یزد