شفاآنلاین>سلامت> یکسال واندی از بروز بیماری کرونا می‌گذرد؛ چه انسانهای خوب ومهربانی از دست رفتند و داغ غم خود بر دل‌ها نهادند. چه آرزوها ورویاها زیر خروارها خاک قرار گرفتند.
از هنرمندان فاخر وصاحب نام تا ورزشکاران دارای عناوین داخلی وجهانی، پزشکان و کادرهای مختلف درمانی ومراقبتی تا بازنشستگان و خانه داران و صاحبان تمام مشاغل به طور یکسان در معرض تهدید این هیولای قرن قرار دارند و تنها با رعایت اصول وقواعدی معین میتوان تا حدودی از تهدید و هجوم آن در امان بود.
آنچه درد ورنج این بیماری و دشواری‌های از دست دادن عزیزان را مضاعف می‌نماید، بی‌برنامگی و شلختگی فرهنگی در پیشگیری و کنترل وبرنامه ریزیهای مرتبط با این امور است. علاوه بر این نکات ابتکار رنگ‌بندی شهرها براساس میزان شدت وضعف گسترش بیماری و آمار مرگ ومیر در آن‌ها بود. به جای این رنگ‌بندی‌ها میشد شهرها را بر اساس آلودگی به سه دسته خیلی آلوده، نسبتا آلوده و باخطرمرگ طبقه‌بندی نمود تا هم آموزش و یادگیری آن‌ها آسانتر شود و هم برنامه ریزی‌هایی دقیق‌تر صورت می‌پذیرفت. نکته‌ای که کمتر مورد توجه قرار گرفته، بعضی از تصمیمات ودستورات سازمان‌های متولی می‌باشد.
شبها از ساعت ۲۲تا ۳بامداد عبور ومرور خودروها ممنوع می‌باشد و روزها ترافیک سرسام‌آور خیابانها این شبهه را ایجاد می‌کند که ویروس کووید ۱۹بعضی از ساعات به مرخصی می‌رود و باز برمی گردد؟ نگاهی به قطارهای مترو که مسافرین در کمترین فاصله ممکن پیش هم ایستادند بنحوی که حرکت غیرمقدور است وایضا در اتوبوس‌ها و وضعیت مسافرین آن‌ها موجب وحشت می‌گردد.
