شفاآنلاین- در خبرها خواندیم که پارک ملی گلستان در آتش سوخت.
به گزارش شفاآنلاین،این روزها نسبت به هفته ها و ماههای پیش اخبار ناگوار از آتش سوزی جنگلهای
شمالی، جنوبی و غربی کشور، بیشتر شنیده و خوانده می شود. در بیشتر این
اخبار، دلیل اصلی این رخدادهای ناگوار، تعلل، سهل انگاری و کوتاهی مسوولان
به ویژه سازمان حفاظت محیط زیست در انجام وظایف قانونی شان است.
این اخبار در کنار اخبار و شنیده های دیگر از تعلل این سازمان در انجام تکالیف محوله از قبیل نابودی تالابها و دریاچه ها(خشک شدن دریاچه ارومیه، تالاب هامون و بختگان)، اعلام هشدار به نابودی تالاب انزلی، آلودگی دریای خزر به ویژه ساحل ایران بخاطر زباله های اتمی روسیه و استخراج نفت و گاز و ورود فاضلاب های خانگی و صنعتی، آلودگی آب و هوای کلان شهرها به ویژه تهران، عدم اقدام اساسی این سازمان در شکایت علیه کسانی که در این آلودگی ها دخیل هستند و بسیاری از معضلات زیست محیطی دیگر بسیار خوانده و شنیده ایم.
ایران در سال 1384 به کنوانسیون حفاظت از محیط زیست دریای خزر ملحق شد و قانونی در همین رابطه از تصویب مجلس گذشت تحت عنوان:«قانون کنوانسیون چارچوب حفاظت از محیط زیست دریایی دریای خزر»
به راستی سازمان حفاظت از محیط زیست ایران از هنگام تصویب این قانون تا چه میزان به مفاد آن پایبند بوده و به مقررات آن را در رابطه با پاسداری از این بزرگترین و زیباترین دریاچه جهان توجه نموده است؟
همچنین ایران به کنوانسیون دیگری بنام کنوانسیون رامسر(میثاق بین المللی حفاظت از تالاب ها)پیوسته است. این سازمان چقدربه مفاد این میثاق بین المللی در حفاظت از تالاب های ایران اهتمام داشته است؟ هنگامی که در سیما می بینیم که برای خاموش کردن آتش جنگلهای کشور، مردم محلی با ابتدایی ترین وسایل اقدام می کنند و مسوولین سازمان محیط زیست در تهران در ساختمان های مجلل خود در زیر کولرهای گازی فقط به نظاره می پردازند بسیار خشمگین می شوم. به راستی سازمانی با این همه هزینه و امکانات هنگامی که بازدهی لازم و به موقع ندارد به چه کار مردم می آید؟
به نظر می رسد باید هیات وزیران و مجلس شورای اسلامی در اندیشه منحل کردن این سازمان باشند و انجام وظایف آن را به خود مردم واگذار کنند. زیرا عملا نیز این وظایف را مردم خودشان انجام می دهند و مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست اقدام موثری در حفاظت از محیط زیست کشور نمی کنند.
پیمان حاج محمودعطار
این اخبار در کنار اخبار و شنیده های دیگر از تعلل این سازمان در انجام تکالیف محوله از قبیل نابودی تالابها و دریاچه ها(خشک شدن دریاچه ارومیه، تالاب هامون و بختگان)، اعلام هشدار به نابودی تالاب انزلی، آلودگی دریای خزر به ویژه ساحل ایران بخاطر زباله های اتمی روسیه و استخراج نفت و گاز و ورود فاضلاب های خانگی و صنعتی، آلودگی آب و هوای کلان شهرها به ویژه تهران، عدم اقدام اساسی این سازمان در شکایت علیه کسانی که در این آلودگی ها دخیل هستند و بسیاری از معضلات زیست محیطی دیگر بسیار خوانده و شنیده ایم.
ایران در سال 1384 به کنوانسیون حفاظت از محیط زیست دریای خزر ملحق شد و قانونی در همین رابطه از تصویب مجلس گذشت تحت عنوان:«قانون کنوانسیون چارچوب حفاظت از محیط زیست دریایی دریای خزر»
به راستی سازمان حفاظت از محیط زیست ایران از هنگام تصویب این قانون تا چه میزان به مفاد آن پایبند بوده و به مقررات آن را در رابطه با پاسداری از این بزرگترین و زیباترین دریاچه جهان توجه نموده است؟
همچنین ایران به کنوانسیون دیگری بنام کنوانسیون رامسر(میثاق بین المللی حفاظت از تالاب ها)پیوسته است. این سازمان چقدربه مفاد این میثاق بین المللی در حفاظت از تالاب های ایران اهتمام داشته است؟ هنگامی که در سیما می بینیم که برای خاموش کردن آتش جنگلهای کشور، مردم محلی با ابتدایی ترین وسایل اقدام می کنند و مسوولین سازمان محیط زیست در تهران در ساختمان های مجلل خود در زیر کولرهای گازی فقط به نظاره می پردازند بسیار خشمگین می شوم. به راستی سازمانی با این همه هزینه و امکانات هنگامی که بازدهی لازم و به موقع ندارد به چه کار مردم می آید؟
به نظر می رسد باید هیات وزیران و مجلس شورای اسلامی در اندیشه منحل کردن این سازمان باشند و انجام وظایف آن را به خود مردم واگذار کنند. زیرا عملا نیز این وظایف را مردم خودشان انجام می دهند و مسوولان سازمان حفاظت محیط زیست اقدام موثری در حفاظت از محیط زیست کشور نمی کنند.
پیمان حاج محمودعطار
نظرشما
آخرین اخبار