ترس در کودکان باید توسط خودشان مدیریت و کنترل شود، به دلیل احساس کنجکاوی که در کودکان وجود دارد و نیاز به جستجو کردن محیط اطراف به مرور با تربیت و واکنش درست یاد میگیرند که بر ترس خود غلبه کنند.
شفاآنلاین>سلامت> تمام افراد ترس را تجربه میکنند، ترس احساسی است که همه افراد با آن بدنیا می‌آیند و به ما کمک می‌کند تا از خودمان محافظت کنیم و درمقابل عوامل خطرناک واکنش نشان دهیم. در نوزادان احساس ترس با بغل کردن مادر تسکین می‌یابد، چون آغوش مادر محیط امنی برای نوزاد است و به او احساس آرامش و امنیت می‌دهد
اما ترس در کودکان باید توسط خودشان مدیریت و کنترل شود، به دلیل احساس کنجکاوی که در کودکان وجود دارد و نیاز به جستجو کردن محیط اطراف به مرور با تربیت و واکنش درست یاد میگیرند که بر ترس خود غلبه کنند. ترس‌های خاصی در سنین مختلف طبیعی است، و علت‌های مختلفی دارد
مواجهه با افراد نا آشنا در دوران نوزادی: چون نوزادان در ۸ ماهگی توانایی شناخت چهره والدین خود را پیدا کرده اند، اگر با چهره‌ی نا آشنایی مواجه شوند می‌ترسند در بغل آن‌ها نمی‌روند و حتی ممکن است به والدین خود محکم بچسبند و گریه کنند. اضطراب جدایی تا ۲ سالگی کاملا طبیعی بوده و جزیی از روند رشد است، در اضطراب جدایی ترس دور شدن از والدین، حتی هنگام خواب وجود دارد.
در سنین ۴ تا ۶ سال، ترس از تخیلات به دلیل اینکه کودک هنوز توانایی تشخیص واقعیت از خیال برایش مقدور نیست، به اوج می‌رسد مثل صدای رعد و برق، هیولای زیر تخت و... در ۷ سالگی دیگر توانایی واقعیت از خیال در کودک بوجود آمده، او اکنون از خطرات واقعی مثل، بلایای طبیعی، دزد، مرگ، و با ورود به مدرسه از شکست تحصیلی می‌ترسد.
در نوجوانی، افراد به دلیل نگرانی مفرطی که به واسطه بلوغ در مورد ظاهر خود پیدا میکنند، از حضور در جمع می‌ترسند. در صورتی ترس غیر طبیعی محسوب می‌شود که متناسب با سن کودک نباشد و علاmم جسمانی شدیدی به همراه داشته باشد. علت ترس‌های غیر طبیعی: 1. واکنش‌های شدید اطرافیان به پدیده ها؛ پدر و مادری که خود با واکنش زیاد استرس خود را بروز می‌دهند، مانند الگوی رفتاری برای فرزندانشان عمل میکنند. 2. تماشای فیلم و صحنه‌های وحشناک، اخبار منفی 3. سابقه و تجربه منفی داشتن در مورد یک موضوع؛ برای مثال ترس از گم شدن به دلیل داشتن سابقه و تجربه گم شدن در گذشته یا ترس از تنهایی به دلیل تنها ماندن زیاد. 4. توقعات نا بجای والدین؛ توقعاتی که مناسب با سن بچه‌ها نیست برای مثال والدینی که از کودک ۲ساله خود انتظار دارند خودش به تنهایی در تاریکی اتاق بخوابد. 5. نگفتن حقیقت در مورد مواجهه با موقعیت‌های جدید؛ مثلا تجربه آمپول زدن که والدین به کودک حقیقت را نگفته و با حرف‌هایی مثل اصلا درد ندارد باعث ترس بیشتر و گیج شدن کودک می‌شوند. 6. تهدید شدن؛ استفاده از کلمات یا جملاتی مثل؛ لولو، دیو و... تهدید به ترک کردن و تنها گذاشتن 7. تنبیه: تنبیه بدنی و روش‌های غلط تنبیهی دیگر مثل رها کردن کودک در انباری، اتاق تاریک.فاطمه رسولی/ روزنامه آفتاب یزد
نظرشما
آخرین اخبار