دراکثر موارد فاصله ابتلا تا از دست دادن فرد مبتلا تا ۱۴روز است. زمانی که وقوع حادثه آنقدر سریع باشد که خانواده و عزیزان آماده از دست دادن آن فرد نباشند و قدرت پیش‌بینی آن را نداشته باشند سازگاری با این فقدان سخت‌تر خواهد بود و ضربه حاصل از این سوگ دشوارتر است.
شفاآنلاین>اجتماعی>سوگ مجموعه‌ای از افکار، احساسات و واکنش‌هایی است که فرد در مواجهه با فقدان نشان می‌دهد و سوگ مراحلی دارد که باید به صورت طبیعی گذرانده شود. اولین مرحله‌ای که اتفاق می‌افتد، انکار است. این مرحله، یعنی شما مرگ عزیزتان را انکار کرده و اعتقاد به زنده بودن او دارید. ممکن است افرادی که در این مرحله هستند جملاتی نظیر: «نه او زنده است، من باور نمی‌کنم، مگه میشه مرده باشه» را بر زبان بیاورند، در مرحله دوم که خشم است، عصبانیت از همه، چه عزیز از دست رفته چه دیگران و پرخاشگری کردن اتفاق می‌افتد. ممکن است شخص نسبت به خداوند و مقدسات نیز خشمگین شود و در موارد شدید اعتقادات خود را از دست بدهد. مرحله سوم شامل حسرت و چانه زنی کردن می‌شود در این مرحله تلاش میکنید تا نپذیرید عزیزتان از دست رفته و دیگر او را ندارید. همچنین در این مرحله اغلب بازماندگان به خاطر کارهایی که می‌توانستند برای متوفی انجام دهند و موفق نشده‌اند او را زنده نگه دارند، حسرت می‌خورند. احساس عذاب وجدان و گناه در این مرحله بروز پیدا میکند. مرحله چهارم، مرحله‌ای است که هنوز شما به پذیرش سوگ نرسیده‌اید و ممکن است دچار یکی از انواع افسردگی شوید. افراد در این مرحله غم و اندوه فراوانی را تجربه می‌کنند و گاه ممکن است به فکر خودکشی بیفتند. و در نهایت پذیرش، آخرین مرحله سوگ است که شما در آن، از دست دادن را می‌پذیرید، مثل یک فرد بالغ و سالم با آن کنار آمده و با زنده نگه داشتن خاطر او، به زندگی عادی خود می‌پردازید. آنچه سوگواری در زمان کرونا را تحت تاثیر خود قرار داده و آن را متفاوت از داغدیدگی‌های غیر آن میکند شامل موارد زیر می‌شود:
> ناگهانی بودن فقدان
دراکثر موارد فاصله ابتلا تا از دست دادن فرد مبتلا تا ۱۴روز است. زمانی که وقوع حادثه آنقدر سریع باشد که خانواده و عزیزان آماده از دست دادن آن فرد نباشند و قدرت پیش‌بینی آن را نداشته باشند سازگاری با این فقدان سخت‌تر خواهد بود و ضربه حاصل از این سوگ دشوارتر است.
> وداع نصفه نیمه و احتمال خطر
در بسیاری از موارد فرد متوفی را در خاک می‌گذارند در شرایطی که پیش از فوت او نتوانسته‌اند او را ببینند یا از نزدیک در آغوش بکشند و بعد فوت او همچنان نمیتوانند مانند دیگر زمان‌ها فرد متوفی را لمس کرد یا برای او سوگواری نمود بلکه با حفظ فاصله و از روی موارد پوششی ویژه باید او را به خاک سپرد و سریع‌تر محل تدفین را ترک نمود تا احتمال انتشار یافتن ویروس بین بازماندگان را کاهش دهند.
> از دست دادن حمایت اجتماعی
ما ایرانی‌ها بر اساس رسم و رسومات خود خانواده مغموم را در مراسم تدفین و مدت‌ها پس از آن همراهی می‌کنیم و با در کنار آنان بودن و کمک کردن به آنان به حمایت از این افراد می‌پردازیم، این روزها خبری از این حمایت اجتماعی نیست؛ هر خانواده به تنهایی و با کمترین جمعیت ممکن عزیز خود را به خاک می‌سپارند و راهی زندگی روتین و روزمره خود می‌شوند.آفتاب یزد
نظرشما
آخرین اخبار