محکوم به صبریم

نمی توان به جرات گفت اما شاید اگر یک بررسی وتحقیقی صورت گیرد مشخص خواهد شد ما در میان تمام کشورهای دنیا بیش از همه کرونا را سیاسی کردیم و تصور می‌نمودیم این میدان در نهایت میدانی خواهد شد که می‌توان در پی آن میوه‌های خود را برداشت کنیم.

ما چه در بعد داخلی و چه در بعد خارجی خوب عمل نکردیم.در بعد داخلی در مورد واکسن ساخت داخل وعده‌های عجیب و غریب زیاد بیان شد در حالی که این لفاظی‌ها زائل‌کننده زحمات گرانقدر دانشمندان مان بود.گویی مسابقه‌ای میان مسئولان مرتبط در گرفته بود که هرکه زودتر و بزرگ‌تر وعده واکسن داخلی دهد لابد مسئول موفق‌تری است و به کار آینده مدیریتی او چنین وعده‌هایی می‌آید.

ضمن ارج نهادن به تکاپو و رشادت تمام افرادی که در زمینه تولید واکسن داخلی در میدان بودند باید اذعان کرد مسئولان می‌توانستند رویکرد عقلانی و منطقی‌تری در قبال این موضوع داشته باشند تا رفتار شان اعتماد سوز نباشد.

ضمنا ما در خصوص کنترل کرونا نیز در مقاطعی غیرقابل دفاع عمل کردیم.نمونه آخر آن همین چند روز پیش بود.در حال حاضر بر همگان مسجل شد که تعطیلات 6 روزه که به ابتکار وزارت کشور انجام شد ممکن است پیک کرونا را طولانی‌تر کرده و یا بلافاصله منجر به بروز پیک بعدی کرونا کند. برای مثال در همین راستا دیروز اعلام شد وضعیت تهران فوق قرمز است!بعد از تجربه دو سال درگیری با کرونا این نوع تصمیمات نوبر است!

در کنار تولید داخل حتما به واردات واکسن نیاز داریم باز هم مسئولان مناسب عمل نکردند و حساب ویژه‌ای روی چین و روسیه باز نمودند. اکنون روشن شده این دو کشور در این زمینه به تعهدات خود عمل نکردند و به قول یکی از نمایندگان مجلس چه بسا همین ارسال قطره چکانی واکسن را نیز متوقف نمایند.آنان استدلال خودشان را دارند و لابد ضرب المثلی نزدیک به «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» را دارند که بر پایه همان به مسئولان ما بگویند وقتی در چین هنوز با کرونا درگیریم و وقتی در روسیه روزی 700 کشته می‌دهیم مجبور نیستیم به کشور دیگری واکسن ارسال کنیم.

بنده از تحریم‌ها و بسته بودن حساب‌های بانکی کشور مطلع هستم اما باید قبول کنیم که سبد تهیه واکسن خارجی مان دارای اشکال‌های متعدد و متنوعی بوده است.