جنگ علیه ناباروری با 130 میلیارد بدهی!

شفاآنلاین>سلامت> سخنگوی وزارت بهداشت از حذف ارز دولتی برای واردات تجهیزات تخصصی ابراز نگرانی می کند

به گزارش شفاآنلاین: «کرونا»، «بدقولی سازمان برنامه و بودجه»، «حذف ارز دولتی»؛ این سه واژه را به خاطر داشته باشید تا روایت وزارت بهداشت درباره وضعیت اعتبارات درمان ناباروری را بشنویم؛ روایتی که سه ضلع ناکامی‌های اعتبارات درمان ناباروری را ترسیم کرده است.

در گزارش سه‌شنبه هفته گذشته در همین صفحه، داستان تلخ اعتبارات  درمان ناباروری را روایت کردیم. حسرت‎های چهارمیلیون زوج نابارور که در آرزوی تجربه حس مادری و پدری مانده‌اند و از شانس بدشان، اعتبارات مصوب درمان ناباروری هم جای دیگری خرج شده است. البته این فقط یک دلیل ناکامی آن‌هاست و به گفته کارشناسان، عوامل دیگری مثل محدودبودن تعداد مراکز درمان دولتی و کمبود متخصصان این رشته پزشکی هم کار این زوج‌های جوان را سخت کرده است.
این‌که در سال 99، اعتبارات درمان ناباروری به‌جای هزینه‎شدن در این حوزه، صرف مقابله با کرونا شده، موضوعی بود که در گزارش‌مان به آن اشاره کردیم اما تلاش ما برای دریافت پاسخ رسمی وزارتخانه و توضیح دراین‌باره به سرانجام نرسید. حالا دکتر «سیماسادات لاری»، سخنگوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، به این گزارش پاسخ داده و می‎گوید: «در سال ۱۳۹۹ با تفاهم وزارت بهداشت و سازمان برنامه و بودجه، بخش اعظم بودجه‌ها صرف بیماری کرونا شده است. در نتیجه برخی از برنامه‌ها به دلیل مشکلات ناشی از بودجه به نتیجه نرسیده است».
نکته قابل‌تامل دیگر که  دکتر لاری به آن اشاره می‎کند، میزان بدهی‌های وزارت بهداشت به مراکز درمان ناباروری است. او اظهار می‌کند: «نزدیک به ۱۳۰ میلیارد تومان به مراکز ناباروری بدهکار هستیم که این مبلغ از سازمان برنامه و بودجه دریافت نشده است». البته سخنگوی وزارت بهداشت این را هم گفته که این بدهی‌ها مانع از ارائه خدمات مراکز به متقاضیان نشده است: «با این حال، مراکز ناباروری خدمات خود را به بیماران ارائه کرده‌اند و امیدواریم این مبلغ از طرف سازمان برنامه و بودجه در اختیار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قرار بگیرد تا برنامه‌ها در حوزه ناباروری دچار مشکل نشود».
اما سخنگوی وزارت بهداشت به نکته دیگری درباره درمان ناباروری هم اشاره می‎کند: «در کشور ما در جمعیت بین ۱۵ تا ۴۹ سال، ۱۶ درصد جمعیت به دنبال خدمات باروری می‌روند که از این ۱۶ درصد، حدود ۸ درصد به خدمات باروری نیاز دارند و باید خدمات را در سطوح دو و سه دریافت کنند. یعنی همه این افراد نیاز ندارند به مراکز درمان ناباروری بروند و به طور مثال IVF انجام دهند. بسیاری از این ۸ درصد ممکن است با کاهش وزن و درمان‌های ابتدایی و تنظیم هورمون‌ها باردار شوند. همچنین حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد این جمعیت نیازمند خدمات پیشرفته مثل IVF و خدمات سطح سه یا فوق تخصصی ناباروری می‌شوند».
دکتر لاری انتقادی هم دارد و می‎گوید: «برخی افراد در زمینه درمان ناباروری صحبت‎های غیرکارشناسی می‌کنند و در نتیجه اجازه نمی‌دهند مباحث کارشناسی مطرح شود.» دکتر لاری همچنین می‎افزاید: «متاسفانه کل این موضوع به شکل دیگری وانمود می‌شود درحالی‌که بحث جمعیت به مباحث اقتصادی و فرهنگی هم مرتبط است. افرادی که در این زمینه صحبت می‌کنند، معمولا درمورد مباحث دیگر که بر جمعیت موثر است، حرفی نمی‌زنند و مدام به حوزه درمان می‌پردازند».
فکرش را نمی‎کردیم که بحث ارز دولتی و آزاد، به درمان ناباروری هم کشیده شود اما آن‎طور که دکتر لاری می‎گوید، این اتفاق افتاده است. او می‎گوید: «محیط‌های کشت ناباروری که تولید داخل ندارد امسال از شمول ارز دولتی خارج شده و متاسفانه کسی به این موارد توجهی نمی‌کند».
اگرچه به گفته سخنگوی وزارت بهداشت، مشکلات اشاره‎شده فعلا مانع از ارائه خدمات درمان ناباروری به زوج‎های متقاضی نشده، اما زنگ خطر را به صدا در آورده است. این‎که اعتبارات سال 99 این حوزه، صرف مقابله با کرونا به دلیل شرایط اضطراری کشورشده،  شاید قابل توجیه باشد اما جایگزین نشدن آن در سال جاری، در کنار 130 میلیارد بدهی دولت به مراکز درمان ناباروری، شرایط را نگران‎کننده کرده است و بیم آن می‎رود که 375 میلیارد تومان اعتبار مصوب امسال آن هم محقق نشود. به ویژه آن‎که دولت هم هفته‎های پایانی خود را سپری می‎کند و اگر در همین روزها و هفته‎ها چاره‎ای برای تخصیص اعتبار و پرداخت بدهی مراکز درمان ناباروری اندیشیده نشود، معلوم نیست تا آمدن دولت بعد و حساب و کتاب‌های بعد، چه اتفاقاتی رقم بخورد. درباره حذف ارز دولتی محیط‌های کشت ناباروری هم، همان اختلاف‌نظر عمیق کارشناسان اقتصادی مطرح است؛ این‌که آیا ارزهای این حوزه باعث ایجاد رانت بوده یا واقعا تخصیص آن ضروری بوده و تصمیم‌سازان نباید آن را حذف می‌کردند؟ از همه این‌ها که بگذریم، مسئله اصلی، چهارمیلیون زوج ناباروری هستند که دلشان می‎خواهد فرزندی داشته باشند؛ فرزندی که هم چراغ امید خانه آن‎هاست و هم می‎تواند نرخ رشد جمعیت و جوانی کشور را بهبود بخشد اما انگار برخی از آن غافل شده‎اند.روزنامه خراسان