بودجه حداقلی درخواست کمک حداکثری

شفاآنلاین>اجتماعی>همــه بایــد نفــری 10 هزار تومان بدهند که مدرسه‌ای ساخته شود آن هم در شرایطی که همین حالا در سیستان و بلوچستان مدارسی هستند که سقف ندارند. جمع‌آوری 10 هزار تومان، 10 هزار تومان کمک برای ساخت مدرسه نوعی از گدایی است. سهم آموزش و پرورش از تولید ناخالص داخلی در سطح فقیرترین کشورهاست و وقتی 98 درصد بودجه‌ای که به آن تعلق می‌گیرد خرج حقوق معلمان می‌شود، نمی‌توان فکر کرد که وظیفه حاکمیتی دولت و آموزش و پرورش در خصوص دانش‌آموزان انجام شده و برای جبران کمبودها باید به مشارکت‌های مردمی روی آورد.  زمانی حسن روحانی در نخستین دوره نامزدی‌اش برای انتخابات ریاست‌جمهوری گفت: «وقتی ما می‌گوییم آموزش و پرورش رایگان یعنی آموزش و پرورش رایگان کیفی.» بنابراین دولت موظف است با توجه به زمان، وسایل آموزش و پرورش رایگان را در اختیار ملت بگذارد و همین حالا که صحبت می‌کنیم در وضعیت کرونا که آموزش برخط شده، دولت موظف است طبق همین اصل(اصل 30 قانون اساسی) وسایل آموزش آنلاین را به صورت رایگان فراهم کند. همان‌طور که در قانون آمده، دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم کند و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خودکفایی کشور به ‌طور رایگان گسترش دهد. شأن دیگر برای آموزش و پرورش در جایگاه حاکمیتی، سیاست‌گذاری است که باید سهمی از آن داشته باشد اما اینجا اتفاقی که افتاده به هم خوردن تعادل به نفع سیاست‌گذاری مطلق است، در کشورهای پیشرفته مثل فنلاند این شأن سیاست‌گذاری به حداقل کاسته شده و شأن تامین بودجه به حداکثر رسیده. در ایران برعکس است. در جایی که آموزش و پرورش جامعه را به هیچ عنوان در سیاست‌گذاری‌هایش دخالت نمی‌دهد، انتظار دارد که جامعه کمبود بودجه‌اش را جبران کند. در سیاست‌گذاری اینقدر تمامیت‌خواه هستند اما موقعی‌که ‌می‌خواهند پول بگیرند، می‌گویند همه‌اش باید مردم باشند و خودشان را کنار کشیده‌اند. از زمان اصلاحات که سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت حدود 20 درصد بوده تا الان که حدود 10 درصد است، ما یکسره کاهش داشته‌ایم و مطمئنم که این روند ادامه خواهد داشت. کمک به مدارس نه تنها در مناطق کمتر برخوردار بر عهده مردم گذاشته شده بلکه در هر مدرسه‌ای هم مثلا اگر دستگاه آب سردکن لازم باشد، مدیر مدرسه باید در پی مادر یا پدر متمولی باشد که این هزینه را به گردن بگیرد.  همه آنچه گفته شد منکر لزوم و اهمیت کمک‌های خیریه و انسان‌دوستانه به خصوص در عرصه آموزش نیست. موضوع میزان این کمک‌هاست و اینکه خیرین و مردم معمولی تا کجا دارند بار دولت‌ها را به دوش می‌کشند. جهان نیکوکاری جهان بسیار گسترده‌ای است. چهره‌های سرشناسی مثل بیل گیتس در آن حضور فعال دارند  اما بحث این است که دولت وظیفه خودش را فراموش نکند. بحث این است که دولت باید وسایل اولیه و لازم را فراهم کند، یک ساختمان خوب به عنوان مدرسه راه‌اندازی کند، آن را تجهیز کند و از یک حدی به بعد اگر کسانی خواستند می‌توانند مثلا فرزند یک خانواده فقیر را تحت سرپرستی قرار دهند یا هزینه‌اش تا دانشگاه را هم بدهند. شما سیستان و بلوچستان را ببینید، یک تخته وسط بیابان گذاشته‌اند و می‌گویند این مدرسه است. این دون‌ شأن آموزش و پرورش کشور ایران است. به نظرم آنچه در حال حاضر می‌بینیم، سوءاستفاده از احساسات انسان‌دوستانه مردم است.آرمان ملی

مهدی بهلولی کارشناس آموزشی