معمولا بلند و ضخیم بوده و پف زیادی هم داشته است.
عمدتا با پارچه نازک دوخته میشد و ابتدای پادشاهی قاجاریان، تزیینات بیشتری داشت.
پوشش بالاتنه که آستینهایی چسبان و سردستش مثلثیشکل بود که به آن «سنبوسه» میگفتند. ارخالق علاوه بر پوشش، به خاطر تزییناتش، جنبه زیبایی هم داشت.
از «سربند» گاهی برای جلوگیری از استفاده میکردند. همچنین پوشش توری همراه با کلاهک و عرقچینهایی که تزیین داشتند هم استفاده میکردند.
پوشش چادر برای بیرون استفاده میشد. زنان ایرانی از سالها قبلتر چادر را به شکلهای مختلف استفاده میکردند، اما در دوره قاجار شکل سادهتری به خودش گرفت و فقط دور آن نواردوزی میشد.
روبنده پوشش دیگری بود که هنگام بیرون رفتن از منزل استفاده میشد و معمولا با یک پارچه کتانی برای جلوی صورت دوخته میشد.
در حال حاضر از چاقچور استفاده نمیشود، امّا اصطلاح چادرچاقچور به گوش ما هم رسیده. چاقچور هم شلوار گشاد و چینداری بوده که هنگام بیرون آمدن از خانه میپوشیدند.