ساخت واکسن در کشور زیرساختی ماندگار است که می‌تواند برای آیندگان سرزمین ما شرایط مطلوبی را فراهم کند.اما امروز نمی‌توان تنها به این موضوع اتکا کرد و باید بسرعت واکسن مورد نیاز کشور تهیه شود و روند واکسیناسیون هم به‌درستی و در نهایت سرعت صورت بگیرند تا مردم در معرض کمترین آسیب قرار بگیرند.
شفاآنلاین>سلامت>تهیه واکسن یکی از راهکارهای رهایی از مشکلات فعلی و همچنین اعتمادسازی است. متأسفانه ما در تهیه واکسن و واکسیناسیون مردم جزو کشورهای موفق نبوده‌ایم. ایجاد تردید‌های سیاستی اولیه در تهیه واکسن و بلاتکلیفی‌ها و تأخیرهایی که بر اثر آن به وجود آمد و محدودیت‌ها و شرایط ناشی از تحریم‌ها باعث شد ما نتوانیم در این زمینه موفق عمل کنیم، البته در کشور اقداماتی برای تهیه واکسن ایرانی صورت گرفته است. همه ما علاقه‌مند هستیم که کشور ما در این دانش و فناوری پیشرفت کند. ساخت واکسن در کشور زیرساختی ماندگار است که می‌تواند برای آیندگان سرزمین ما شرایط مطلوبی را فراهم کند.اما امروز نمی‌توان تنها به این موضوع اتکا کرد و باید بسرعت واکسن مورد نیاز کشور تهیه شود و روند واکسیناسیون هم به‌درستی و در نهایت سرعت صورت بگیرند تا مردم در معرض کمترین آسیب قرار بگیرد. در حال حاضر تهیه واکسن یکی از فوری‌ترین و مهم‌ترین نیازهای کشور و راهکاری مهم برای جلب اعتماد مردم و جلب همکاری انسان‌های متخصص و مستقل به شمار می‌آید؛در حقیقت تهیه واکسن و واکسیناسیون سریع و درست گروه‌های هدف و اقشار آسیب‌پذیر یکی از راه‌های جلب اعتماد مجدد است. ایجاد یک جنبش جدی مدیریتی در زمینه اطلاع‌رسانی از نحوه تهیه واکسن و واکسیناسیون در ایجاد اعتماد اجتماعی بسیار اثرگذار خواهد بود، چون با اعلام بموقع زمان تزریق واکسن مردم از بلاتکلیفی خارج می‌شوند و بسیاری از مشکلات رفع می‌شود. وجود سازمان‌های مدنی و تشکل‌های مردم نهاد در جامعه نقش مهمی در گذر از این بحران برعهده دارند، چراکه حتی قوی‌ترین دولت‌ها هم نمی‌توانند به تنهایی کشور را اداره کنند. همه کشورها در دنیا اگر به موفقیتی دست می‌یابند بخش مهمی از آن را به بخشی از جامعه به نام بخش سوم مدیون هستند. بخش سوم را واحدهای مدنی، فعالیت‌های عام المنفعه و داوطلبانه، تشکل‌ها و سازمان‌های مردم نهاد و مشارکت‌های مردمی تشکیل می‌دهند. سازمان اجتماعی برعکس سازمان‌های دولتی با هزینه‌های کمتر امکان فعالیتی اثرگذارتر دارند؛ در واقع قوی‌ترین و کارآمد‌ترین دولت‌ها در جهان نیز از عهده اداره یک جامعه پیچیده و سرشار از انواع مخاطرات زیستی بومی، اجتماعی، اقتصادی، نژاد پرستی، خشونت و انواع و اقسام مشکلات امروزی و شرایطی که بشر با آن دست به گریبان است برنمی‌آید. چنین جوامعی برای رسیدن به موفقیت نیازمند حمایت سازمان‌های درون‌زای اجتماعی هستند. در واقع جامعه بدون کمک نهادهای مدنی نه تنها از پس حوادث طبیعی نظیر سیل و زلزله و شیوع انواع بیماری‌ها برنمی‌آید، بلکه در مدیریت اجتماعی و فرهنگی هم دچار مشکل می‌شود؛ از این‌رو باید سازمان‌های اجتماعی فعال شوند و به کمک دولت بشتابند. سازمان اجتماعی یعنی نهادهای غیردولتی و مردمی، البته باید این سازمان‌ها از سوی دولت هم حمایت شوند تا بتوانند رشد کنند و بدرستی به وظایف خود عمل کنند. سازمان‌های اجتماعی مستقل و تخصصی می‌توانند با تجربه و تخصص به‌عنوان حلقه واسط بین حکومت و مردم عمل کنند و در جهت بخشی به رفتارهای افراد جامعه موثر باشند. طبق تحقیقاتی که انجام داده‌ام هنگام بروز یک حادثه یا یک بحران، بخشی از مردم سعی می‌کنند خودشان شخصاً به افراد آسیب دیده کمک کنند، این درحالی است که فعالیت انفرادی افراد جامعه اثربخشی لازم را ندارد و باید نهادهای مدنی متخصص که توانایی ساماندهی و مدیریت ارسال کمک‌های مردمی را دارند و این وظیفه را به بهترین شکل انجام می‌دهند نقش‌آفرینی کنند تا به نتیجه مطلوب دست پیدا کنیم؛ در واقع طی سال‌ها تضعیف نهادهای مدنی باعث شد تا ما به اندازه برخی از کشورهای نظیر خود در مقابله با کووید19 موفق نباشیم. کووید19 درس بزرگی برای جامعه ما بود. اتفاقات پیش آمده، مرگ و میر ناشی از کووید19 و اندوه‌های ابراز نشده تا سالیان دراز در روان جامعه رنجوری ایجاد خواهد کرد و ما تا سالیان طولانی با آثار مشکلاتی که تحمل کرده‌ایم دست به گریبان خواهیم بود.
مقصود فراستخواه جامعه شناس و استاد دانشگاه
آرمان ملی
نظرشما
آخرین اخبار